Netgedichten

netgedicht (nr. 39.078):

Ranunculus

Vandaag lig ik tussen boterbloemen
in de stad lopen enkel bomen
met rozen aan hun voeten

op het raam een zoenoffer
geplakt omdat dit het enige is
wat nog niet is gedaan

er zwom een vis naar de maan
op een blauwe deur
daar zag ik nog een naam
ik kon hem niet naar huis brengen

ik ben
allang geleden
ik weet niet of ik je versta
alleen als ik je naam kan lezen

leun ik tegen grassprietjes
en zie ik
boterbloemen groeien, ranunculus.