Alle inzendingen over verboden vruchten

ogen ontmoeten ogen vluchtig in ’t voorbijgaan steeds duidelijker zoeken jouwe de mijne gedachten spinnen verhalen voor rode oortjes jouw glimlach verraadt je de mijne doet er niets voor onder ook al ben je met hem vinden steeds opnieuw jouw ogen de mijne uitgebreid stift ik mijn lippen rood in het voorbijgaan knipoog je en sla…

vruchten draagt en tussen zijn wortels de vreselijke Baphomet verbergt, de lichtdrager, die de kennis van de macht en de macht van de kennis onthult aan de vermetele die aan de blinddoek en ketens verzaakt om het licht te zoeken dat schijnt in de duisternis als een stoorzender die de schijnheiligheid hekelt van hen die maar niet…

De smaak van appel siert onze verboden vrucht dat was altijd jouw metafoor. Mijn visioen blijft jou schetsen om een verbinding met haar utopie zacht verlicht te laten smelten. Mijn visioen blijft jou schetsen om een verbinding met haar utopie zacht verlicht te laten smelten. De aarde draait door zonder jouw vergulde lach.…

een landschap tussen rivieren bewoond door naamloze dieren een zichtbaar goede waarheid, naakt de smalle toegang wordt bewaakt vredig vrij, gezonde toestand eeuwig oorsprong uit het hoogland veel vruchten om van te eten geen ellende te vergeten geen bewustzijn van geboden ook al is een boom verboden de scheidingskennis, goed en kwaad…

Regen, regen, van de hemel 't Ledig luchtland tot aan de aarde Vullend met het lichtgewemel Uwer zilvren leliegaarde. Stortend vluchtig nand vermengend Met de bindkracht van uw zegen, Zode en zaad een heildronk plengend, Dat bet groen wordt langs de wegen, 0, ik hoor U over 't water Fijne maliënkolders klinken En, een sprookjesrijke…

Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden.…

Immers de verleiding Is enorm groot voor de ronde Vrucht zomerzoet rood. Laat de zomer met zijn paradijselijke Schijn niet een verboden kersentuin zijn. Maar laat ons door die rode mond tot Kussen verleiden; en bijeenvoegen wat De natuur niet kan scheiden.…

je was al stam toen ik je raakte mijn benen amper het jonge lijfje konden dragen bloesemde in wit en rood vruchtte in bereikbaar loot de eerste kers ze waren zurig spannend rood omdat vader het plukken ons verbood hebt leven aangehoord mijn handen op je bast verkommerde in stilte toen ik het huis uit was je bent gekapt omdat…

en zonlicht traag wanneer de nacht stilte drukt op ieder woord en verboden gebaar…

in alchemie verboden scènes d'une folie geëxalteerd als nimmer nog tevoren Gij vroeg mij naar de liefdespijn was het verlangen naar die zucht of was voor ons geen morgenland beschoren?…

appels bollen wangen ogen blozend net wat minder flauw peren buiken onder een geringe borstomvang de beet een beetje ronder maar op jou bijt ik mijn tanden stuk ik proef de wrangheid van ontveld geluk ~~~…

Pas toen ik aan de oever Dante las Dacht ik wie ben ik nu eigenlijk wel of niet De plant herken je aan de vrucht voorjaar…

Eéns proefde ik de vruchten bij een algemeen verbod Door gebrek aan fysiek-, dus lijfelijk contact Gecreëerd door omstandigheden haalde ik mijn gram Sindsdien draait de tijd steeds rond net als eeuwig en voorheen Verandert de tijd ons en hiermee ons leven Geschapen in een tijd die steeds meer van ons heeft gevraagd Omarm de jou gegeven…

Ineens zie ik haar een tot werkelijkheid gekomen droom. In een wereld verstild tot gedachten staar ik daar. Jaloers, op de wind die je zongeblonde lokken streelt. Jaloers, op het zand dat je natte blote voeten kust. Jaloers, op de zon die een stralende glimlach ontlokt. Jaloers, op de degene die in je ogen ziet wat ik had willen…

Je sprak over je onuitvoerbare verlangens, Verboden verlangens, die wij even deelden met elkaar Je handen volgend hun weg, net zoals de mijne Dat was even genieten geblazen En jouw handen blijven mij vandaag nog steeds verbazen Al wist ik dat ik je maar te leen had En bij elke seconde voelde ik het einde Maar toch wist ik je lust in bedwang…

vreemd vervormd verleden Heerst er kwaad in mijn vraag om raad Verlies ik echt elke dag de draad Licht mijn hart nog steeds op straat Leren leven in het heden ten spijt van eens geleden Gun je geest gerust wat tijd De kwesties die je al een half leven bestrijdt Scheld jezelf eens iets kwijt Er is nog zoveel onbekend terrein te betreden Verboden…

Als het kon wil ik je zien. Als het kon wil ik met je samen zijn. Als het kon wil ik je vasthouden. Als het kon wil ik je zoenen. Als het kon wil ik met je wakker worden. Als het kon wil ik met je verder gaan. Als het kon........…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

Verbieden, verboden, verbod ach ja, verboden te roken waarom dan niet gelijk verboden te eten voor de dikkerdjes onder ons waar ik mezelf onder schaar want las ik niet net bij therapie dat overgewicht hebben zoveel risico’s heeft als ik ze ga benoemen schrikt driekwart van Nederland zich het apezuur en krijgt subiet een hartaanval…

Het rood van je lippen groeit als een dodelijke vrucht ineen, samensmeltend totdat de toorn des overvloeds een overmaat van liefde spuwt in de verkeerde richting.…

voel hoe warme wind het leven doet exploderen met snelgroei zonder vruchten onder wolkeloze luchten in verschraling door hete ademhaling die verschroeiend langs rotsen tocht het eens zo vruchtbaar land is uitgedroogd en weggewaaid kaalslag heeft een prijs vernietiging van leven is ook voor ons einde reis…

in jouw stilte fluister ik je naam in jouw gemis roep ik luid in jouw pijn schreeuw ik het uit: ik heb je lief laat ons dansen laat ons leven ik de wijnstok jij de rank en wat een vrucht, wat een vrucht, om te geven…

vruchten van de goede uitvindingen krijgen zachte strelingen van sierlijke twijgjes waar Satan in fluistert doortrapte omwegen toont mogen de mensen trots eigengereidheid hun kundige maaksels altijd overgeven aan de sterke handen van d' Almachtige Lieve Heer.…

Geert heeft een spreekverbod verordonneerd Je weet maar nooit wat nieuwe Statenleden Voor kerfstok hebben uit een eng verleden Of wie ooit waarin heeft geurineerd Een prima plan om verder uit te voeren En ook elk fráctielid de mond te snoeren. ..Geert Wilders wil dat alleen de lijsttrekkers van de PVV in de aanloop naar de Provinciale verkiezingen…

Mijn gevoel is verward, Het zegt veel tegelijk, Vooral op de momenten, wanneer ik in zijn ogen kijk. Het kan niet, Wat wij doen, Het is onmogelijk, maar dan geeft hij weer een zoen. Ik wil voor altijd bij hem zijn, mijn leven in zijn armen, maar dan komt weer die pijn. Verwarring, onwetendheid, is dit echt wat ik zocht? De keuze…

Verbieden ze straks ook al het ontgroenen Dat schept nou juist een levenslange band De gleuven gaan een tijd van hand tot hand Als feut lik je het bier van onze schoenen We waterboarden ze in het pissoir Waar maken we ons druk om met elkaar?…

Ook hier: verboden, mijn liefde! Er is geen plaats -- voor een paradijs!…

Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?... Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing, hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken; en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt... Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt mistroostig en gerust, met droeve en staêge…

Mijn dag en was niet oud genoeg, mijn hart en was niet koud genoeg, dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg mijn vree niet breke ... Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd) een vrouw, die, vreemder angst beklemd, oneindig naait haar doden-hemd steke bij steke. En 'k naai mijn eigen weifel-kleed, zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…

vermeerd; zo gij, de schaamte van uw spijt op gloe'nde kaken, zelf uit uw hart de wentelende hopen weert; zo gij - o vrouw, wier vragen van geen ijver beven, en die geen grootre vreugd dan onbewustheid vraagt, - in u 't geheim van peilloos-schoon geneucht voelt streven, maar zult met blijde bitterheid geen leven geven aan de verborgen vrucht…