Alle inzendingen over verdrink OR dichtgeslibde

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Langs de besmuikte portiek van dichtgeslibde vishokken, inpandig. Ik onttrek mij - kiemend, ontzadend, ziedend. Ik uitwendig mij van deze en generlei. Uw bejegening mishaagt mij, verlengend naar bewegingloos blad en kalm water.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

zwijg maar de woorden die pijnigen in het woud van mijn overladen gedachten waar ook jouw blikken oeverloos eindigen en geen bladeren zijn om verval te verzachten gevallen bladeren dichtgeslibde aderen zelfs het binnenvallende licht kent dode vlekken het is dan wel op mij gericht maar kan wat gebroken is niet bedekken dode vlekken…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags met koopwaar. December stuwt ons winkels in, het infarct van kassa's langs.…

plotsklaps schiet mijn hand los ga ik kopje onder ten onder in totale chaos happend naar adem kom ik boven grijpend naar houvast rol ik ondersteboven troebel is het water waarin ik dreig te verdrinken gedachtes flitsen voorbij even laat ik me wegzinken opeens word ik opgetild als een veertje zo licht meegevoerd de tijd verstilt…

met de dolk in de rug liet ik me kantelen over de leuning van de brug het koele water weigerde de schroeiende pijn te stillen en het besef van je verraad te smoren in oeverloze vergetelheid gelaten liet ik me zinken: verdrinken is een zachte dood op het dieptepunt en tegen beter weten in ben ik beginnen zwemmen, maar…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…

Ik las van een verdrinkingswetenschapper, Die weet precies hoe je verdrinken moet, Want als je zoiets doet, doe het dan goed. Ik ken ook een, die is nog stukken knapper: “Een mens kan net zoals een baksteen zinken, Maar ik weet ook hoe je níét moet verdrinken.”…

Drinken doe je met een reden drinkend onderdrukken verdrinken en verdrinken drinken doe jij met een eeuwige glimlach drinkend onbereikbaar drinkend zonder gevoel drinken deed je altijd al drinkend van verdriet drinkend om wat men van buiten niet ziet verdrinking van herinnering drinkend zie ik jou in mijn spiegelbeeld ik zeg vaarwel verwekker…

Vertederd verliefd dwalend Langs een dichtgeslibd vennetje In het prachtige Drentse morgenlicht Wees je mij het vleesetende plantje Mijn vlees heb je nooit gegeten Maar mijn ziel wel leeggezogen Ik had het nooit kunnen weten Had ik mij toen maar over je gebogen De hete stralen van de zon Natuur een zoen en je prachtige ogen Mochten uiteindelijk…

de duistere nacht verlaat mijn kamers en ik ontwaak wenkbrauwen vol rijm rillerig van bezwete dromen huiver voor de naakte dag het bevroren winterveld mijn thuis als onbeschreven blad zie de roerloze reiger zoekt vergeefs zijn prooi in dichtgeslibde vijvers onmachtig met lamgeslagen vleugels kijk ik verbaasd en leeg naar de vlucht…

Bang te verdrinken, tenonder te gaan of een donderwolk te worden. Zo bang is de maan! Maar eens zal ze kijken, heel lang kijken, want ze moet. Ze moet verdrinken in de zee, dan pas wordt ze eb en vloed.…

Smeltende ijskappen Doemdenken nergens voor nodig Opgelucht met fijn stof IJsberen verdrinken Hier gekoeld cava klinken Waarom ijsberen Ontbossing stopt ooit Nou, nou. Hout vasthouden Als wij verdrinken…

het hoge woord is er uit maar ik schrijf haar niet mijn verzen staan volgevreten als een dikke buik dichtgeslibd als een vijver met eendekroos ik laat haar eerst rennen totdat ze zich leeg braakt en wanneer het schuim van overbodige zinnen weggetrokken is een opspattende golven ja dan ja dan zullen mijn weinige gedachten zich…

Water drink je, maar als het jou drinkt dan verdrink je.…

Soms is het lastig om niet te verdrinken in de waan van de dag…

Verdrinken kun je in water. Omkomen in de chaos. Sterven van angst. Verdwalen kun je in de toekomst. Zoekraken in het verre verleden. Doodgaan in de overleden tijd. Verdrinken kun je in het moment. Dat is de énige, Goddelijke weg, die tot ons ware leven leidt.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Donkere wolken verdrinkend in de rivier ogen eenzaamheid…

Zwoegende schimmen verdrinken in hun waanzin tot de morgen komt…

Vluchters verdrinken op weg naar de overkant -- van hun hoop, hun droom.…

vandaag zaag ik niet door heb er de fut niet voor niet dat ik me er aan stoor als ik enige onvrede hoor er ging ook niets teloor brak geen boor of heb een dichtgeslibd oor nee, mijn gedachten zijn goor en dan moet men zwijgen geen ellenlange rijmpjes rijgen over zuchten, laat staan hijgen daar ga ik uw ziel niet mee bedreigen mijn…

Het stadshart is haast dichtgeslibd. Wensen drommen op het trottoir langs etalages stikvol koopbaar. In geslepen banen sluizen trams verlangens door, bij vlagen gierend, bellend. Auto's horten dampend door het steedse heen, zebra's over tussen citybags loodzwaar van koopwaar.…

Ik voel geen kou, ik heb geen vrees, als mijn tranen verdrinken, rimpelt het water heel even...…

Ogen om in te verdrinken liefde om in te baden Tanden die naar me blinken borsten om naar te raden Een mond om te willen zoenen billen om te willen kneden Goed gekleed inclusief schoenen loop jij met rasse schreden Monden vallen bij een ieder open al loop je alleen maar voorbij Elke man zal stiekem blijven hopen ik niet, want je koos…

Drinken om de pijn te verzachten Niet een nieuwe dag afwachten Maar meteen verdoven In het leven niet meer geloven Vluchten uit het leven Er niets meer om geven Door drinken Steeds verder zinken De realiteit uit ogen verliezen Steeds weer voor drank kiezen Je tijdelijke troost zal geven Je maatje voor even…

in de realiteit tranen van weemoed die in mijn huid zinken volgende keer ben ik mezelf weer even kwijt en zal ik weer in muziek verdrinken...…