132 resultaten.
Afscheid
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 960 Zelfs tranen kunnen niet de dorheid
tot een stromen brengen, er zijn alleen
maar vragen en zelfs die verstommen
tot een kijken zonder zien, een niet verstaan
van hoe het verder moet, maar leef maar, leef.
Voor Truus en Gijs bij het plotse overlijden
van hun zoon Johan.…
Bootvluchteling
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 119 Het is om het even welke God
Het ijzer boog of de bomen deed groeien
Of het een natte dag of een mooie
Dat deed er ook niet toe
400 keer een mens die niet kon zwemmen
En een zee die onmogelijke diep
En op zijn minst net zo prachtig was
Als bruut
Na 60 minuten zou alles al verstommen
Veel langer houden anzwemfabeten niet
Net zo min als…
Tijd als voorhang
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 98 Gerealiseerde
toekomst al van toen
Uit een tijd van minder
minder, minder, steeds minder
daar wij simpelweg zijn vergeten
dat meer vaak verrijkt
Hoewel kikkerland immer uitdijt
wappert voorhang als niet te stuiten
Onbekommerd door zelfschaduw
zonder dat zij iets ziet
Misschien zelfs wel zonder dat zij iets meekrijgt
Wapens door slechts velours verstommen…
Slipping away
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 920 Ergens te midden het
beklemmende woud van z'n geest
verdampte de euforie
z'n passie
Trompetgeschal kondigde voorheen
'n overhaast vertrek
tegenstrijdig aan
'n schaduw is het tastbaarst
van zo'n weggeblazen herinnering
'n Klaterende golf
van gestolde chemie
barst middendoor
op z'n slippende verstomming
en al lachend
beschreit…
elf mei meisje
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 236 nog even te mogen springen
in het veld, aan moeders hand
weten hoe gewenst je bent
en kleine bloemen in je haar
naar waar de wind komt zoeken
om dan de man te ontmoeten
die je leven komt te stelen
je jonge hart doet verstommen
tot een gebarsten klok zonder klepel
niet zeker meer van de toekomst
je wordt herinnerd en herdacht
te jong om…
de rivier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 348 de nachten verstommen in neonrood
een laatste duwbak in de zilveren vaart der naties
wat flarden van overkantse muziek
rimpels in de tijd
blauwe vaandels
in de optocht van hebberige dwazen
misthorens blazen de aanval
dijken angstvallig op deltahoogte
slapen de eeuw uit
een sleper ploegt de voren van een nieuwe tijd
ze zeggen dat het…
Zon
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 136 Als ze de zaal betreedt
verstommen alle mensen
vrouwen, mannen, kinderen
een stiltekleed valt over hen neer
zij heeft zo'n scherpe blik
het snijdt door iedere huid
niemand kijkt op
of gaat zomaar de zaal uit
haar hart is vol vergeving
als zij jou aanraakt
voel je de gloed van die beleving
zij is ongemerkt in ons bloed gekropen
zij…
nachtelijke reis naar Emily (4)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 96 verborgene de
doos van Pandora
hermetisch gesloten
in de doorwaakte nacht
reist hij naar Emily
vandaag las hij haar:
'Hoop' is het gevederd iets-
Dat neerstrijkt in de ziel-
Het zingt alleen de melodie-
En stoppen doet het - niet -
een verre glimlach zet
zijn ziel langzaam open
Hoe hevig raast de storm-
Als hij de Vogel kan verstommen…
Prille liefde...
hartenkreet
4.8 met 57 stemmen 2.729 Het horen van je adem,
en het ritme van je hart,
doet mijn stem steeds weer
verstommen,
wat mij telkens weer verward...
Het voelen van je lichaam,
en het zuchten van je stem,
doet mij steeds maar weer
beseffen,
hoe verliefd ik eigenlijk ben...…
hebt uw broeder lief
netgedicht
2.6 met 15 stemmen 2.161 uren van onbegrip warme tranen
die zich dan nog wegen banen
worden dagen weken jaren
van op automaten stromen
die tere insteken weg drukken
om op de weg verder te gaan
volwassen en bevangen
de zekerheid blijft
het moment zal weer komen
dichtbij zullen we weer zijn
voor we ooit verstommen
dat we elkaar verstaan
tot je op een dag verstijfd…
Het regenbooggevoel
netgedicht
4.6 met 20 stemmen 381 Geen drank, drugs, stapels geld of bergen juwelen
en andere dingen die broederschap doen verdelen
verslaan de kleuren, geuren, liefde en de kracht
die mensen gapend doen verstommen in waardering
van een wonder dat verschijnt ergens midden op de dag
wacht ik op haar prachtige zijn en liefkozende tasten
Scherpe nagels die fluweel prikken in mijn…
Op Helena van Troje
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 664 Uw spotdichten zullen dan verstommen
als uw ogen voor de andere wereld opengaan.…
Overal voor mij
netgedicht
2.4 met 13 stemmen 806 Mijn huid voelt de wind,
het geluid van jouw woorden verstommen.
Liefde, liefde en intimiteit.
Golvend zie ik jou door mijn eeuwigheid heen
gebarsten in miljarden stukjes.
Jij bent nu overal voor mij.…
Verzand
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 629 het blauw glijdt volmaakt doorheen
de wering van mijn sterven,
doet elke seconde vertragen waar
mijn tranen ooit ontsprongen
ketens drijven zwaar aan
mijn gestrande voeten,
doen lucht en licht verzanden,
een wereld nooit verzonnen
schuimend draaien rimpels
zichtbaar in mijn maag,
doen het spreken van de zee
in dit perfecte beeld verstommen…
Een nieuwe diepte
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 53 zwaar wegen
zij zijn veranderd
minder open en de
spirit is verdwenen
wel is er in de lach een
nieuwe diepte verschenen
de motoriek kent
niet meer de geestdriftige
explosies van energie
maar neemt op de laatste
tree behoedzaamheid mee
ook in de samenzang
klinken de hoge tonen
minder lang terwijl
het brommen nooit meer
lijkt te verstommen…
Appeltje schillen ?
netgedicht
3.1 met 10 stemmen 202 Uit de chaos van het vuurwerk
de flappen en de bollen,
met een voorgevoel opgestaan,
zintuigen en gordijnen open om
het wereldnieuws weer op te slaan,
filterend licht breekt door om de
geluiden te verstommen, met een
helder doel de eerste dag te verslaan,
gister bleek de toekomst zich achter
voornemens te vermommen, vandaag
komt het…
het verschiet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 154 verlies de blik in je ogen
ze dwalen ook verder af
niet dat ze naar de einder worden gezogen
ze hellen eerder over naar de nacht
helder daglicht schijnt bedrogen
de warmte van de zon trekt verder
de herfst is thans uitzonderlijk stil
gevoel ebt weg, is minder zacht
en het strand verdubbelt het zand
de zee droogt langzaam uit
meeuwen verstommen…
Ik heb het licht gezien
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 135 zeker, een nieuwe hoop
openbaart zich telkens weer
in het voorjaar, of bij toeval
bij een andere keer
zoals nu, rond de kerst, terwijl
we zijn opgehokt in een stal
bergen hebben we beklommen
en nog klim ik de weg omhoog
het valt als mens niet mee,
onze tomeloze levenszucht,
heilzaam te verstommen,
opdat ik maar 'n ongrijpbare
overmacht…
ode aan de Vlamingen
hartenkreet
3.4 met 5 stemmen 495 Jij en hij
niet moedig en niet laf
staan naast mij
de zon gaat onder
de donder wil maar niet verstommen
en wij verdomme
wij wachten trouw ons dodenvonnis af.…
Adembenemend
netgedicht
4.7 met 23 stemmen 926 Adembenemend als je bent
verstommen wij.…
Jesaja 17
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 189 Hij zag het Al Sham van Jasmijn
En fontijnen wijken voor steenhopen
Voorspelde elkaar bekijvende steden
Heenlopen onder een ware barrage
Zoals lang geleden Israël en Judea
In ravage deden verstommen
Wee het gelag dat deze Levantijnen
Met hun belastende bagage
Nu in stoetsgewijs vlieden van drommen
Tot gelijkelijke verstrooiing dwingt…
De Bellenblazer
netgedicht
3.9 met 9 stemmen 1.210 taal
geen potpourri van eindeloze zinnen
die het leven laten in een koud verhaal
en niets, noch woorden die beginnen
zodat we een nieuw jargon ontginnen
tot het ultieme Bargoens met onze praal
ons eigen idioom, de allerheiligste graal
die in stilte aan kostbaarheid zal winnen
nu het alfabet in ons verdrinkt en fluistert
zwijgen violen, verstommen…
Orion herrijst
netgedicht
2.9 met 14 stemmen 1.045 verborgen zijn
Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling
wanneer hij geruisloos nader treedt
in het spoor van een nieuwe schildering
dat zich thans aftekent hemelsbreed
gedachten gaan over het spiegelend water
zorgen zijn vertrouwd aan later
In een avondkrans, een sterrenuitbundigheid
gloort vol overtuiging het sprankelend licht
dat doet verstommen…
IJskoude
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 271 kaarten uit
knisperend papier
en leg je kilometers af
in hoger sferen
en declameert in de vreemdste talen
de prachtigste gedichten
Het telt niet
De schitterendste verten
verstijven in de koude
van een geforceerde lach
En de kou laat zijn sporen na
al vóór het nieuw leven
zijn intrede doet
Een geraas uit de ruimte
zal je stem doen verstommen…
KLAAGLIED
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 250 Die begeerte schreeuwt, mag echter verstommen
bij vredig leven, waar 't weinige veel doet.
Tergender' maar verfijnder' afgunst broedt,
die zich als zoete wens wil vermommen.
Trotse mensen zonder grote gaven
kunnen bij een geëerde kunstenaar
hun wezen en waarde pijnlijk handhaven.…
Sigrid Kaag (1)
gedicht
3.7 met 17 stemmen 759 Soms is de stilte hoorbaar; luister maar
nog zachter dan een fluistering in ’t oor
een streling van het vaak gekweld gehoor
In bergen, kathedralen hoor ik haar
De stilte van het zwijgen is ook náár
Zo donker en verstommend, metafoor
voor onmacht tegen het gebral in koor
Maar dan is zwijgen niet verdedigbaar
Alzo sprak Sigrid in haar Herzberglezing…
CAVE CANEM
poëzie
3.6 met 14 stemmen 2.945 Het hondgeblaf verstomme op aarde!
Elk mens, één kind heeft groter waarde
Dan al die „trouwe honden” saam.
Eén dolle hond doet in zijn woeden
Meer kwaad dan duizenden vergoeden
Van edelst ras en schoonste naam.
Maar zonder hond kunt gij niet leven?
Het zij! De vreugd zij u verbleven,
Maar houd haar voor uzelf, geheel!…
Een gedicht voor Daan de Ligt
hartenkreet
1.5 met 4 stemmen 464 Toevallig kwam ik op uw site terecht
en met verstomming werd ik toen geslagen.
Vertel mij hoe ik deze vondst moet dragen;
het zien van zoveel goeds bekomt mij slecht.
Geen Haagse topic die u naast zich legt.
Niet-Hagenaars, zij mogen ook niet klagen
want desgewenst verblijden zij hun dagen
met humor die u door uw verzen vlecht.…
eventjes
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 382 grauwe gebouwen
gehouwen uit steen
bemande vrouwen
geflankeerd door geen 1
de nacht belooft me
iedere keer weer
stranden en palmen
en ik prostitueer
het licht, onheilspellend
nadert te snel
de seconden aftellend
weer terug in mijn vel
de mieren ontwaken
en rekken zich uit
het doet me fel braken
hun verstommend geluid
bedrijvig…
een leven lang
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 926 voor eeuwig kan ik je niet houden
hoogstens voor altijd
en dat slechts één keer
hoe heerlijk het is
oorlogen te beëindigen
en vrede te vinden
in jouw omarming
taal te verliezen
en te verstommen
voor je schoonheid
graag wil ik verdrinken
in vijvers van je ogen
warme handen voelen
waarmee je mij
als rijpe vrucht
plukt in zwoele…