inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.382):

Reconstructie van liefde

Het moet, ik voel het.
Het persen is begonnen.
Mijn vliezen scheuren.
Het einde is nabij.

Ik mag niet blijven in mijn paradijs.
Niet blijven in mijn oceaan.
Het moet nu, ik voel het.
Hier word ik uitgedreven.

Ik voel dat ik sterven moet.
Een gevangen vis ben ik
die op het droge ligt.
Ik voel een doorgesneden pijn.

Het moet weer, ik voel het.
De bijtende lucht. Het licht.
Ik hoor het rauwe schreeuwen.
Er is iemand die me draagt.

Er is iemand die me streelt.
Het is ijzig koud. Ik beef.
Naakt ben ik.
Dood ben ik niet. Ik leef.

Geboren ben ik. Ik besta.
Ik hoor maar zie nog niets.
Lief mannetje hoor ik zeggen.
Het zegt me niets.

Help lieve moeder.
Hou van mij.
Laat me liefde bij je drinken.

Help, laten we elkaar helpen.
Mensen weten niet wie ze zijn.
Ik weet niet wie ik ben.


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 20 december 2019


Geplaatst in de categorie: geboorte

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 175

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)