Alle inzendingen over verspilling

Thuis werpt hij een ander licht op de dingen, maakt ze tot wat ze nooit zijn geweest, geeft ze een nieuwe verstilling: ijzervouwer, houtmeter, herbouwer, verzamelaar van de kleine verspilling. ---------------------------------------------- uit: 'De buigzaamheid van steen', 2005…

stenen in strakke rijen verbeelden verspilling van ontluikende levens stenen in strakke rijen het verloren perspectief vermalen en uitgevaagd stenen in strakke rijen verre gebroken moeders zonen in vreemde grond stenen in strakke rijen kort beheerst verdriet in honderdtwintig seconden luister naar de vogels tijdens de twee minuten…

---------------------------------- ja, dans maar door de straten naar het vuurwerk toe op eeltloze voetjes van roze hoop je appt, dus je leeft: je accu is nog boordevol geef een - Like - aan het leven, voordat je niet meer terug kunt gaan je hebt zoveel tijd te verspillen aan lange omwegen, en er is geen haast bij.…

Het is zo lang geleden Het lijkt een eeuwigheid Dat we geluk beleden In de vorm van tederheid Ik kan je niet vergeten Ik wil niets laten gaan Want het waren hoogtijweken In de zee van mijn bestaan Als het ooit nog met ons goedkomt Als god mij blijkbaar mag Laten we dan niets verspillen Kijk niet om en pluk de dag Want het valt niet…

missen kan maar wat je alles kost wat je uit handen wil geven want ere wie ere toe komt bij jou en mij moet iets gebroken worden dan pas ruik je die geur van eerbied overal merkbaar waar mensen het kostbare kunnen breken jouw ziel is die zalf onbetaalbaar maar wel haalbaar bereikbaar breek maar en ruik de geur van eerbied verspilling…

Ik wil weer leven mezelf ruimte geven Eindelijk rust creëren gevoelens evalueren Ik wil goed denken even flink bijtanken Voelen wat ik nu wil af die gekleurde bril Ik wil gelukkig zijn geen stress geen pijn Geen onnodige tranen niet hopen in wanen Ik wil nu ontspannen alle onrust verbannen Energie niet meer verspillen aan hoe anderen…

Haar handen maken wat haar ogen willen; aan een handeling te veel zal zij haar handen niet verspillen. Haar handen masseren een gestreste geest. Dat er meer in haar huist, is wat je in haar handlijnen leest. Haar handen zijn datgene waarvan je kunt houden. Die vasthouden wat je tot nog toe aan niemand anders toevertrouwden.…

schuld van veroudering Ze mogen wel blijven, wijs en bekwaam of niet als ze hun plaats afstaan al vóór ze daar aan toe zijn Misschien gaan ze dan begrijpen dat zijzelf ook voordringers zijn geweest, en erger nog dat het niemand iets heeft opgeleverd zodat offers aan de jeugd niet bestaan Er zijn alleen maar echte behoeften om het verspillende…

mijn geleide dag zweeft door de verstarde geest en weet dan ook doorgaans niet waar hij is of is geweest misloopt tevens het gevoel van een dragende aarde doch wees niet bevreesd sist mijn streber stoer en koel ik ben als de doorsnee mens: een alom verspillende beest met een slijtende waarde mijn hart en hoofd steunen immer meer op…

Het schamen voor gedrag van soortgenoten Pijn ervaren anderen aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid…

ik zou zo graag willen, dat jij je hart geeft aan mij, ik zou geen dag meer verspillen, want alles wat ik wil ben jij, maar toch ben ik bang, om jou kwijt te raken en te verliezen, want ik ben geen rijke man, die jou alles kan geven wat jij uit zou kunnen kiezen, alles wat ik jou kan geven, en dat staat nu zwart op wit, is de toekomst…

woorden breken als ik schrijf, verliezen hun verband en onderscheid verspillen schaarse tijd letters zonder binding schikken zich in nieuw bevinden in een zin tot meer begrip als ik maar geen spelfout tik ik schrijf beelden maar het blond blijft warrig waaien je loop zegt onverwacht ik stop ook deze strofe is een strop ik wil je raken…

Naar de lichten die rood dik water verspillen en verdelen onder de zwakkeren. Een blinddoek onthult de zwaktes. De mens is daarin niet geïnteresseerd Zijn ogen zijn al gericht op een andere tragedie De lichamen worden opgestapeld De oorlog is op de tv voorbij. Het beeld gaat op zwart.…

mijn leven open uit de verdeelde aandacht van de tijd, dat gevoel van weglekkende energie naar dit en dat, deze en gene van nu en ooit later uit de netten van mijn herinneringen mijn zelfgemaakte beelden die maar even voldoen om de tijd te meten Geen atoomklok kan me helpen om het beter te doen ik gooi alles op éen hoop lijden, verspilling…

Laat mij één keer verspillend zijn aan blauwe neveldraadjes uit je mond het grensgebied overschrijden trots en troost nergens laten Laat mij één keer onverhinderd zijn van overdenken en heroverdenken schaamteloos alle intieme nederlagen verdragen zonder ontkennen Laat mij één keer verkwistend zijn met je lichaam je alles lichaam liefde en…

wat moet ik met een handvol vingers die friemelen aan me vel het onderhuids gepeuter en irritant geleuter over zonde en de hel je trekt gevoel in kippenvel en streelt mijn koude rilling je brengt hitte in het spel kust zo heerlijk fel kleding is verspilling groen wordt roder in het paradijs de appel is gebeten de slang sist snerpend…

Ik had de meeste knikkers bewaarde ze in een emmer op zolder Bonken in alle kleuren metaal en zeldzame marmeren Niemand wilde van mij verliezen dus speelde ik maar alleen Een klasgenoot had een ivoren knikker maar ivoor is verboden, en ik houd me aan de regels, dat is het mooiste spel Mensen hebben geen idee hoe het werkt en wat ze verspillen…

Zich niet te vertillen, geen energie te verspillen en vooral lichtzinnig door te kwaken.…

de massa nu bereid Zichzelf de oorlog te verklaren Niets kan mij meer zorgen baren Dan dat we in plaats van ons grootste geschenk te sparen Slechts materie vergaren Tot in de eeuwigheid Mocht een ieder zich bezinnen Dan is het mogelijk de oerkracht te herwinnen Die begraven ligt diep van binnen Ik stel dan ook voor geen moment meer te verspillen…

zo af en toe betreed ik onbekend terrein, ik zou het wel wat vaker willen maar zonder er veel tijd aan te verspillen waar vind je nog een plek die niemand kent?…

- ja, je moet nog even terug thuis registreren we niet we zetten niets af tegen niets alhoewel aardappelen iets langer dan twintig minuten de schoolbel om kwart voor negen training om zes uur daartussen verspilling we weten waarop we wachten (terug naar strofe twee)…

Een oudstrijder met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen…

geleerd hoe ik mijn bloedeigen gezin harteloos in de steek kan laten wat was jij daar goed in hoe ik mijn eigen kinderen de grond in kan slaan van zo’n soort monster daar kom ik vandaan hoe ik mijn eigen leven zo grondig kan verknallen maar wacht even jij hebt het al kunnen vergallen ik zou je zo graag willen haten maar dat is een verspilling…

is niet eerlijk tegenover Hen Die jou zo goed kenden Mag ik geen tranen laten Ik schaam me Omwille van hun verdriet Hun gemis is zoveel groter Toch wil ik huilen Hun verdriet wat overnemen Wat helpen de last te dragen Alvorens ook zij Steigeren Ik mag geen verdriet hebben Niet nauw genoeg Bij betrokken En veel woorden om eraan te verspillen…

Verspilling van konijnen, paternosters, zetels, enz, enz,... De prijs voor een filosofie komt altijd met de verpakking van de waarheid.…

Iemand zei genen van belangstelling woekeren/ denkers willen verspillen! Het kost niet per se tijd maar het hoofd (denken aan de liggende jaren, een tegen- stelling noemen van verlangen) puilt uit.…

opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag leeft met heel je hart en ziel in alles wat je doet en laat met jouw jongere versies vergelijk je niet de oudere omdat het tijd verspillen…

opnieuw aan de liefde jou rondom die als lente altijd blijft het verleden koester je in de lessen voor het nu waarin je anderen toont wat er echt wel toe doet de tijd verliest betekenis omdat je vandaag leeft met heel je hart en ziel in alles wat je doet en laat met jouw jongere versies vergelijk je niet de oudere omdat het tijd verspillen…

aanbid Dit zijn voor mij de allermooiste uren Dat kan voor mij niet lang genoeg gaan duren Niets zeggen maar alleen elkaar bekijken Ja, echt dat is waar ik voor wil bezwijken Ik zou hier al mijn tijd voor willen geven Je kent me niet toch hoor je in mijn leven Het is misschien wel veel wat ik zou willen Alleen voor jou wil ik mijn tijd verspillen…

zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met een hartenkreet daar zoek ik graag naar de patronen naar de diepgang in gedachten die soms tussen regels wachten om de lezer te belonen scherpe beelden zou ik willen beschrijf me lyrisch zilte sappen maak het zwart op wit te snappen bespaar het letteren verspillen…