ik vlucht
ik vlucht mee met witte zwanen
over wel zeven heuveltoppen
naar het vergelegen zilveren meer
alwaar ze op het water glijdend stoppen
kennelijk niet voor de eerste keer
gevangen in een sluier van regen
drijf ik langzaam met hen voort
zij bepalen voortaan mijn wegen
hartentranen hebben mij verstoord
zij vloeien door een diepe ader
van aangeslagen goud
je zal ze nimmer aanschouwen
zo gevoelloos voor mensenogen
deze druppels van eeuwig rouwen
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid