151 resultaten.
In haar warmte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 156 hij ziet weer
zilveren vogels vliegen
zonder enig geluid
pas als de
bommen vallen
gaan zijn dromen uit
dan is er
chaos herrie stof
explosies klinken dof
in die paniek
vindt hij zijn weg zonder
een woord te hebben gezegd
de vertrouwde straat
was al kapot geschoten
hij zoekt zijn eigen plaats
kijkt verbijsterd op
bij een bekende…
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 465 spiegel toont meedogenloos
donkere wallen onder zijn ogen
de scheurtjes langs zijn wangen
de blauwgeaderde delta stroomt
binnenzijds langs beide de polsen,
vertakt in doorschijnend melkwit
zijn donkere krullen vergrijzen
de roze huid schemert aarzelend
door het zilvergrijs
dat zijn hoofd bekranst
hij kan dit niet bevatten ,
te zeer verbijsterd…
Grenzeloos vertrouwen...
hartenkreet
1.0 met 34 stemmen 2.662 Verbijsterd, onthutst, verward
Een chaos werd mijn leven, de strijd wordt vast hard.
De draad compleet verloren... ik weet het even niet
Tranen willen niet vloeien, emoties heftig geniet.
't Poesje ontkluwkt de klos wol onmogelijk, wat naar Dilemma groeit uit tot een doolhof, dus gevaar.…
Dezelfde boom niet meer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 Kreeg de waarheid
Van jou binnen
Waar ik op beter
Had gehoopt -
Een paar maanden
Heb ik nog, hooguit
Een half jaar -
Ben verbijsterd,
Hersens kunnen het
Niet meer aan,
Ik kijk door het raam
Naar buiten nu,
Gewoon mijn eigen
Raam, het raam
In mijn huis,
Mijn eigen huis,
Kijk naar de appelboom
Die al generaties lang…
uit eten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 123 De laatste keer dat ik mij in die treurnistempel heb gewaagd,
werd ik betrapt op een glimlach
en staarde iedereen mij verbijsterd aan:
eten was ernst en niet gediend
van zoveel schaamteloze lichtzinnigheid.…
de nachten droom ik korter
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 320 mijn angst heeft vingers
van een droom gekregen
ze aaien teder en ik lach
onverhoeds verkrampen ze en
scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag
ze graaien buiten zinnen
met nagels in mijn geest
wat heel voorzichtig
was geheeld blijkt nooit
echt dicht te zijn geweest
ik gil de werkelijkheid te hulp
jank badend in mijn zweet
verbijsterd…
de teloorgang in beeld
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 406 zaterdag 10-09-'11
13.55 uur
vanuit de trein
die hier even stilstaat
langs het perron Almelo de Riet
zie ik een eenzame jongeman
met een sporttas die verbijsterd
om zich heen staat te kijken...…
Aapgedachten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 Die afstammen van hun
Woordeloze soortgenoten
Staan met schaamte die
Op hun wangen groeit
Te gluren naar twee
Wezens achter tralies,
In wie zij zo ontegenzeggelijk
Veel van zichzelf herkennen,
Waarbij de woordelozen zich
Verbijsterd afvragen wat de
Apen aan de andere kant
Van de tralies in vrijheid doen,
Tussen het bekijken van…
Geen ridder
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 756 Een ridder reed eens door een woud
Hij was moe en had het koud
Er spookten lijken door zijn hoofd
Wier leven hij eens had beroofd
Verbijsterd bleef hij stokstijf staan
Door schoonheid zichtbaar aangedaan
Want hoor, daar zong een nachtegaal
een herinnering… een vergeten taal
Het oude lijf werd prompt vergeten
De spoken floeps uiteengereten…
van oude mensen ...
gedicht
3.0 met 128 stemmen 26.837 Takma lopen
leunend op z'n stok
de lasten van een stil verleden
doen z'n schouders buigen
ik zie m'n oude vader lopen
langs verlaten straten
het gewicht van eenzaamheid
als ballast op z'n rug
en dan zie ik mezelf
als oude man voorbijgaan
is dit een toekomstbeeld
van een ver verleden
vanaf z'n nieuwe kinderfiets
kijkt m'n zoon verbijsterd…
eerst rechtsaf, dan links
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 597 de stad brandt en bloedt
haar mensen zij aan zij
staan naar elkaar te kijken
op het gerij van talloze sirenes
het meest gehoorde woord is moord
en schok en rechts,
waar de klappen vallen,
blijft het extreem stil
ze zouden het niet geweten hebben
het land staat verbijsterd paf
geen woorden daar, verstarring
en een hoop ongeloof te koop…
- De nacht was het kind -
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 560 In het park onder het licht
wonderlijke grond
straalt een straatlantaarn
duidelijk ritueel de dag
werd verbijsterd, stond,
bezorgt onderdak.
De nacht perfekt,
achtergelaten stoffig
vindt vrede getekend
in behoefte aan verlichting
was als kind 'teruggekeerd'
onaangeraakt net als wij.…
Ik bijzonder ?
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.100 geen bijzonder iemand, nooit
heb ik de wereld verbijsterd…
heb altijd oude vrouwen hun
eigen takkenbossen laten sjouwen
noch mensen van een wisse dood gered
altijd vriendelijk, maar net op het randje
beter wetend, tegen beter weten in
schouderophalend, niets aan’t handje
maar blijkbaar heb ik toch iets in mij
wat jou heeft doen bekoren…
je…
Ze begrepen er de ballen van
gedicht
3.0 met 7 stemmen 5.909 Nadat ze alles - dachten ze -
van ons hadden afgepakt
waren ze verbijsterd dat we lachten
toen er door zo'n omgevallen boekenkast
werd opgemerkt, dat het erop leek,
dat we ons hele leven
voor niets hadden gewerkt.
Gewerkt? Voor niets? Ons hele leven?
In onze filosofie is niets niet niets.…
tussen Wernicke en Broca
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 132 het verscheurde hoofd
schudt verbijsterd nee
spring! spring! spring!
een snijdende schreeuw
doorklieft het zwarte water
vogels vliegen op
handen los van de oren
aan de telefoon een stem die
zegt dat ze hem komt halen
haar stem zo zacht zo zacht…
Struise vogelaar
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 58 tureluur
duinpanschuilend hutverscholen
waant zij zich nochtans bespied
bloed kruipt zienderogen weg
als adders glijdend onder gras
het zegel der betovering verbreken
en haar kleur verschiet
de tureluur was puur natuur
door de glazen van 't montuur
nu zelfs het eekhoornkleurig
notensplijtend briletui
zich vergaapt aan vogelvlucht
verbijsterd…
Onderdak
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 743 Strompelend in een wirwar
van donkere straten,
verbijsterd om de duisternis,
zoek ik helderverlichte huizen,
die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten.
Verlangend naar een warmte,
wentelend in het schijnsel
van zachtverlichte ramen,
geef ik namen aan een liefhebben
op een eenzame, verlaten weg.…
Moesson
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 706 Ons dorp was nimmer zo nat
de regen watervalt van de dakpannen
cascades van sluiers omspannen
het landschap en de hof wordt een bad
Een verdwaalde moesson teistert
het lage land waarop de boer verbijsterd
het gewas verdrinken ziet
de maïs wuift en golft als tropisch riet
Ik drijf langs wolken vol donder
naar een eiland in de zon
het leven…
Vingers van mijn dromen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 192 mijn angst heeft vingers
van een droom gekregen
ze aaien teder en ik lach
heel onverhoeds verkrampen ze en
scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag
ze graaien buiten zinnen
met nagels giftig in mijn geest
wat heel voorzichtig
was geheeld blijkt nooit
echt dicht te zijn geweest
ik gil de werkelijkheid te hulp
jank badend in mijn zweet
verbijsterd…
tastbaar nog in bijna raken
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.712 ik doe mijn ogen dicht
na de klap in mijn gezicht
voor jouw dood zijn geen woorden
ik had de lente thuis gebracht
met kleur en geur op je gewacht
het komend weekend in mijn lach
nu sprokkel ik naar kracht
zoek verbijsterd naar een
voorjaar dat niet mag
na een lange winter dromen
leek eindelijk de zomer aan te komen
voortijdig breekt…
Licht dat Licht zijt, ongeboren...
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 554 dat alles hier doet leven,
Adem zijt en levenskracht,
Licht dat trilt in elk beginnen,
Licht dat denkt in elk gedacht;
Licht dat doel is van elk streven,
eindeloos verlangen wekt,
Licht dat lente doet ontwaken,
Licht dat ook de doden dekt;
Licht dat woorden gaat te boven,
eindeloos en zonder maat,
Licht dat ziel en zin wil laven,
ons verbijsterd…
aankomst
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.405 Na lange dagen door storm geteisterd
En somtijds uit de kooi gesmakt te zijn,
Door ’t leven van ’t zacht Lisboa nog verbijsterd,
Vind ik mij zitten op het zonnig plein.
Geleund in de uithoek van een balustrade,
zie ik als over hemelsbreed kozijn
’t Beproefd schip dat klein stilligt aan de kade,
De gele stroom, de kleurge oeverlijn.…
Schokland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Het was alsof ik in een spiegel keek
De allereerste keer dat ik je zag
Het was een onvergetelijke dag
Qua levenswijsheid was ik nog een leek
Ik was verbijsterd en totaal van streek
Ik voer nog lang niet onder eigen vlag
De dichter die in mij te slapen lag
Ontwaakte en waagde de oversteek
Het is nu alweer dertig jaar geleden
Dat ik verliefd…
het aanvaarden
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 537 Er vertoonden zich kloven aan het oppervlak
Grauwe groeven ongekend
Droog en dor ineen komend
Om uit te monden in een gapende kloof
Verwondingen met een niet aflatende pus
De geest is verbijsterd
Tijd sticht verwarring
Een koude bries doet mij rillen
De adem stokt
Verstijft wacht ik het af
De spiegel geeft geen bedrog
En wanneer ik…
Verwoeste stad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 582 Verbijsterd
Waardigheid behouden. Menselijk
't Lichaam gebleven. Ossip Zadkine
Noch uit 't hart
Noch uit 't oog!…
"Sexy zoen"
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.153 Ik kan het niet verdelen
Liefde is niet zomaar iets
Overdonderd door je blonde verschijning
En aanwezigheid zomaar uit het niets
Verbijsterd door je zoete lippen
Ondeugend in je ogen
Ik waan me in de wolken
Op bergen, 10.000 meter hoge
Ik mag dit niet voelen
Alle realiteit verbiedt
Maar wat is deze wereld
Als je fantasie niet ziet…
De vlag halfstok
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 In die ene seconde
veranderde voor velen
de wereld in een hel
de dood kwam aangestoven
middels een zwarte bolide
maakte een einde aan vijf levens
verbijsterd keken we toe
onmacht ongeloof vele gewonden
aangeslagen koningin en haar familie
Nederland in rep en roer
oranje werd zwart
de vlag halfstok en zo velen
in diepe rouw
wat moeten…
De vlag halfstok
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 177 In die ene seconde
veranderde voor velen
de wereld in een hel
de dood kwam aangestoven
middels een zwarte bolide
maakte een einde aan vijf levens
verbijsterd keken we toe
onmacht ongeloof vele gewonden
aangeslagen koningin en haar familie
Nederland in rep en roer
oranje werd zwart
de vlag halfstok en zo velen
in diepe rouw
wat moeten…
Winternachten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 249 Doch helaas worden wij verbijsterd wakker
ziend dat dromen met werkelijkheid strijden.
Toch hebben wij van tijden kunnen dromen
waarin al dit heerlijks tot ons zal komen.…
het is geen vogelpest
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 328 ik brak weer pluimen
van hun veren af
ze stonden plotsklaps
in hun blote gat en
voelden zich verbijsterd
het is geen vogelpest
maar slechts de rest
die overblijft als
schone schijn al
jaren aangepleisterd
de bolle wangen
vallen in en groeven
tekenen verval
dat was er altijd al
werd even niet geteisterd
pluimen waren niet…