Alle inzendingen over vliezen

scheurend splijten ze de binnenkant van die buizen met hun stilgezwegen naam 'Eustachius waer bestu bleven' schreeuw ik, dat mijn huig ervan gaat rillen en mijn mond zich stom met trillingen vult het gedrum van oude noten op rust, stof zie'k nog van vellen springen, trommelt m'n vliezen aan diggelen het volume staat op zacht dat zeggen…

gewas nog amper bovengronds, ik spreek over gras stengelachtig en broos van natuur als het ware zacht neergevlijd maar zeker tot dragen bereid zo woel ik met mijn lippen wat kort geplukt maagdelijk groen en aanschouw de steltlopende snippen die door weinig wuivend riet aan het oog worden ontrukt zwalkend door de gebroken vliezen…

Als voor de derde straks haar vliezen breken, houdt ze nog steeds, tegen de zwaarste wee, haar handen in de schoot gebald tot vuisten, denkend aan toen de wolf sliep naast de ree en god nog als God in de bomen ruiste.…

al in de lauwe bel, in de buidel zie ik op een scherm van draden de krijtlijnen van de eerste stuip lippen tuiten en vinden de duim die hen sust na een geeuw, na de huiver doezelt hij weg soms wordt hij gulzig dan propt hij meteen zijn hele knuist in de roze vliezen van zijn mond sinds ik weet dat het zijn tandvlees schendt dat hij…

Er hoort een tijd van jaren om de eerste blinde min die de geboorte gaf haar ogen te openen met alle vliezen af. Wij moeten elk onszelf als vreemdelingen lezen: dan kan elk, en niet eer, zijn eigen rechter wezen.…

Het ijs was met enkele knallen gebroken na 't vriezen en tevens d'r vliezen: Ze is onder water bevallen. D'r man stond erbij. Hij was wijs, want ze werden gered door z'n bijstand en waren gauw droog, want het haardvuur stond hoog en ze noemden de boreling IJsbrand.…

Een groei dat wil, naar verder, groter, meer Zo gaat het leven ied're keer Het is gewoonweg niet te stuiten Dus, breken dan de vliezen, komen we verbaasd en huilend buiten…

voor anker wordt zij wiegend in slaap gesust languit ervaart zij verbaasd: de boot ademt mij dan ontzwemt zij ‘t middellandse warme water op stralen licht -als door ‘n vergiet, denkt zij later- in vissenscholen, zweeft zij zich van lichaam vrij met vliezen, bril en kalmte verrijkt en uitgerust…

Hij voelt van zijn geduld de vliezen breken en steekt zijn mes ver in haar trotse rug. Een held is hij. Hij heeft het kwaad bestreden. Hij legt devoot en met zichzelf tevreden het zware deksel op de put terug. ----------------------------------- uit:'Een vrouw bezoeken', 1985.…

Ze ligt te zwoegen in het kraambed De navel deint, de adem jaagt Alsof ze een wankele vlam wil doven De vroedvrouw heeft hier niet om gevraagd Gewoonte, bevlekte gewaden hebben haar verdwaasd Een wonder daalt naar het bekken Hip hip…joelt ze zwak en zwanger van ongemak In een versnelde golf van kreten De vliezen scheuren Ze perst het broze…

weerspiegelt geluk in een dierbaar moment van magisch licht die de tederheid omspoelt te hunkeren naar de dunne vliezen van de wereld waarvan het ijs gebroken is, misschien.…

De larve sluipt door het schemerlicht, de tred van een vloeibare maan kruipt tergend langzaam langs het snijpunt van de dagen, hel verlicht wordt de cocon van de winterslaap waarin de tijd zich even liet verpoppen maar uit de zijn vliezen werd bevrijdt ik schuur en stamp tegen mijn rupsenhuid van ijzer, door schors van de seizoenen…

Mijn vliezen scheuren. Het einde is nabij. Ik mag niet blijven in mijn paradijs. Niet blijven in mijn oceaan. Het moet nu, ik voel het. Hier word ik uitgedreven. Ik voel dat ik sterven moet. Een gevangen vis ben ik die op het droge ligt. Ik voel een doorgesneden pijn. Het moet weer, ik voel het. De bijtende lucht. Het licht.…

De klokken hollen met laarzen over het blad van deze dag schudden de bruidssuiker met emmers uit hun bolle buiken het altaar is de sponde waarin nu alles mag de priester lipt zijn zegen, zwaait met de witte vlag bruid zijn is een bevalling zo te zien het ja-woord ligt in stuitligging onder de witte sluier klampt zich vast aan de vliezen…

gevangen, verwezenlijking naar het verlangen de middenweg te kiezen wat onontbeerlijk scheen, lost zich op in een panorama van het gevoel, soms wild, soms sereen,een doel zo aards, wat bij tijde weer verdween, spiegelt een stukje geluk in op - lettendheid gevangen, een magisch licht die de tederheid omspoelt en lopen we over de dunne vliezen…

verwezenlijking naar het verlangen de middenweg te kiezen wat onontbeerlijk scheen, lost zich op in een panorama van het gevoel, soms wild en soms sereen, een doel zo aards, wat bij tijden weer verdween, weerspiegelt het geluk in oplettendheid gevangen in een magisch licht dat de tederheid verdicht en gelopen over de dunne vliezen…

vol compassie waarin onze hemel wordt weerspiegelt en uiteindelijk uit glas blijkt te bestaan het tart geluk in elk dierbaar moment waarvoor een naam is gekozen, magisch licht om de schalen van de wereld te breken, kroont zichzelf met tederheid waaruit een nieuw embryo zich met lauwerkransen presenteert,het taaiste ijs als dunne vliezen…

De larve sluipt door het schemerlicht, de vingers van de vloeibare maan kruipen tergend langzaam langs het kantelpunt van dagen, die lijken te ontsnappen uit de cocon van gesponnen winterslaap waarin de tijd zich liet verpoppen maar van zijn vliezen werd bevrijd door de trommels van het seizoen schenkt de zon als zijn eerste boreling…

Peter, dat mag je niet zeggen Omdat de koningin zich niet verdedigen kan 2003 was het jaar van Jan Peter Hij won de verkiezing; onderhandelde louche Mocht van Maxime niet meer verder met Wouter Maar mocht wel op audiëntie bij president Bush Raketten op Bagdad, een klappende shuttle, Maar het beste bommetje kwam van Jongejans De koninklijke vliezen…

die geen sex voor het huwelijk erkent ook niet bij breuken in je vliezen Word je geholpen dank Lieve Heer ook al is het veel later en doet het ongelooflijk zeer ze bidden namens jou een Onzevader…

braken toen de vliezen en begonnen de barensweeen je verlangde naar de aarde en naar nieuwe ouders zelf had je je keuze gemaakt op te groeien in hun aanwezigheid deze familie te delen en lief te hebben was ik de eerste, die kennismaakte reeds voor je je als baby toonde neen, wij waren ons van elkaar bewust alle goeds ligt in jou opgesloten…

Precies na veertig volle weken, dan is het tijd voor deze spruit: opeens, jawel, de vliezen breken. -bij vader breekt het angstzweet uit - De vroedvrouw is net even pleiter en vader schrikt zich plots’ling suf: want daar verschijnt opeens een mijter, tussen de één en and’re puf.…

Zelfs de dromers zwegen, ze droegen vliezen voor hun ogen. Laten we niet vergeten, zeker ook deze groepen niet vergeten.…

hingjen - Voorjaar helemaal niets meer doen drijven op het scherp van niet weten waar te horen, het zwalkend cirkelen van een watersnip in eendekroos, leven aan de kant van waan - in boeken verdwijnen tussen regels, gedachten die trekken aan de tralies van het vierkant, blijdschap ritselt uit het verleden, in een papieren grot vliezen…

Niet echt verrast door deze keus, maar eerder wat leergierig vroeg men mijn motivatie, want ze waren flink nieuwsgierig naar wat dat beestje kon en deed; had het een vacht of vliezen, wat wisselde dit diertje dan; zijn veren, vleugels, kiezen?…