Alle inzendingen over vergeten / namen / verlegen

Symce Vijf letters in graffiti op de muur gespoten ze vormen je naam Symce dat is er wat er overbleef van jou een stoere jonge knul van nog geen zestien die uit trein surfen ging het ging mis zelfs nu na twintig jaar huilt jou mama zoveel tranen als je luistert naar de stilte hoor je haar zuchten in de wind zo droef…

bestaan zodat we nooit vergeten wat hen is aangedaan…

Onschuldig verdriet het vertrekpunt is, een vertrouwenspersoon, iets wat niemand ziet, dan heeft dakloosheid zovele namen.…

Ja juist, maar je vergeet, Dat daar de wasvrouw Mary, en het viswijf Kitty heet!…

pannen heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam telt ze haar uren op een houten raam, daarop is het echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want ik ben het enige dagboek wat ze ziet, waaruit bladzijden zijn verdwenen en dat van mij erbij wat ze leest om te hechten, verpakt de genen in een lied, geeft zich een eigen naam…

De levende letteren spreken waarin ik jouw naam met zachte hand geweven heb En in een moment van geloof trilt de geest der onvergankelijkheid oneindig ver Verdiept mijn lijden evenredig aan mijn begrip Op het pad van sensitief en eerlijk begraaf ik het verleden Want ik ben het heden Het levende bewijs waarin ik sta is in de baarmoeder…

Hij ergerde zich aan z'n naam. Zich voorstellen vond-ie een blaam. Het werd een obsessie - een grote. Hij voelt zich nu prima in orde. Verand'ring van naam was z'n kans. Officieel is z'n aansduiding thans Jan-Jaap van de Kloten geworden.…

Zeemeeuwen vlogen door de nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam in stilte en je vloekte niet, in het donker ademde jij gooide jij mijn hart in gedachten weer terug in zee.…

Verdwijnt het in sluierende zandgordijnen vergaat het langs het strand schuurt het witte zand van de getijden de machteloze hand aan de horizon van kalkstenen muren druipt vloeibaar zout staan bloedkoralen pilaren geëtst in houtskool kerven naalden waaien wimpels tot tenten uiteen in onzichtbare namen.…

door de ruit en in de nerven van de transparante jaren, waarmee het seizoen vervelt tot in de huid, strekt zich op duizend vleugels uit, warmt zich bij het reinigend vuur van de winterbruid om de herfstmuze uit te luiden, klinkt als vrolijk lied wat op z'n toverfluit de glazen telt, kristalen tonen over bladeren, schrijft een naam…

jouw naam wordt niet geschreven jouw naam wordt in lentelicht geweven ongebroken in stralende takkenbomen geef jij mij de zon, mag ik bij je komen jij bent de bosnimf van mijn dromen aan de rand ligt een weiland te stomen daar is het voor mij bij gebleven en het vee lijkt te zweven…

'De Regenboog' is op veel basisscholen Als naam, maar ook als toekomstbeeld, begeerd De naam verwijst naar wat de tijd ons leert De wens hierbij is nauwelijks verholen De wereld is, in weerwil van teneuren Tenslotte een palet met vele kleuren…

Maar je vergat mijn naam. -------------------------------------------------- uit: Genoeg gedicht over de liefde vandaag, 1999…

Ik koos een naam die bij me past, noem mij het hiermitatiedier, want dotsedaris geeft mij last, ik ben nooit dáár... ik ben toch hier? tekening van Jaap van den Born - meer tekeningen van Jaap alsook de gezongen versie van dit gorgelrijm op http://gorgelrijmen.punt.nl/…

alleen als ik je naam kan lezen leun ik tegen grassprietjes en zie ik boterbloemen groeien, ranunculus.…

Voor de val breekt zijn de asters al geknakt in onbuigzame handen Jouw haat wapent een gebaar van diepe onmacht in dode ogen en weet dat mededogen meer zegt dan een oorlog verwoesten kan de onmin zal luisteren naar het ruisen van verloren namen die ten hemel werden gedragen Laat dan de havik jouw koude bloed verlaten en de gaten…

Ze roepen mijn naam nog een hond begint te blaffen er groeit een besef in mij dat het niet mijn hond is maar de gevreesde hond in de donkere straten van een verlaten stad op zoek naar vriendschap voor de dood.…

De juffrouw vond het treiterij en schreef toen Loekjes naam erbij. Ze dacht : 'Ik doe gemeen!' 'Je ziet jezelf nu onder mij. Een ongeluk,' verklaarde zij, 'komt zelden gans alleen.'…

wanneer vogels worden teruggefloten en wassende westenwind mijn armen zal ontbloten speel mij dan een herfstcantate wanneer bladmuziek zal omslaan naar winterharde twijfel over armbreed voortbestaan kerf dan in mij, jouw naam…

Jouw naam mag klinken in het huis van God waar je gedoopt wordt in Zijn Naam, van wie je bent! (Een Cinquiano is een Spaanse dichtvorm, bestaande uit 5 regels. Opbouw 2/8/6/4/2 lettergrepen per regel.)…

In de stilte van mijn slaapvertrek met Wie ons schiep in diep gesprek noem ik jouw naam Hij kent je en weet als geen ander wat je hebt Niets hoef ik uit te leggen alleen je naam en alles is gezegd.…

Een plons in de sloot: Portugese hondenpup doet zijn naam eer aan…

Wij begraven anonieme doden ook al kennen wij hen niet bij naam wij behandelen die doden alsof wij hen kennen bij naam wij spreken over die doden met gevoel voor die mens zonder naam wij werken hard voor die doden net zo lang, wij vinden hun naam wij, levende herkende wereld met naam en toenaam erkennen hun bestaan!…

hoorde jouw naam zacht vloeiend stromen mijn hoofd en lijf doorweekt vanuit het vroeger nu jij die nooit afwezig was schrijft nu hallo en liefs de grootste liefde onze liefde heeft ons gevormd tot wat we zijn en wij zinnen begrepen voor ze uitgesproken waren genoeg aan enkele woorden echte liefde kent begrijpt meer dan taal meer…

Zij eisen van ons, — want zij dragen een naam, in 's lands kronijken van grote faam, — dat we zinken voor hen op de knieen; verwonderen doet hun ons spotgelach , ze dragen — ontwetend — hun naam van gezag, als een ezel... relikwieên.…

Henk Kamp: u moet mij op mijn woord geloven, Elf onderzoeken worden er gedaan Naar hoe het in de toekomst straks zal gaan, De allerdiepste steen komt daarbij boven. En lukt dat niet dan is dat geen bezwaar Want de natuur krijgt dat ook voor elkaar.…

De aarde gromt, de scheuren door het boren Schieten in boerenschuur en akkerland ’t Is Bommen Berend uit het Drentsche Land De noodklok roept van de Martinitoren Gij volk verlaat terstond uw woningen Weldra gaat alles boven Groningen…

Wij Nederlanders kennen het niet hier, Zoals ze daar bij Ibbenbüren deden, Toen wij daarlangs naar Osnabrück toe reden, Men sloeg zich op de dijen van plezier. Bewoners met opmerkelijke trekjes: Er wonen daar alleen maar Laggenbeckjes.…

ik ken al de scheuren bij naam, het jaartal van geboorte de mail op datum het gesprek wat niet loont, beloftes in loze ruimtes dragen mijn spouw op het laatste fundament ergens sijpelt wat vocht over het behang, het voedt de bloemen op het gele perkament, de nacht kent zijn slaap niet meer en beeft onder het zeilen tegen de wind het…

Door jarenlang het Gronings gas te winnen Is dit nu wat in Groningen gebeurt: Het trilt, het beeft, het kraakt er en het scheurt, Van buiten kijk je door de muur naar binnen. Het onderzoek ernaar is ook nog knudde, De Groninger kan het voorlopig schudden.…