met niet meer dan wat liefde
om er naar te kunnen kijken
rotsvast
maar misschien onvindbaar
roep ik jou
eenvoudig, zoals de dagen
en de handen
waarmee je me liefkoost
met niet meer dan wat dromen
plekjes waar ik wil zijn
waar ik je kan omringen, warmzacht
bij de waterval
en tussen de wilde bloemen
die, door hun dans, ons willoos meevoeren
naar de uitgestrektheid van vervulling
blaadje
voor blaadje
om dan weer opnieuw
te beginnen, tot in het kleinst
van één seconde
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 21 januari 2011
Geplaatst in de categorie: liefde