Alle inzendingen over vluchteling OR oorlog OR thuisloos

Ooit was de school de ware biotoop Voor iedere oprecht gedreven leerkracht Maar menige docent verliest aan veerkracht En gaat voor school steeds vaker op de loop Men voelt zich in diens biotoop juist thuisloos En zo verdwijnt men roemloos en geruisloos…

Ik zie een stroom stroom vluchtelingen Drommen mensen strijd en oorlog ruzie in de rug Over hen hoor ik ongepaste taal woorden,kreten,dingen Onder het mom van vrijheid van meningsuitingen Waar kan ik met vrede komen? Nu...past me zwijgen? zwijgend dromen?…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

In via de verbannen vluchteling Die ons doet confronteren Met een verdwenen kant van het bestaan Alleen in herinnering leven beelden voort In de kern is de vraag Wat is verantwoord…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

je laat mij wonen in je woorden als ik ontheemd mijn plek niet vind me thuisloos waan en in de wereld sta als vreemdeling de ochtend neem als sprakeloos de avond als voorgoed verdaan als blinde in het licht moet kijken dan geef je rust met al je zinnen beland ik in een veilig nest de duivel en mijn zieledeuk voor even weg…

Een ijsbeer zwaaide met een palmtak een verdwaald vaandel over het rillend land de verlaten voetstap die de sneeuw brak schotsen van oker in het fluisterend zand Nergens leefde nog het daglicht nergens nog een vertrouwd gezicht Dagdromend van de verlaten helling waar zijn oude kim gebroken slaapt een korte rust blijft toch een kwelling…

hij ziet weer zilveren vogels vliegen zonder enig geluid pas als de bommen vallen gaan zijn dromen uit dan is er chaos herrie stof explosies klinken dof in die paniek vindt hij zijn weg zonder een woord te hebben gezegd de vertrouwde straat was al kapot geschoten hij zoekt zijn eigen plaats kijkt verbijsterd op bij een bekende…

hoe speels joviale bestuurders ook lachen er is altijd een netwerk van achterklappen dus spreken eminenties grijs en blasé hun stortvloed vol gladde woorden is alle transparantie passé in een decorum van vlaggen glimmen verstolen de laarzen grommen onzichtbare rupsen hun dreigend geluid balt een woedende massa eendrachtig de vuist…

ik voelde onrust en spanning in verborgen staan jij keek me aan bezorgde ogen lieten me gaan werd in stilte ontvangen door warme handen een heldere maan schitterde licht dat vrede weerkaatste sterretjes op de vlijmscherpe mesjes van het prikkeldraad…

dakloos dorp of platgebrande vesten Verlaten, 't zij beladen met de resten Van vroegre welvaart, of - nooddruftige trein - Met enkel 't lijf, rillend van 't koortsvenijn Waar vuil en honger de aadren mee verpesten, - Miljoenen troostloos: vrouwen zonder man, Kinderen zonder ouders, en de dood Overal huivrend als een vale vogel, - Zó is deze oorlog…

kom en schuil maar in mijn grijs als zwart en wit elkaar bestrijden ver van huis waar van alle kleuren alleen het levend rood nog als herinnering is gebleven warm je in ontvangst koester veiligheid waarin angst niet meer zal overheersen op deze kleine plek is rust een thuis waaruit het nieuwe leven kan beginnen…

Het eerst zag ik de vrouw, dat ligt nu eenmaal in mijn aard. Hoe gerimpeld was haar gezicht (een berglandschap in kaart). Door welk hels en aards gericht werd haar geen leed bespaard? Onder de doek rond het gelaat sliertten wat haren grauw; zij stond daar als ene die staat -een doodvermoeide vrouw – op de hoek van een voorstadsstraat in…

ik vraag je wie jij bent je kijkt me aan alsof je water ziet branden legt mij uit met woord en handen dat jij een mens bent net als ik na een barre tocht door vele landen dat je hier bent om te leven zonder honger angst of pijn hoopt dat er een plaats zal zijn ogen kijken vol verwachten een kleine grote vent wees welkom fijn dat jij…

daarna maar verloren Aan ‘t ochtendlicht die als hindernis het duister al dikwijls had bezworen Heel eventjes draalde de stormwind edoch begon daarna hevig te waaien Door de zwarte krullen van het kind dat naar haar vader stond te zwaaien Heel eventjes talmde ’t diep stil nog edoch gleed toen in peilloos kabaal Mensen schreeuwden: Het is oorlog…

voetje voor voetje uur na uur lopen ze in een eindeloos lange slinger vrouwen, mannen, kinderen opa’s en oma’s ontelbare kilometers, net zo lang totdat iemand de poort zal openen om hen te verwelkomen en te omarmen met vrede…

wij gaan vele kaarsjes branden voor vrede in oorlogslanden vluchtelingen die op zoek zijn naar de warmte van Zijn aanschijn gaan zij hun tentenkamp vinden in die koude winternachten komt de Ster hen daar verblinden met het licht van nieuw verwachten…

Als je niet meer kunt vertrouwen op de wereld om je heen Er geen tijd is om te rouwen er te veel te snel verdween Weet dan dat ik in gedachten heel dicht bij je ben Ik het leed niet kan verzachten maar met mijn hart je pijn erken…

ik schreeuwde mijn eenzaamheid tot rode heuvels van zand die de band met bloed bezegelden om het bezit van dat speciale stukje van het heilig land zover ik keek glooiende lijnen die het voelen van stervenspijnen minder scherpten dan de fragmenten van drones en bommen met vergiftigend stof van de vernietigende inslagen van talloze…

zij keken maar hadden geen beeld in lege ogen vol gruwel en lijden waarvan men de intense pijnen nooit zal kunnen vergeten terneergeslagen in houding en bewegen in dagen die hun namen nooit meer zullen dragen nog zijn zij niet begraven zonder afscheid valt het leven nauwelijks meer te dragen een bestaan vol vragen…

Ik heb een vluchteling gezien. Ik kon hem bijna aaien Ik durfde niet Hij bijt misschien Hij stond al in de achtertuin Hij loerde door de ruiten Wat moet zo’n man daar buiten Hij heeft mij vast gezien Ik sloot de gordijnen En dacht dat hij wel zou verdwijnen in de nacht Ik heb een vluchteling gezien Ik kon hem bijna aaien…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

Zwerver ben ik in Gods handen - Al heb ik geen huis, Geen woning of wat Daar op lijkt, Overal ter wereld Ben ik in Zijn handen En ben ik per slot van Rekening altijd thuis…

Opperraaf Roette toont geen blijdschap over de dominorevolutie, alleen maar angst voor vluchtelingen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de treinen van ukrzalinytsia in tijden van vrede en oorlog zijn de oekraïense ruggengraat ze brengen van hier naar daar vluchtelingen en de soldaten pendelen de regeringsleiders van polen tsjechië en slovenië waar het front zich verschuift langs tot de bodem platgeslagen dorpen en steden verpulverend blijft ukrzalinytsia onaantastbaar…