Alle inzendingen over verstommend

De dagen verlaten dromen verstommen Mijn hart bloed, breekt gemeend grijpt resterende gebroken delen De doos beloofd een blijvende kijk zwakheid broos betoverend Vingers bieden broederlijke steun in de allerlaatste honger stuip Slaap zacht…

Hoe smartelijk klonken onze stemmen toen wij een ander voorbijgingen zonder herkennen ketenen van woestijnen elkander omarmend als sidderend zand in geel koperen stralen - sprakeloze stommen troosteloze rijen van ongedeelde vreugde waren zij geen stommen - sprakeloos zouden zij aldra verstommen…

Ik luister opnieuw met dove oren, naar geluiden die verstommen. Wat is gebleven is geschiedenis. Ik kijk weer met open ogen, naar een wereld die ontstaat. Ik luister met gespitste oren, naar muziek die blijft. Getuigen van eeuwigheid zijn wij.…

Gezichten vervagen als een levende herinnering Stemmen verstommen tot er enkel een stil gefluister te horen is de gevoelens van het moment worden steeds intenser aanrakingen telkens weer herbeleefd de vlinders zijn in zwermen aanwezig laat mij nu maar gewoon genieten en uitkijken naar later ik mis je nu al maar ik ben op weg naar later…

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

glas geraas van snelle scooters la persistenzia della memoria love is a rebellious bird l'ascensceur pour l'echafaud de ogen van het luipaard eens keken zij mij aan jaren, talloze freeze-frames telkens nieuw, vernieuwing vervolgd teloorgegane hoop en plots, vol diep glinsterend vuur nimmer weerkerend, als geluid met bijklank verstommend…

Afgewend met zijn rug naar het zijnde spaart hij zijn stilstand in verstomming uit de avond tegemoet de helderheid achter donkere glazen, de opgooi van stemmen binnen het afgelijnde, het doffe leder dat men in het wilde trapt doelloos staart de mens naar wat hem invalt als een schaduw in de war van zijn bestaan…

tranen stromen polijsten de randen, maar de groeven worden dieper woorden vliegen uit op ademstromen doen mijn hart verstommen jij bent zo dichtbij en ik zou schreeuwen als ik kon ik zou me vastklampen maar mijn tranen polijsten mijn woorden vervliegen op mijn ademtocht jij voelt en hoort, wind door je haren regen langs je…

kil Uit je mond Vormen ijzige woorden Die in loze beloftes Hun graf vinden Jij bent mijn kanker Kwaadaardig woekerend Heb je me nodig Om te bestaan Je spiegelbeeld onherkenbaar Camouflage voor verdriet En ik heb je antwoorden niet De stilte tussen de woorden die je niet sprak Versta ik nu meer dan ooit Woorden die verstommen…

De gamelan heeft de flamenco doen verstommen, de buffels in het rijstveld malen niet om matadors. Ik spring nog één keer in de Middellandse Zee en dan vertrek ik naar het Oosten.…

Als jaren wegen en ogen zo maar tranen, verstommen klanken in kartonnen kelen. Als longen stikken en neuzen snotteren, versmoren woorden in rochelakkoorden. Als knieën verkrampen en benen stotteren, verstijven spieren en schrompelen klieren. Als wervels krimpen en knoken kraken, lacht magere Hein in je suffe brein.…

ben aan het verschimmen alleen de schijn blijkt nog wat werkelijkheid te zijn bleek en kleurloos dwaal ik rond in een leven dat lijkt te verstommen maar diep van binnen is in hoekjes en luwte de lente voorzichtig begonnen op onontgonnen gronden ontkiemt reserve zaad dat voor een tweede leven gaat aan mij de eer om later als herboren…

Ik ontwierp mij want ik bemoederde het woord zoogde de letter verschoonde het leesteken en trainde het woord zindelijk Hun zichtbaarheid was violentie hun aanblik decimeerde mijn verte hun schriftuur beletterde mijn verstomming en hun lectuur belas mij de school…

adembenemend als je bent verstommen wij bij jouw oevers een overdaad aan dubbele glazen glanzen het water rafelig uiteen, zo stroomt de aloude Maas licht beneveld en gestaag verder, ons voorbij met weemoed naar het havenleven dat verdween.…

Had vandaag een visioen van mensen die samendrommen in Oost en West, plein en plantsoen geen bom die hun deed verstommen. Had vandaag een visioen dat we allen wensen en dromen van 'n leven vol begrip en fatsoen waarin geen oorlogen voorkomen.…

Zelfs tranen kunnen niet de dorheid tot een stromen brengen, er zijn alleen maar vragen en zelfs die verstommen tot een kijken zonder zien, een niet verstaan van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.…

Zomaar opeens ontvang ik zielservaring door een ontmoeting met een werkelijkheid waarvan ik het bestaan nooit heb vermoed maar een gevoel geeft te mooi om te benoemen opgetild word ik uit buitensporigheid doordat de zon die zich veel te vaak achter wolken verschuilt me juist vandaag opnieuw laat verstommen bij haar opkomst…

Woorden die leven, liefhebben, sterven missen, raken, verstoren dromen, bedriegen, verstommen moeten dansen, lachen prikken, irriteren, jeuken geven, nemen, voeden smaken, klinken, vervoeren vergeven, vergeten kunnen kruipen, groeien gaan staan, willen lopen rennen, vliegen denken, mogen blijven worden poëzie…

Veel liever heb ik het dan met U over Ares, die grote Griekse held, die zelfs de poëzie deed verstommen... Verdorie, en dat zie ik pas nu, die kerel, was de God van geweld, is er dan nergens meer vrede, verdomme?…

het groen kijkt mij vragend aan vanaf een palet met gras, bomen en struiken of raak ik zo intens begaan omdat de regen mij van het levende sap laat ruiken als het benevelde doek moeiteloos een compositie schetst in de stille morgen en de samenhang van tinten woorden doet verstommen, waar alles zichzelf onvoorwaardelijk bemint en…

vroeg of laat wijzigt het wolkenlandschap waarmee de boom zijn lucht ontneemt, doorzichtig van aard waarvan al sprake was bij naderend vertrek gezien de verte van de akker als boegbeeld van een horizon nadat een voornemen in vroegte en het late uur zodra wij verstommen in taal verzinken, het herhalen verzaken ieder zijns weegs en…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?)…

Waar meningen verstommen. Waar dichters zwijgen, bereikt een mens het paradijs. Het paradijs, waar mensen verwonderd worden, en wijs.…

Het oude huis wordt gesloopt De grondvesten van vervlogen tijd In dit huis heeft mijn jeugd gewoond Herinneringen raak ik niet meer kwijt Eens was dit huis een bruisend hart Dat een schuilplaats bood voor iedereen Nu zullen de stenen voorgoed zwijgen De geluiden verstommen in het sereen Het oude huis wordt gesloopt De muren zullen in stof…

de getergde hand op je doorgezakte schouder warmte voelt kouder dan ijs stromend door aderen leegte doet woorden verstommen tot 't niets sneller dan licht schiet 't door je gedachten wanhoop nabij beukend tegen de ruwe kade gevoelens trekken kolkende massa tegemoet bergen woest verzet over het gans onmogelijke storm je onheilspellend…

Naast granaatappels en zure bommen Kreeg de peuter een aangepast dieet Zodat ze nu ook andere dingen eet Waarmee ze de wereld deed verstommen Gloeilampen en bakstenen eet ze steevast Omdat het in een bouwstofrijk dieet past …Een Amerikaanse peuter eet bakstenen en gloeilampen.…

Langzaam sluit de dag z’n ogen bij ontwaken van de nacht verstommen stil geluiden schaduwen schuiven langs muren in schaars licht van lantarens of over tegels van trottoirs nu ontwaakt de nacht in stilte langzaam trekt zij een gordijn blind gaat zij haar eigen wegen bijgelicht door schijnsel der maan tasten schuivend enkele voeten en ik…

er lopen kinderen naar de lage zandduin jonge gezichten gekleurd met rood pigment tere hoofden onder de verschroeiende zon volgen in trance de slingerende weg de angst is meester de vloedgolf die liefde ademloos smoort onder diepe lagen zand de ultieme offerande loopt naar de Stille Oceaan kinderharten verstommen de hoofden…

Eén betekenisvol woord was genoeg om de kilte van de belevenis te verstommen, hoewel zij strelend kan zijn en verleidend kent zij geen waarheid die mij paait. Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

verliest zich in een zoektocht naar rijm het onnadenkend samenvoegen leidt tot wartaal de ogen van medelingen zijn geleend van anderen of zwemmen in teveel sentiment wat alleen staat klinkt zo hopeloos verloren nee, de waarheid ligt ergens anders meer in het vrije vers en in het samenzijn van letters in liefde dus laat de verwarring verstommen…