Alle inzendingen over vervullen

De uitnodiging was daar De verleiding onvermijdelijk De nat glanzende lippen Bewust raakte zij de juiste snaar Bespeelde gevoelens Ongemeen in zinnen Grijpen aangeboden lust In geilheid te beminnen Vervullen van de daad Na het roekeloos bestijgen De snelle eenzijdige ontlading Vergezeld van haar gespannen hijgen…

Die koele ochtendmist kan nooit verhullen wat zich vandaag ten volle met lichte warme liefde zal vervullen. Dat je in die liefde groeien mag als je dan maar wel beslist je gezicht naar Hem te draaien dus jij tulp jij narcis en hyacint en mensen kind straalt op Zijn gezag het is vandaag jouw dag.…

Je koestert een droom zoals de wind die boomwoorden fluistert onder de blauwe cipres en je zoekt in het laatrood naar een naam, zo dierbaar een belofte, zo magisch De donkere schaduwen in je ogen in je haar verlangen naar een gevleugeld hart ragfijn en teder Waar is de ster bezongen in je lied Waar schuilt toch de vervulling…

Ik weet: dit is het werk waarvan ik wist te zullen vervullen tot het einde van mijn dromen.…

Een vervulling van al mijn dromen. Zomer blijheid haalt mij binnen in een boeiend avontuur. De zomerkleuren zijn zo beeldend en puur. Alles gekregen zonder enig schromen . Met alle blijheid heb ik de droom tot mij genomen.…

ik spring met nooit geziene hoop in de poel van levensloop een druppel een kind van grote woorden op reis naar onbekende oorden naar verzadiging van langverwachte daden moed houdend vastberaden alwaar nu hier aan rand van water een val in bron van later en verlies mijn waterloos gezicht in tijd van te vervullen plicht…

De Sint is niet enkel voor het kind gekomen Wie houdt er niet van 't vervullen van dromen? Donkerende tijd vooraf klopt van stil verwachten Krijgt dat aangename dat verzachte vraag en vragensteller van belang Bij de haard: de aarzelzang van het kind 'drie turven hoog' De maand december heeft zo z'n kantwerk zomen.…

Laat licht vervullen dit duister, deze afgrond, dit moeten laten gaan, zonder waarom, zonder begrijpen.…

Gelukkig komen we allen in die hemel van de vervulling. Dat is dus wel glimlachen naar alle stervelingen.…

De kortste dag is alweer voorbij Het licht is op kerst herboren Het nieuwe jaar komt dichter bij Wat het brengt, ligt nog verdoken Tijd om even achter ons te kijken Bracht het jaar vreugde of verdriet Zijn al de wensen in vervulling gegaan? Hou moed: er ligt toekomst in ’t verschiet!…

heel voldaan is de mens voor zijn geboorte daarna staat hij alleen als een verloren god hoe omstandig hij tracht te voldoen grenzen te slechten terwijl hij zich aan materie hecht hij weert en wringt zich ongewild in bochten de gezochte vervulling blijft weg zijn bereik ver te buiten tot hij ooit oprecht liefde kan uiten…

Die in zelfgeschapen Leegte ook in zijn Naaste omgeving geen Invulling vindt voor De persoon die hij is Merkt dat de leegte Pas verdrongen wordt Als zijn verste Toekomstdromen In vervulling gaan In zo maar een Ochtendmis in Vancouver, Canada, om zeven uur, In een volle kathedraal Die van iedereen is, Van jou en mij…

Mijn schakelaar gaat om, mijn taak zal ik weer vervullen. Ik wil het niet graag, maar ik moet. Ik zal mijn plicht doen, gaat het nu misschien goed? Nog steeds wil ik het niet, maar ik moet. Ik krijg een klap, of twee. Ik durf niets meer te zeggen, maar ik moet. Ik trek mijn mond open, opnieuw.…

Dromen komen soms tot leven Hier en daar dralen ze om ons heen Ze lijken te glinsteren en vervullen harten met hoop Hier ben jij geland Gehuld in liefde en warmte leef je om ons heen Je oude hart klopt gestadig Je woorden zijn sterk, je gedachten jong Verlaat nu niet dit pad dat hoop ons gaf Waak ons niet uit deze droom…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

Scheermesje met warm water verlost bloed met snijdende pijn het vervullen van de leegte laat mijn hart sneller tikken. Ik zal je net niet vangen wanneer je dreigt te vallen omdat je zelf weet, beter weet dat de kennis mij daar ontbreekt.…

Er valt aan de toekomst niets te lachen; het voorvoelde falen des levens zelf dient grootste ernst gewijd, terwille van wat later weelde en fortuin zal zijn - een smetteloze, als gepoetste knopen blinkende blik zonder ontgoocheling, zonder vertwijfeling, vol weerbaar ongeschonden weemoed omdat het nooit zal komen, wat al in droom vervulling…

De vogels op veld en in het bos zij worden echt niet moe zij vliegen af en aan zij vervullen de opdracht hen gegeven soms in nevelen gehuld verschijnen zij op aard zij zijn nog nooit geëvenaard soms afgeslacht of lang gekooid over heel de aarde wijs verstrooid hun leven kort hun wil intens hun stem gehoord zij brengen ons het woord…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Als het goddelijke tegen me praat zomaar plotseling iets verschijnen laat zonder uit mijn ziel te verdwijnen, dan ben ik blij en voel intens geluk en in één ruk vlieg ik even boven de aarde, los van lichaam en geest, en dan voel ik vervulling in mijn diepste, grote wezen, zelfs in mijn kern van de ziel net totdat ik weer op aarde…

wie ben ik - is de vraag die hopeloos mijn buik bevolkt navel-diep daal ik af naar die plek aan het water waar mijn bron ontspringt het rijk van genoeg en vervulling daar waar ik mij verloren heb roep ik mij terug fluisterend waaieren lichtgroene bladeren in kronen van zacht wiegende bomen mijn naam die ontspringt uit de diepte en…

Liefde is eeuwig verlangen en vervullen, sterker dan de dood. Ik geef mijn leven niet voor geliefden maar wel aan mijn geliefden. Iedereen hoopt toch op eeuwige zaligheid volledig samen. Deo volente maak ik ieder gelukkig, althans dat wil ik.…

Vandaag opnieuw beluisterd wat gisteren opgenomen is, woorden zinnen van jou en mij, en zelfs hele gedichten, jouw aura gevangen en die van mij, zit nu in ons bot Geprobeerd om de vlekken op jouw huid te hertalen in hoe toekomstvoorspelling zich vervullen laat, de symmetrie van links en rechts uitgedrukt in evenveel, want het hart maakt het…

Ze zijn het licht in de duisternis De innerlijke rijkdom van verlangen naar vervulling. Hun waarde, is niet te bepalen. Mijn familie is meer waard dan alle diamanten op deze aarde. Zo mooi en ook zo kostbaar!…

en de zonnestralen mij bereiken zodat mijn dromen beginnen te leven Wachten tot mijn schip een haven bereikt hopende op een welkom dromen over het einde van de eenzaamheid Wachten tot een zucht van liefde mij aait mij weer tot leven brengt als was het een kus van een fee Wachten tot ik al die liefde delen kan liefde in overvloed mij vervullend…

Iemand liep weg: de vervulling van een droom, ongemerkt opgenomen; zijn afwezigheid schuldig aan veel ellende, zijn stem een echo van mijn schimmenbestaan. De aanwezigheid van afwezigheid; als ik er niet meer zal zijn, herinner dan deze gebeurtenis.…

hoelang zal 't laatste lied duren klanken der uitgeleidene hoeveel engelen zullen nodig zijn om het koor te vervullen waardoor de hemelpoort gestaag haar deur zal openen op het juiste moment licht zal schijnen ter begeleiding om haar te brengen daar waar wij nog niet klaar voor zijn liefde de boventoon voert klinkt 't vaarwel onherroepelijk…

naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid van vervulling…

Hij bleek in staat zijn dromen te vervullen en wist een zware ziekte te verslaan, maar verder blijft hij zich in zwijgen hullen. Wanneer het toch met epo is gegaan, dan heeft die bloedvorm dus nooit ècht bestaan.…