Alle inzendingen over verschijnen

Verschijnen en verdwijnen weer. Soms in dromen die me wekken. Soms in slapeloos gepieker. Ze zoeken naar verbinding, maar vinden zinloos rijm. Moe van zoeken gaan ze spelen, zoals kinderen spelen gaan, wanneer ze zich vervelen. Gewoon. Spontaan.…

die al wat duister is moet verdrijven toon toch een glimp van Uw Gezicht wij willen U in glans zien verschijnen waar blijft Gij O ontluikend leven de aarde zwelt al tot barstens toe ieder zaadje dat tot kiem werd verheven is zijn aardse verborgenheid al moe toon U O eindelijk als verrezen - alles wil uitbotten in groene kracht Gij…

duiding van jouw bestaan net als de dekking door schaduw in de open vlakten nabij de bosranden in het spelen met wind en wolken kun je ongezien verder komen dan je ooit dacht in de opties die je had in de wildste en meest gevaarlijke dromen het meest elementaire is het gebruik van ogen en zicht in confrontatie waarbij houding verschijning…

Uit mistig grijze morgenstrepen, Een onbewogen meer gelijk, Verschijnen vormeloze repen: 't Zijn bomen op een hoge dijk. Nu 't lichter wordt, zie ik iets blinken Als sikkels, opgaande uit de mist; En klokjes hoor ik droomrig klinken: De herder met zijn koeien is 't.…

warme wittebrood dik beboterd bal onder de arm half zes thuis nauwelijks meer gehoord twee vriendjes haasten zich evenzeer naar het sportveld partijtje kiezen tree voor tree truien en jassen functioneren als doelpalen verder uit elkaar vanwege gelijke doelen gelijke kansen hoogte is arbitrair daar draait een fiets het veld op volwassen verschijning…

Dan was ik ook niet voor je verschijning bezweken, Je bent nou eenmaal onmogelijk om te weerstaan. Ik laat alles maar op zijn beloop, en ik zie wel waar het schip stranden zal. Ik zal wel altijd aan je blijven denken en hoop, dat jij dat ook zal doen, vooral !…

Ik ben de krab, de heremiet, de mythische huizendief Doorheen alle denkbare droefenis blijf ik zoeken Om één woord, een enkel hiëratisch gebaar van haar, Licht schuift van de heuvels af, overspoelt de koude tuinen Het buitensporige geduld der dingen treft me, Zij zal aan mij verschijnen, zij zal komen…

koekjesdoos van oma Rosa zaliger genomen, lang voor de oorlog in een bonte boerentuin met aan de waterkant oude mannen, bolle vrouwen en God's enig kind je las zijn wonderschone afscheidsgroet zijn allerlaatste woorden gericht aan jou de liefde van zijn leven ... het is over, het is voorbij en de kans dat ik ooit nog zal verschijnen…

ruste gelegd De wereld door betraande glazen Ik besta er niet, hoezeer ik ook vecht Door eigen achterdocht werd ´k afgestompt De wereld maakt me enkel bang Maar door het huilen van mijn tranen Duurt in ieder geval de dag niet meer zo lang En liever tranen dan gedachten Door het zoute water weet ik dat ik leef Gedachten enkel over mijn verschijning…

Laten we verstoppertje spelen in dit oerwoud van eeuwige verveling Als je vals speelt ga je af dan krijg je billenkoek dat is je straf Ik zie je wel Ik zie je niet Verscholen achter de schaduw van jouw gestoorde gestalte speel je sluw het geniepige spel van verdwijnen en verschijnen Ik zie je niet zie je wel Zeg me waar ik…

ik wist je nog in het huis van gisteren waar je voetstappen raapte en maakte dat je verschijnen binnen de lijnen van jouw regie zou blijven niemand gaat je tranen zien als de deur weer is gesloten alles opgekropt zit achter ogen en in koele voorhoofden zal de hartslagpijn vaak heel lang blijven kloppen nog hangen de onuitgesproken…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.…

Luisteren Mijn beide oren zijn gespitst Mijn ogen richten zich op jou Ik zie je voor me je praat graag Vertelt je verhaal uiterst actief Ik hang aan je lippen en luister Ik leef me in in wat je vertelt Beelden verschijnen voor me Ik ben benieuwd naar het end Ik zwijg en ik hoor elk detail Ik zwoeg me naar de grote lijn Van je o zo boeiend…

Verschijn langs mijn maan. Deze onvatbare zich ondoorgrondelijk wegen banende in meerderen, minderen. Haar nooit benaderbare zwenkende illusie. Bezie de bloeiende weelde, haar zanikende nazaten van beneden vruchten afgeworpen tot weeromkeer waarmee mijn tijd wordt.…

eerder nog beschreven ontstaan uit mijn gevoel hoe krijgen zinnen leven weet jij wat ik bedoel een stem die aan me vraagt verlangen je te raken door fantasie steeds uitgedaagd juist dát gedicht te maken waar woorden passie preken emotie overheerst verdriet en pijn verbleken en dan nog voor het eerst verrassend orgineel op wit papier verschijnen…

boekdelen, non-verbaal Met beide voeten op de grond Maar m’n hoofd in de wolken Haar geur van extase Laat mijn afrodisiacum kolken Ontkiemt een passioneel verlangen Puur in naaktheid gehuld Voeden in mij ieder hunkeren En tarten mijn geduld Zij danst het ritme der liefde In haar stem klinkt het mooiste pleidooi Aan zo’n adembenemende verschijning…

De leesdocent, door deze blonde verschijning bekoord, dacht: 'Wat zonde!' Hoe mooi vond-ie haar! Het was contradictoir, dat de schoonheid 'knap dom' werd gevonden.…

de rimpels verschijnen en cirkelen rond vlinders in het blauwe licht landen zachtjes op de grond. het is weer nacht, slaap zacht.…

houtsnippers verborgen in de houtzagerij onder de grote hoop maar hoop is geluk en geluk is liefde liefde in oneindigheid oneindigheid in zuiverheid ieder ras een kleurenkind kind van Babylon stad van verwachting in verwachting de engelen zijn gevallen lopen door de massa heen onherkenbaar maar te been wij wachten op de datum om te verschijning…

het menselijk lood op weg naar de plek van onze lieve zoete ik waan mij nu in de eeuwigheid van vrede waar mijn hart een overvloed verwacht van zuchtende ruis in aanbiddende gebeden maar kruisende paden zijn lijnen langs mijn leven waar het gemoed altijd onderdanig blijkt aan een storende gloed op weg naar de plek van de verschijnende…

Spinnenrag vangt stemmen, uit de verste nissen van de kamers, opgerakeld door mijn adem, hoewel ik vertrokken was blijft er een vage afdruk op een leeg matras, die dag hoeven ze mij niet meer te zoeken, op beslagen ruiten verschijnen de wasem van beeltenissen, één goede beurt, de ruimte maakt zich vrij van stof en van enig spoor…

Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn boek dat rond eind 2010 zal verschijnen.…

Maar ontzaglik leeft zij onder 't koel bescheid; te groot om zich te storten, zij, op ene nietigheid; gereed te lijden en zich zelf te loochenen, tot eens zou verschijnen — is zij mogelik maar! — hare ideale vrouw.…

de maan is een vrouw verstopt in het cyclische verdwijnen en verschijnen in de schaduw van het licht als maand van het leven als vruchtbaarheid gegeven je mooie ronde vorm aan de donkere sterrenhemel boven het ondermaans gewemel het initieert de getijden het bloed en de vloed die de vrucht in de zee ontmoet het weerspiegelt de zon…

Als wat -met hand en hart- geschreven werd de ware kern niet raakt om het verleden te hechten, weer laat verschijnen in een beeld van stilte of steelt een ander geluid uit alles wat toekomst heeft en dicht. “ Pessimisten leven in het verleden, het zijn de optimisten die de toekomst delen ”. Voltaire…

Neem mij neem alle controle over en beweeg je zodat je me meeneemt naar momenten waar herinneringen geboren worden waar tijd geen tijd kent en waar warmte zijn oorsprong vindt Neem mij neem mij mee, ontvoer mij naar wellustige gedachten die likkebaardend verschijnen en worden voorzien van het mooiste laagje vernis hoewel dat eigenlijk…

Soms verschijn je in mijn dromen, dan ben je er, gewoon bij mij in huis. Alsof je nooit bent weggeweest. Alles voelt dan zo vertrouwd en dat voelt goed, je bent weer thuis. En als ik dan wakker ben, blijft het gevoel soms hangen. Het maakt me rustig en ook blij, de dag wordt dan gemakkelijk, gaat vreugdevol voorbij.…

Op weg naar werk, zorg of vertier, was buurmans vluchtig verschijnen een bron van kortstondig plezier, als iets bestendigs, gelijk de nacht, die breekt voor de morgen. Maar nu is buurman dood, en laat mijn raam zich niet langer met hem vullen.…

Alles is klaar, de stilte uitgenodigd en zelfs de mensen altijd verstrooid willen deze verschijning niet missen; zij hebben hun zondagse pak aangedaan, zij hebben hun laarzen gepoetst, zij hebben hun haren gekamd. Ze worden langzaam oud en het schip vaart niet voorbij.…

Het doet er alles toe, de echo’s van wat is geweest zich nestelen op de juiste plaats in een dansende wereld in het avondrood in transparante vleugels aan de horizon verschijnen.…