Alle inzendingen over vlucht in drank

, vlucht, vlucht ...…

Mijn liefste herinner je, het steile pad naar Kathmandu? Onze rugzakken droegen zwaar, onze voeten sleepten moe. Links, de afschrikkende eeuwende Himalaya piek. Rechts, bodemloos de groene jambalaya diepte. We zochten vrede bij Boeddha en menig slinkse goeroe. Mijn liefste herinner je, de schaduwloze brandende zon, kwellende lege veldflessen…

Leve de jenever, moeder der dranken, die zonder meer in onze cultuur hoort, die de gezondheid misschien ondermijnt, maar die ons bezielt en ons bekoort. Leve de jenever, koning der dranken, die na de arbeid ons moed geeft en kracht, aan wie zo menigeen het heeft te danken dat hij tot aan de afgrond is gebracht.…

Men deed het al in eeuwenoude tijden, Het was dus geen oorspronkelijk idee, Maar opa krijgt nu weer van alles mee, Wat men lang niet meer deed bij overlijden. Er worden zelfs mobieltjes ingepakt: “We hebben binnenkort wel weer contact.”…

Drank maakt heel wat je lief is. Zelfs gevoel dat alles lief is. Alles, fijn, zacht en mooi is. Zelfs de kille nacht mooi is. Drank, ik denk dat als ’t je lief is Zelfs verhult wat je echt lief is!…

Met haar blik biedt ze me oneindig aan deze drank uit de vorige eeuw voor mijn gezondheid want dat moet ik vooral weten deze drank is gezond je drinkt het warm bij het schaatsen en koud in de zomer ze kijkt me aan, ze kijkt me aan ik kan niet anders ik moet wel slok na slok na slok…

sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White poëtische magie schiet tekort als ik je mysterieuze vlucht…

liefde was een feest seks de drank – de kater zegt hoe het is geweest…

Moedig van de drank en voorzichtig na de roes -- valt het leger aan.…

Waarom zijn mannen soms niet dol op vrouwen? Welnu, die vraag waarom ze homo zijn Beantwoordt ons de fruitvlieg in het klein: Ze drinken te veel jonge ofwel ouwe. Dus als ze maar geheelonthouder worden Komt het met onze homo’s weer in orde.…

waarom aan de drank? waarom pakte ik de fles weer? waarom voelde ik de pijn weer? langzaam drink ik de fles leeg om even mijn pijn te verzachten om even nare gedachtes te kunnen verzachten vragen zul ik blijven houden waarom aan de drank?…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

De drank van overmacht, voorbij van vluchten, door felle blindheid bedot lijken we thans van verre oorsprong zonder troost, droefgeestig lot.…

ik vlucht mee met witte zwanen over wel zeven heuveltoppen naar het vergelegen zilveren meer alwaar ze op het water glijdend stoppen kennelijk niet voor de eerste keer gevangen in een sluier van regen drijf ik langzaam met hen voort zij bepalen voortaan mijn wegen hartentranen hebben mij verstoord zij vloeien door een diepe ader van aangeslagen…

Vliegen lijkt te appelleren aan mijn dichterlijk gevoel Schuivelend ga ik langs het witte wolkendek denk ik over ’t leven na Tot de laatste vlucht zal komen en ik uittreed uit mijn lijf Maar met mijn gedachten dan voor eeuwig in de wolken blijf…

Ik wilde slechts ontsnappen maar wist niet waar ik moest beginnen. Geluiden van klinkers vulden deze lege morgen waarin ik niets dan blauw zag. Een droom die geen droom was, onzichtbare vlekken die een onuitwisbare indruk achterlieten. Al gaandeweg dreef ik de stilte voor me uit en daalde af in de lange nacht.…

als ik meega met de wind zo maar naar verre streken krijg ik dan heimwee naar mijn lief als ik daar los kom van de wind daar in die verre streken weet ik dan wel hoe het leven gaat als ik daar adem van die wind in die vreemde streken mis ik dan mijn hartedief want vaak is die wind ginds in die verre streken toch ook maar lucht gebleken…

woonwijken hangen in vleugels, het parlement huist in de cockpit ministeries zijn de ramen winkels bevolken de romp het gangpad is gigantisch groen van gras en rood van aarde we rollen in auto's van punt naar punt van werk naar huis naar bed overdag zitten we rechtop, in de vleugels liggen we neer, we hoeven niet te denken het vliegtuig…

Een beroofde kinderhand, Eindeloos wreed, Het kijken doet zo zeer Een inwendig gezicht, In de nacht verborgen, Mijn hart gaat onbedekt dicht Een knagend visioen, Achterwaarts lopend, Mijn slaap wordt wild gesnoeid Het blijft maar regenen Op mijn eigen huid Vreemde tranen, Een doods geluid Vluchten kan niet meer, In mijn dromen…

De nacht; haar dromen schenken klare wijn in eetpapieren bekertjes. Langs die meteoren, op een zoethouteren kruk zit ze in een wei van sterren de koeienweg te melken ergens in het eindeloze loopt de planeet een blauwtje…

In het hart van de ogen, staat zijn ziel De krassen belicht Ik weer de sterren, maar verwelkom de nacht Laten we schuilen, tussen de regels om de stralen te ontwijken…

Alleen God is het die het rechte antwoord weet met al je leed en angst in het leven mag daarin toch een antwoord zijn gegeven je vragen en met al je pijn en diepe zuchten men kan alleen in HEM nog vluchten.…

Zij droomt de witte droom van licht begrijpende kilte een troosteloze roep in een omarmende stilte. Zij breekt het water tot een woordeloze kring gedachten vormt. Zij ligt onder de maan een bleke herinnering in een laatste avondvlucht. De nacht laat het lege nest los.…

De eenzame vogel in mijn hand rust al dagen uit met gesloten ogen, angst om te vliegen Kijk, op wisselende hoogte maken tien zwaluwen een prachtige vlucht, ze maken zomer En boven het water gaan de meeuwen paarsgewijs op zoek naar lokkend zand en golvende verten Tijd om mijn blik te verleggen van zachte zekerheid en glanzende trouw…

Dom driest duifje dat al dagen dwaalt door drentse dreven in diezige nevel en duister gezang, langs dromen niet af te dwingen, waarmee de doem niet is te verdrijven, die als een dief in het dalende duister, post bij het braakliggend hart dat dorst als een dier na dorre dagen Ik maak vandaag voor jou en mijzelf, nog aarzelend,…

Uiterlijk zelfzeker haar frêle gestalte slank en vlot gekleed is ze innerlijk in vlucht donkere ogen in haar vaalbleke gezichtje mat en zonder lichtje Een jonge vrouw al 22 zegt ze met haar ouders uit haar verscheurde land gevlucht halverwege haar hechting te vroeg van haar geboortegrond gerukt Haar man gevolgd zoals het…

Zoals een arend die het nest verlaat, zo laat mijn geest het lichaam langzaam los. En zwevend over vroegere huizen en tuinen, nog steeds doordrenkt van de heimwee van weleer, spoed ik mij langs lanen van schoonheid en voorbij verdriet naar het langzaam dalend avondrood.…

wij bestaan ach raad maar raak ik kijk en loop wel naar de maan en als wij ooit terug komen zeg dan ach zij die maar door blijven dromen het lot het toeval de vlucht een val kalm wij klimmen langzaam door door ramen over muren turen door de leegte…

ganzen op hun vlucht vanuit noordoost naar zuidwest hier niet zo gewenst zij hebben toch ook recht op een bestaan in de natuurlijke baan om over mensen die vluchten voor het geweld dan maar te zwijgen…