Alle inzendingen over vernieling

Ach, u begrijpt, agenten zien een taxi Zij voelen zich dan ook nog klem gezet Door een chauffeur zonder passende pet Zoiets dat vraagt toch om een beetje actie. Wat die agenten deden, was verkeerd Maar ja, zíj waren wél gediplomeerd.…

Ik weet niet of ik het moet zeggen, omdat het niet opnieuw een relatie vernielen mag. Ik zit aan het water..... Ik voel me zo ontzettend klein..... 1000 gedachten...geen woorden! Ik weet niet of ik hier eerlijk over moet zijn.…

Stom is zijn gebed met een drang naar blind vernielen. Hoe het begon? Regen in het hart en luid, luider geratel. De achtergrond: Het puin met de dolle honden, ze jagen hun staart na, knagen aan een mensenschedel. Smeltwater dat van de berg stort, zo woest. Maar stom is hij, woestijn en zeebodem. Hoe het begon?…

Scherpt men 't zwaard niet op de rug der volken, Wijl de legers te allen kant als slangen krielen, Om de vrijheid in hun schakels te vernielen?…

In een wilde suizelende wieling Gudst volmondig, als een zee van droppen, Dampgordijn van water, stralen-stroppen, In één lange door-elkander-krieling; Overstelpend alles, wat in knieling Angstig neerligt en de bange koppen Onder vlerken als beschutting stoppen Voor de nader komende vernieling.…

"Alles van waarde is weerloos", Lucebert Het is niet alleen de materiële waarde maar ook zeker de immateriële waarde welke weerloos is, blijft en zal blijven Als er bij je auto wordt ingebroken laat de materie zich weerloos gaan zonder verzet vernielen en meenemen geen haan die er om kraait maar als er getoornd wordt aan je menselijke…

God schenkt met gulle hand de menselijke geest wonderbare gaven daaruit spruiten soms grote uitvindingen voort die de mensheid kunnen helpen tot grote zegen zijn spijtig dikwijls mengt Satan zich in de handige maaksels van de strevende maatschappij gebruikt haar kunde voor kwaadaardig spel en doortrapte vernieling luid schreeuwend…

De grootste ingreep in ’s mensen leven is toch wel de industriële revolutie geweest, fabrieken doen de aarde dagelijks beven maar niemand die dat als vernieling leest. Het rustige leventje van de boeren en dus afhankelijk zijn van de wind, heeft plaats gemaakt voor betonnen vloeren. Verwelkom ons industriële land!…

mijn vingers breken glas vernielen machteloos het beeld dat jij eens was scherven kerven diepe wonden jij hebt mij gevonden als een vlinder die ontwaakt je warme adem en je liefde hebben me toen diep geraakt je bracht lente na de winterslaap deed dagen eeuwig duren je hebt een man van mij gemaakt in warme passionele uren ik streelde…

De aarde beefde door verboden knallen Al rellend is vernielingswerk verricht En in het hele land werd brand gesticht Er zijn weer hulpverleners aangevallen Ons landje telt maar weinig wilde dieren Rond Nieuwjaar zie je ‘t aantal welig tieren…

grootste wonden dichtgiet Toon de moed om het leven te verkiezen, al rot het de benen onder je lijf vandaan Al zou het in de zomer zelfs nog vriezen, al is de toekomst volledig van de baan Durf te leven, niet troosteloos te kniezen Pak de zonden bij de strot en draai het af, draai niet door, ontneem angst zijn willen Schrij de dood voorbij, verniel…

Ik sta in een ruimte vol mens In de lucht hangt ieders ziel Ik leef voor mijn eigen wens Maar weet dat ik alles verniel..…

het onzinnige was er net zoals hij op stijve benen om nee te zeggen tegen geweld het afbreken, aftuigen en vernielen van wat mensenwereld zou kunnen zijn wordt hij nu vermeld en binnenkort waarschijnlijk ook geteld als slachtoffer van zichzelf verkeerde plaats, verkeerd verbonden en onomwonden ook als vergissing een mens onder de soorten…

Eigenlijk weet ik ook niet zo goed waar het denken ophoudt en de ontroering begint als je een kind ziet dat nog zo onbevangen naar de wereld kijkt, met blauwe ogen die nog niet al die rotzooi gezien hebben, die geen getuige waren van de vernieling waar wij elke dag mee doorgaan door onze manier van leven en consumeren, al moet gezegd dat…

Het gekraai van een haan verbreekt de stilte… De dageraad breekt aan uit het Oosten stroomt het licht kristalhelder en zacht wat wekenlang lijden dood en vernieling heeft gezaaid ligt begraven onder de wintergrond en in tranen en in pijn werd het requiem uitgezongen… Over de welige groene velden klinkt nu uitbundig het Halleluja!…

Ik sta in het bos zie paddenstoelen rood met wit vertrappelt door een kindervoet de bomen wuiven heen en weer vernieling komt me tegemoet.…

ik blaas glas tot scherven die venijnig openhalen wat eens was gerinkel van herinneringen meet volume van het gas dat glas doet bollen in de ruimte die jij gaf glazen beelden tollen draaien sokkels in vernieling knappen als een ruit ik pas niet in de transparante tolerantie en breek uit geef mij de hel de geilheid van de stoeipoes…

ik blaas glas tot scherven die venijnig openhalen wat eens was in het gerinkel van herinnering meet volume van het gas dat glas doet bollen in de ruimte die jij gaf glazen beelden tollen draaien sokkels in vernieling knappen als een ruit ik pas niet in de transparante tolerantie en breek uit geef mij de hel de geilheid van de stoeipoes…

het is van papier en jullie foto’s al af te lezen er is geen ruimte criminele jongeren hangen iedere avond en nacht buiten en intimideren iedereen met gedrag geschreeuw vernieling en vuurwerk voor hen is er niets goed dan publiek en fast food de chaos die zij achterlaten is voor meeuwen en de talloze ratten die lachen naar mannen…

Neem het licht van een ster schijn er mee in het rond zie hoe dichtbij en dagreizen ver de tol van vernieling en oorlog, alles kapotmaakt wat mensen ooit bond. Ga mee met de wind diep in de woestijn en bekijk daar tienduizenden sporen; stappen van hen die verdwenen zijn of als vluchteling alles verloren.…

Geluk ervaar ik echt als euforisch, mét hart en ziel Teleurstellingen echter, dat wordt dan een verniel. 'k Ben wel blij over een beetje gezond verstand te beschikken Ervaring leerde me dat op regen zonneschijn volgt, dus hierop mikken!…

Bevallig lacht, en met volmaakter schoon, De lieve roos, die we op uw kaak zien blozen: Een storm verniele in veld en bos de rozen, Zijn woede deert geen bloem op zachte maagdenkoon, Doch ook die bloem heeft eens haar' herfst te duchten!…

Hij wil vernielen En heersen waar hem duizend offers vielen Ten prooi. Ik stond aan 't strand en staard' in 't rond. En 'k meend' een reuzig bekken schuim t' aanschouwen, Waaruit Poseidoon met hoog opgestroopte mouwen De baard inzeepte van het wereldrond.…

Ben ik het dan niet die boven je woedend gehuil het zachte gesnik hoor om mensen die stikken in hun zelfgemaakte oorlogskuil En als ik, woedend om zoveel wanbegrip mijn tranen laat lopen en dingen verniel Ben jij het dan niet die mij tot kalmeren dwingt met dat ene zinnetje: Je bent toch mijn kind?…

Er is geen hartstocht schoner dan de haat die onze liefde slopend zal vernielen wij moeten verder tot het marmerkil TE LAAT waar niets blijft dan gebroken nog te knielen.…

Er is al zoveel afgevochten en nog gaan mensen rust’loos door elkaar volkomen te vernielen, als ik de vele stemmen hoor. Waar kun je nog de vrede vinden, wie leeft er naar het hoogst gebod: Heb lief uw naaste als uw zelve en allereerst uw Heer en God! Er is al zoveel afgevochten, verdraagzaamheid is nergens in.…

waarbij de golven info brengen en verzenden en zon alle energie geeft de moderne wetenschap heeft ons kantelpunten gebracht waarmee het nano kind mag spelen communicatie met aarde wolken dieren ook de bezielde bomen in het bos kastelen en planeten telepathie en telekinese wij hadden onszelf kunnen genezen van onze beschaving zal door vernieling…

Zij: Wilt ge mijn geluk vernielen? Wat min ik boven u op aard? ..Ja, ‘k zal u lieven zonder ende, Wat geeft het, dat gij andren mint, Ik ben zo lichtjes welgezind; Zult gij de blik van mij niet wenden?... 'O, trouwe!…

ik droom dat het weer is als vroeger vertrouwend kom ik je tegemoet een lieve man en voor de kinderen een echte vader die weet wat hij doet ik droom dat ik, als een orkaankracht vernielen kon dat verwoestende jaar toen die storm kwam in ons leven en jij jouw liefde gaf aan haar ik weet dat al die mooie dromen…

Spreidt zij vernieling om zich heen in 't heden, dat haar kluister brak, blakert zij godgewijde steen, verteert zij 't lage rieten dak, haar onbegrepen aangezicht blijft onbevangen, zonder schuld, als zocht zij éénheid met het licht dat als een kelk haar klaar omhult.…