Alle inzendingen over verbijsterd

Ach beste Guus, ooit was je onze held Nu zat je zo verbijsterd op de bank ’t Vertoonde spel gaf reden tot gejank Je dagen zijn geteld, de kop gesneld Louis was stukken beter, maar niet tobben Van Gaal had Vlaar en ook nog ene Robben!…

hand in hand, verbijsterd en verslagen, vol ongeloof en woede om de dood van Gerben... we kunnen het niet vatten, we willen het niet zien... de klokken luiden, nog een laatste groet, je levenloze lichaam omgeven met zovele bloemen, iedereen zal je missen, elke dag weer...…

Jòh, vertel ‘ns, ik ben verbijsterd, tráinen die dan wel ‘ns ?”…

Zij schaamde zich voor haar streek liet toen haar hele handeltje verbouwen Nu is zij tegelijk kind en pornoster maar toch is ze niet blij of tevree Want alweer overtuigd van de noodzaak van een volgende dringende verbouwing ----------------------- (n.a.v. de documentaire « Beperkt houdbaar » over oa plastische chirurgie die ik verbijsterd…

Verbijsterd Langzaam Tot mezelf gekomen Dicht ik over De onvoorstelbare dood Hoe onwerkelijk is het Om levend dood te zijn Zo voelt mijn voortbestaan In het oog van deze orkaan Zware depressie - leven Langzaam vervagend tot nevel Nauw'lijks zichtbaar nog Gordijn van de dood Een mens levend dood gemaakt…

een engel vliegt aan uit het oosten, landt op mijn balkon met verschroeide linkervleugel haar pijn is voelbaar "in Aleppo raakten projectielbommen vlammend de Moskee en mensen in de stad" verbijsterd vraag ik wat nodig is "breng mij eerste dauw op het blad van vrouwenmantel, het gebed van een schuldeloze, het prille lachje van…

ze grommen hun donkere dreiging in laagtonig geluid strak bewegend golven ze aan het miljoen zonder baan een enkele articulatie als zweep om te gaan nog is het hek niet bereikt maar confrontatie is slechts een kwestie van tijd een nietsontziende ontlading opent het hek ze stoppen verbijsterd ook daarachter blijft alles gelijk…

op een naargeestige nacht zal zij plots vaker wakker worden zoals alle oude vrouwen vroeg of laat slaapdronken zal ze om haar blaas te ledigen schuifelen naar 't toilet uur na uur na uur verbijsterd zal ze op de hoek van de wastafel haar gebit zien zwemmen in een kommetje brak water…

opnieuw vliegt de engel vleugels zwaar beladen met het slijk van aarde klapwiekt hij traag door angsten en pijn dan daalt hij neer vlak voor mijn voeten blijft hij verbijsterd staan en wist de sluier van mijn aangezicht in dat gezegende ene moment ontmoet ik in zijn ogen mijn diepste eenzaamheid en ik schreeuw!…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

Malida Onder flonkerende sterrenhemel in de Gordel van Smaragd klinkt het krijsen van de kraamvogel Zij die mij mijn kleine Peewee bracht Verbijsterd zijn mijn ogen alwaar ik naar staar een Poetrie Solo met krullend zwart haar een prinsesje lief gewikkeld sarong met batikmotief En voor het venster…

Ik wilde graag de Rothko-kijker zien die door het rood naar binnen wordt gezogen en voor mijn ogen, schijnbaar onbewogen zag ik hem staan… in stilte… sedertdien was Rothko nooit zo diep intiem, zo rood Niet Rothko zelf, de kijker maakt hem groot…

Haar benen snellen voort op het duinpad naar de zee opgewaaid zand dempt haar woeste passen de ogen gesloten voor de schoonheid van een nieuwe lente strikt zij haar zinnen in een knoop ontworteld en verbijsterd vertrapt zij schelpen nietsontziend verbrijzeld zij het heden en swijlens nieuwe scheuren worden geboren lijmt ze het verleden…

je waaide jouw lach naar een zaal vol verbijsterde mensen gaf handen applaus terug met intens gelukkige wensen in een voelbare kus danste voorbij met magische aantrekkingskracht in onweerstaanbare ogen zij hebben jouw mystieke aanwezigheid met hun ziel kunnen ervaren in samen voor even de wereld vergeten het bestaan als een…

Ik boog voor ze en geef ze te eten er wandelt hoop door hun ogen hopeloos door anderen aangeklaagd wat is onzorgvuldigheid ik vertrek van uit onze ervaring leven heeft me al vaker verbijsterd ik ga er niet in mee vertrek uit ervaring hoeveel wereldstelsels kunnen er zijn wat is het belang van vermoeden ik vertrek van uit onze ervaring…

nog nooit zo'n ramp gezien zoveel doden tegelijk ze blijven op je netvlies overal ligt een lijk we zijn verbijsterd en stil op grote afstand maar raken er niet los van ons hart brandt hoe kunnen we er zijn voor al die mensen, die waanzinnig zoeken naar geliefden in het puin het nieuwe jaar is begonnen ook daar, ver van hier…

ik heb het schermpje aan een vreemde selfie kijkt me verbijsterd aan moet ik mijn of zijn ogen geloven van die dwaze foto’s zonder kop of staart hoewel de kop en het decor duidelijk maken waar het over gaat het was alsof ik viste in zwart water pas bij het ophalen zag ik mijn vangst die maakte me bang omdat ik mezelf…

Verbijsterd laat je ons achter; zo jong was je nog, zo krachtig, zo boordevol energie en plannen, maar de tijd staat stil en wij begrijpen het niet; kunnen zelfs niet meer denken. Er is enkel de leegte, het duister, het staren in de verte. Wie spreekt over zin en betekenis, wie voelt wat niet kan gevoeld worden?…

De losgeslagen zon jongleert met gillende kometen, oceanen spartelen verbijsterd op de wind. De lente komt en komt alweer, nu spuiten de vulkanen en witte wolken druppelen hun lading op het land.…

Vingervlug, sneller dan het licht Vertaalt zij in gebaren Woord na woord en zin na zin Perfect Zowel Mark als Hugo zijn Verbijsterd Net als de kijkers, volgers als ik Die minder snel kunnen spreken dan Irma inmiddels gebaren-taalt Een genot om te kijken, te zien vertaal-gebaarde woorden Irma Sluis als topatleet Nationale ge- baren-…

zwijgzaam zonder mij komt de zon ook op of achter wolken vandaan mijn verdriet is slechts eerloos tot aan de tanden ontwapend de maan werd trots geschapen om met mijn eerzucht te slapen mijn verdriet is slechts eerloos tot aan de bodem van mijn ziel werd mijn geest droef geteisterd reeds door de liefde onbestemd bleef ik hier achter, verbijsterd…

Geef je verlegen niet onverholen bloot laat haar sluiks een voetje schuiven nonchalant een kootje kluiven verbijsterd rusten in je schoot Schenk haar krullen, laat haar lokken waarachter ze een blozen schuilt en slechts een oogopslag verruilt voor `t vergelijken van twee sokken Plooi haar lippen nipt zo een avondsarong valt als balein…

Lach je dan een bult -verontwaardigde eenden zijn lachwekkend- zodat de voorbijgangers verbijsterd blijven gapen naar die niet alledaagse metamorfose. ‘s Avonds kun je dan nog genieten van hun perplexe gezichten. Als het lachen je ondertussen niet vergaan is. Want een bult blijft toch maar een bult.…

Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de blijde dagen, je altijd zorgend vragen. En in ons hart de weemoed der herinnering.…

Nu ben jij tijdeloos geworden, en wij, verbijsterd, niet begrijpend, staren naar de klok. En in ons hoofd de blijde dagen, je altijd zorgend vragen. En in ons hart de weemoed der herinnering;…

De zon die ons vervlamde en deed dansen van geluk klom steeds hoger in de hemel door een zinderende lucht Wat waren we verbijsterd eerst zag jij het, toen pas ik dat die zon begon te sterven langzaam stikkend in de mist Het al verslindend duister maakt ons blinden voor elkaar want wie heeft er een vermoeden van die tweede dageraad?…

De rupsen van de vlinder gedijen zonder hinder van koud verstild verleden en leven in het heden genietend van het blad totdat ze hangen stil en zwaar als grauwe poppen naast elkaar en vragen zich verbijsterd af waar is de zon die leven gaf oneindig lang de nacht En pas na 1000 vragen en nachtzwart lange dagen herrijst het vlinderkind…

Je bent geen spreuk uit oude boeken, noch verbijsterd stil verstand Je bent de waarheid uit de doeken, met het verlangen in de brand. Je bent mijn jeugdig groen verlegen. Je bent mijn kansen, lang verkeken. Je bent mijn dromen nooit ontstegen. Noch om of aan te breken.…

Verworpen in niet zijn, verbijsterd laat ik de stilte binnen. Geteisterd door verveling, het geschenk van de tijdsgeest.…

De wereld is verbijsterd, stuurt F16's of een diplomaat. Maar de rug die het moet dragen is van de gewone man op straat.…