Alle inzendingen over verloor

Jij hebt mij nacht en dag gegeven jouw harmonische vibraties in hard gespeeld zakenleven als de natuur tijdens een windvlaag mijn controle verloren -liefdesrelaties jij mag het horen nooit verheven nooit gemist maar nu... écht aan mij gegeven is mijn harde bovenlaag gestaag gesleten.…

Het parcours was nat het regende lichtjes, ik stierde op een zwarte schim zichtbaar in verloren lichtjes. M'n benen stappen argeloos door voeten benen droogjes mee water streelt m'n hoofd 't gutst in het riool. Zo'n zee van rust.…

De populaire jongleur verloor een hand maar bleef dromen dat zijn blote voeten zijn handen konden vervangen Nu oefent hij lange dagen zijn tenen in lenigheid in handstand op één hand ondertussen leurend met zijn nieuwe act Binnenkort de première op het pleintje in z’n straat want in het theater hoeven ze hem niet meer…

de nacht valt uit het landschap van donkere stemmen dof waaiend en vergrijsd wanneer ongevederde vuurvogels zich op mijn keel storten en het laatste uur in mijn lichaam wekken, meedogenloos over huid verloren ik zal eeuwig leven, van alles afgesloten, de dragers en de dag er is niemand meer die de regen en mijn spreken in…

tenen krommen in aangeprate schoenen zoeken een uitweg door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid aan stukken ingesnoerd door veters iets te hooggespannen ogen verloren glans ongeringd rafelen ze de bijna uitgereten flarden bij elkaar en ongepast barst het vel in blaren uit…

Verloor Geheel onterecht Zij wanen zich Kampioenen Hij vraagt zich slechts af: 'Zullen zij echt sterven met een waar, echt schoon geweten'? Waardigheid zal ik Echt nooít verliezen Tegengesteld aan hen De proleten…

voor een enkele herinnering het hele huis overhoop gehaald van zolder tot kelder doorzocht maar helaas niets gevonden een vergeefse zoektocht naar die ene foto in ouderwets zwart/wit van jonge mensen in tegenlicht daarom dit versje geschreven als substituut voor het kiekje dat verloren ging maar had kunnen getuigen van geluk van…

De dood die onverwacht kwam Hij speelde mededogen Ik keek rustig in zijn ogen Hij dacht te winnen toen hij nam Met hem verdween de stille rouw Twijfel troef zet roem in gang Van pril begin tot durend lang Kaarten zonder harten vrouw Leven, omdat ik niet verloor Ik geef het nu zelfs door…

ze zit naast mij, ik zie haar onzekerheid maar ook haar gram onlangs verloor zij haar zwager herinnering, te vroeg gestorven echtgenoot veel kwam terug, maar niet de aandacht die zij nodig had ik zie de eenzaamheid ik tracht te troosten we praten over de dood en genieten van de zon ik steek mijn hart onder haar riem op een bank…

zo voel ik mij verloren soms gelijk een schip in storm vechtend stoer de kop geheven kolken vrezend hoog tè hoog voor het begrip dat niet meer reiken wil naar niets ik wacht en zie… diep herrijst en explodeert tot nevel angst omhult met achting vult water wast mijn leven…

Lentepassie laat een bries ontsteken, rimpels stuwen water voort tot voedingbrengende beken, waarvan de roerselen ontbreken, blijven we in een verloren kilte steken, en gruwen we de februariwind.…

Verloren dwalen de lichten waar ik mijn gedachten zoek. De avond is de stilte die me alleen maar schaduwen laat vinden waar woorden en echo's mijn stem niet kunnen vinden.…

Op papier, knisperend verlangen verloren nachten sluimergedachten.…

Ik heb een zwak voor haar die haar hart verloor aan mijn debiele ziel vergeetachtig lief en knuffelbaar ruw en hard maar niet zo taai. Zij wilde het niet weten en verschool haar hart in mij.…

Ik weet niet meer wat de te doen Ik weet niet meer wat niet te doen Ik weet niet meer waar naartoe Ik weet niet meer waarheen ik moet Zo verloren, zo alleen Zo verlaten, zo veel geween Mijn tranen stromen inwendig door Een stortvloed van pijn en verdriet die gutst door mijn lichaam heen Ach, ik weet niet wat ermee te doen Ik weet niet…

Dwaal verder door bekende straten op zoek naar een tijd die voorgoed verloren is gegaan…

voor haar is hij nog steeds die heerlijke sterke man met zijn donkere krullenkop al verloor hij in de loop der jaren bijna al zijn haren al loopt hij nu wat stram haar ogen glanzen haar glimlach speelt haar hartenklop is nog even vurig nn gedachten danst ze hem nog steeds tegemoet Alles in de wind al gaat het nu wat trager hij wordt…

ik wil je stem niet horen wanneer ze afscheid neemt op toonhoogte van brekend glas vertelt hoe mooi het alles was maar zwijgt hoe jij dronken werd zomaar naast mij schaamteloos een ander verleidde een eind maakte aan ons beiden de woorden die je zei gaan wellicht verloren maar de naklank van je stem zal ik blijven horen…

mijn verlies toegegeven gevonden voorwerpen gebeld daar zegt men dat er tot heden ten burele van 't depot gevonden goederen nog niets is binnengekomen dat in de verste verte lijkt op een verloren liefde...…

Ik proef geen toekomst in deze pastei gaat alle smaak verloren en vergallen verdwaalde gourmetbakjes het mastiek weet jij nog waar de oestersaus is gebleven die je vrome vader had aangelengd met wijwater? en waar zijn de Zeeuwse babbelaars die je moeder in de leprawinkel had geruild voor jarretels? Ik dek alvast de tafel.…

Tweehonderd jaar geleden Ben ik geboren Of was het honderd misschien - De tel ben ik allang verloren Opgevoed met het Gedachtegoed van Rond 1860 of zo Van recentere datum Heb ik qua gedachten Niets meer overgehouden Dan alleen liefde Liefde alleen Die is van alle tijd En ik, ikzelf, heb ongezien En ongemerkt geleefd,…

Een Boeing heeft boven de stad Seattle de klep verloren van het landingsgestel. ------------------------------------------------ De Yankees zijn weer eens in alle staten, Die klep, die doet bij hen de deur nu dicht. Ze zien zich al door Boeing ‘voorgelicht’, Een man probeert wat krom is recht te praten.…

Je voelt hier de heimwee teruggekeerd als droom tussen wildernis van bomen je blijft staan aan oevers in gedachten, het onbevangen kind loopt met je mee in het vergeten en het proberen in toekomstgebaren heeft letters uit het alfabet verloren blijft alleen nog voelbaar in de zinnen van de wind die onvoorspelbaar waait uit boze dromen…

Als niets meer veilig is Als niets meer heilig is Als spotten met mensen Die hun enig kind verloren Aan een door-en-door Zieke maatschappij Gewoon gevonden wordt, Dan zijn we de grens gepasseerd Die we als beschaafd land Als laatste nog intact Willen houden, en zijn we Een samenleving geworden waarin Alles inderdaad waanzinnig…

zacht neuzelt de tv in analoog zijn dagelijkse soap zelfs digitaal heeft alle scherpte verloren in nieuws dat niemand kan bekoren de eenheidsbrij die over u en mij wordt uitgestort toont ons cultuurtekort is er nog ruimte in communiceren om van echte mensen iets te leren of nemen wij genoegen met het brood en spelen in een…

Uit het goede Hout was ik Gesneden, zei Men toen ik Tot volwassenheid Kwam - van de Oude stempel, En meer van dat Soort goedbedoelde Complimenten die Mij werden Toebedeeld - Nadat ik mezelf Had verloren Aan een wereld Die in waanzin Zijn waarde verzwelgt Blijkt mijn excellente Timmerhout niets Meer waard dan…

Terwijl ik mezelf nog zoek, Niet weet of ik het nog wel ben Die zijn eigenheid ongemerkt verloor Aan de waan van de dag, het jaar, Kijk ik met doffe ogen Naar het verlaten landschap Van mijn jeugd - Vasthouden heeft geen zin meer, Al het nieuwe wordt oud, En heeft alleen een nieuw begin Waarna alles weer verglijdt In minuten,…

Woorden verloren op papier Alhier, ziehier Gezwicht voor het gedicht.…

in deze koude, donkere nacht ontwaakt niemand uit de winterslaap slaat niemand de vleugels uit in het schimmige lamplicht zit niemand de verloren tijd op de hielen in deze bevroren nacht…

Verloren in de warmte van het andere lijf kijkend naar de horizon. Zo staan en het gras vergeten. ----------------------------------- uit: 'Haringen in de sneeuw', 1984.…