Netgedichten

netgedicht (nr. 53.529):

Telkens staan we voor de dood

En telkens staan we voor de dood:
het niet te noemen afscheid zonder
woorden die iets van zin vertolken.

We zijn machteloos en stil, geen
kleur of lied kan ons bereiken,
geen warmte die doorgloeit

de kou die ons gevangen houdt.
Zelfs tranen kunnen niet de dorheid
tot een stromen brengen, er zijn alleen

maar vragen en zelfs die verstommen
tot een kijken zonder zien, een niet verstaan
van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.

Schrijver: Adeleyd, 13 november 2014

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: afscheid

dood

vertrouwen

droefheid

4.7 met 6 stemmen

442

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: geeraardt
Datum:: 14 november 2014; Geen antwoord, maar wel een van de weinige woorden waarmee je in elk geval vooruit komt...

Naam:: Pama
Datum:: 13 november 2014; Goede stimulans om gedetailleerd naar de kleine dingen te kijken, die dichtbij zijn. Mooi Rosa.

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 13 november 2014; ´kou die ons gevangen houdt, kijken zonder zien´ - zo voelt het inderdaad als je plots gevangen wordt in het moment waarin je onverwacht wordt geconfronteerd met het verlies van een dierbare in je naaste kring. Het denkproces verstart, net als de ogen die wel kijken maar niets zien. Mooi gedicht, Adeleyd.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 13 november 2014; We zullen nooit wennen aan afscheid nemen, aan de mysterieuze dood...we kunnen enkel leven...Mooi gedicht.

Naam:: Alexander Peters
Datum:: 13 november 2014; Erg mooi. Goed weergegeven afscheid, waar er geen antwoorden op onze vragen zijn.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 13 november 2014; Telkens weer het moeten missen, maar ook willen leven telkens weer. Mooi gedicht Adeleyd.

Geef je reactie op deze inzending: