107 resultaten.
altijd zult zijn
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.316 je kwam met nat in je haar
de nacht was een kwart voorbij
kwam het van de regen, de dauw
of was je ergens gestrand
kopje onder gegaan
je schudde neen
de slaap kwam niet meer
die nacht en toch bracht
de ochtend weer licht
de scherpe geur van vers-
gevallen sneeuw toen ik
het raam opendeed
naar buiten keek
je voetsporen niet meer vond…
Interne dialoog
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 171 Geïnspireerd door denderende
vleugeltreinen vol gedachtensporen
probeer ik alles in luchtledigheid te horen
getetter valt te pletter
ik blaas bellen vol gesprekken
achter taalrijke spraakdranghekken
zij vormen de auditieve voetsporen
van droomresiduen ooit geboren
in een fatale morgana
rimpelend in doorzichtige brei
maar eenmaal dichterbij…
Als een lied van stil verlangen
netgedicht
4.0 met 59 stemmen 1.487 Ik volg het voetspoor
van een dromer
langs de kustlijn
van jouw hand
geven golven
zich gewonnen
en de branding
waar ik strand
spreekt van liefde
zonder woorden
schrijf ik zinnen
in het zand
onbewogen
lacht het leven
in jouw ogen
keert het tij
als een lied van
stil verlangen
waai jij even
mee met mij...…
sporen op 't asfalt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 966 voetsporen op nat asfalt
weggewassen herinnering
en eenzame wegen
nog waagt geen zonnestraal
zich door diepblauwe wolken
maar vogels zijn zachtjes begonnen
weer van zomer te zingen
een boot schommelt stil
op de eindeloze zee
niet echt iemand te zien
die mee uitvaren wil
slechts een vage gestalte
tussen oeverbomen
en eerste sporen
op…
Dromenfinish
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 597 Ik volgde Cousteaus voetsporen
ver van de mensheid vandaan
Tropische reizen met gouden paleizen
meerdere vrouwen tegelijk plezierend
Het heerlijkste eten opgediend
dromend op aarde en daarboven
God de Duivel met zijn demonen
uitgedaagd, verslagen en bedrogen.…
terugkeer
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 774 met vallen en opstaan
verankert beetje bij beetje
elk voetspoor mijn gehechtheid
bij elke stap de gedachte
hoe duizelingwekkend je
aardigheidjes mij aantrekken
met spreidarmen vang ik je walswind
je stof uit rulle grond gewaaid
poedert mijn gezicht
onontkoombaar is de terugkeer
naar mijn gang van kruipen
met opstand en verval
beetje…
aarde
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.032 met vallen en opstaan
verankert beetje bij beetje
elk voetspoor mijn gehechtheid
bij elke stap de gedachte
hoe duizelingwekkend je
aardigheidjes mij aantrekken
met spreidarmen vang ik je walswind
je stof uit rulle grond gewaaid
poedert mijn gezicht
onontkoombaar is de terugkeer
naar mijn gang van kruipen
met opstand en verval
beetje…
nooit blauwer
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 350 gemis, breed uit ogen,
glijdt traag rond de rand
van de dag
ik dwaal in het voetspoor
van de dampende morgen,
het bruidskleed in najaarsblauw
de vogels in mijn hoofd
dalen week en schuw
en de lucht kent niet eens
het huiswaarts keren
de wind voelt het huilen niet
of de verte in jouw hand
wanneer ik nergens adem en
ongeschonden…
Onparlementair taalgebruik
snelsonnet
5.0 met 8 stemmen 164 Zoiets was sinds de oorlog niet gebeurd
De voorzitter sloeg woedend met zijn hamer
Je hoort zo niet te spreken in de kamer
Het werd dan ook meteen breed afgekeurd
Thierry zette zichzelf hiermee voor gek
Sloeg zo zichzelf figuurlijk op z’n bek…
eenhoorn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 ze zouden hem vinden temidden
van al die andere fabelwezens
een lang verblijf in de duisternis
deed hen het licht vergeten
levens getekend door gemis
ze wandelden in de voetsporen
van onstuitbare weemoedige gedachten…
Tot onder de juiste toon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 457 uit het niets kwam jij
liep mijn gedachtenwereld binnen
in voetsporen uit de tijd
een golf warme lucht overspoelde mij
en juiste snaren werden geraakt
waarin dromen leefden
dankzij de opwaartse stroming
tot onder de juiste toon
sliep ik langer dan ik waakte
in ogen die doortastend zijn
en elke wolk waas ’n gezicht
reizen woorden met…
Vleugel gevrij
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 54 ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij
nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven
waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief
wij waren vrij
de wereld…
Therapie
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.837 Zoals voetsporen over een wintervlakte,
hard op zacht
of zoals late zon
nog naschemert in oktoberwijn.
Zoals een zwaan een v trekt
over water
zal ik schrijven,
in trage cadans, beetje zen.
Met woorden nog aangevroren in mijn pen.
Om langzaam van jou te genezen
moet ik je lezen.…
Tot Gods eer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 156 Tot Gods eer wil ik handelen
In heel mijn aards bestaan
Zal ik altijd tot Hem gaan
En in Zijn voetsporen wandelen.
Mijn God wil ik eer bewijzen
Aan Hem mijn dank betuigen
En eerbiedig voor Hem buigen
Zijn grootheid loven en prijzen.…
Tot Gods eer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Tot Gods eer wil ik handelen
In heel mijn aards bestaan
Zal ik altijd tot Hem gaan
En in Zijn voetsporen wandelen.
Mijn God wil ik eer bewijzen
Aan Hem mijn dank betuigen
En eerbiedig voor Hem buigen
Zijn grootheid loven en prijzen.…
wens
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.088 een dag verandert van kleur
de zon vertrekt
avond wordt wakker
ik hoor de rust van de zee
golven komen naderbij
voetsporen verdwijnen
wandel met natte voeten
koud briesje fluistert in mijn oren
nog even een knipoog van het laatste licht
donker is het buiten
een ster valt naar beneden
zal ik een wens doen
nee laat ik voor een ander…
De Tao van Charles Darwin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 Lopen in de voetsporen van hen,
die gebaande paden durven verlaten.
Charles Darwin ging ons moedig voor.
Durven we te denken zoals Darwin dacht?
Daarvoor moeten we angst overwinnen
voor wat anderen van ons zullen denken.
Daarvoor moeten we moed opbrengen
om over zanderige paden voort te gaan.
The Sand Walk.
De Tao van Darwin.…
broze waanzin
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 broosheid van het
bestaan waar zoutere
zoetere en sterkere
klanktinten ademen
de gaten in de
mouwen van zijn
fladderende
oude jas als de
vleugels van een
gehavende vlinder
zijn zon rouwt in het
zwart hij gebaart naar
een bloeddoorlopen
maan gevallen
sterren vindt hij
op de straat
losgezongen van
andermans ogen
voetsporen…
Niet alleen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 205 Ik wil lopen
zonder voetsporen
ik wil gewichtloos zijn
laat me vliegen
laat me alsjeblieft vliegen
Ik wil voelen
zonder tranen
ik wil stappen zetten
zonder weggefluisterd te worden
waar verdwijn ik naartoe?…
Blauwe kralen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 369 zij door de wind worden gedragen
en bloeien zullen in de duinen
in de pan van het hart
als twee-eiige tweeling verbonden
in de beweging van eb en vloed
tussen de zon en de maan
in het heelal zo verborgen
een sterrenval gelijk
dat ik wens de dromen naar mijn werkelijkheid te halen
en ik geen bezit van de tijd ben
maar leef
in de voetsporen…
Geste van stervende
gedicht
2.0 met 53 stemmen 12.769 (in trance zijn zoons hand vasthoudend)
Nadat ik gestorven ben moet je zien dat je benoemd wordt
tot officieel historicus en na je benoeming niet vergeten
het Boek te schrijven dat ik zelf schrijven wilde. Er waren
onophoudelijk oorlogen. Nu echter heeft Han het rijk herenigd
maar ik, de officieel historicus, heb de daden van onze grandes…
Ik laat me leiden
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.594 In de voetsporen van jou
volg ik een pad,
het pad van de liefde
dat me zal leiden
naar een plaats
van intens en oprecht geluk
Een stille wind
waait zachtjes door mijn haar,
een wind van verbondenheid
die mij zal meevoeren
naar de hemelsblauwe lucht
waar ik één word met jouw adem
Een vlinder vliegt
spelend om me heen,
een vlinder…
In het ongeschreven bos
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 77 buiten sterft het windgeruis met de bladeren mee
is dit het juiste pad,
zullen hier onze voetsporen beklijven?…
verandering
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 548 vandaag sta ik aan zee
en zie hoe golven doen
alsof de wereld niet veranderd is
nu ik door mij en jou verlaten ben
blijf toch... smeek ik de zee
die zachtjes uitwaaiert
over het strand waar
krullend schuim gelaarsde voeten streelt
naar terugtrekkend water
strek ik mijn handen uit
tot de verbinding is verbroken
en voetsporen zijn uitgewist…
Wanhoop en extase
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 In de greep van de
de morgenstond
bijt het bos op het
bitter van de mossen
met de nasmaak van
de nacht nog in volle mond
vloeit de dauw uit gesloten ogen
In het voetspoor van
z’n uniformiteit, schuurt
het eerste licht langs
de hoogste takken,
strekken schaduwen zich
tot levende sculpturen,
gekerfd in de magere
schors van de vluchtige…
U bent bij mij
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 237 U volgt mij in mijn voetsporen
Waar ik ook zal gaan of staan
U blijft steeds met mij begaan
Mijn God, ik wil U toebehoren.
O Heer, U houdt mij op het juiste pad
Ook al dwaal ik soms wel eens af
U haalt mij op met Uw stok en Uw staf
Uw liefdevolle armen houden mij omvat.…
The Dangling Conversation
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 127 zachtjes waaien klanken
over duinen vang ik woorden
in jouw voetsporen
kleuren treden donker
waar stemmen praten
schep ik water in de nacht
wijl zee mijn enkels drinkt
huilen vissen het verdriet
in het rode licht van de toren
schaduwen flessen op 't zand
rond mijn middel kiemen algen
laatste stukjes huid reizen af
de ochtend vecht…
IJzige onzekerheid
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 501 beiden zij aan zij voelt zo vertrouwd
en als ik steels mijn blikken op je richt
zie ik vol dankbaarheid hoe jij het zicht
op het door ons te lopen pad behoudt
ondanks dat naast je steil de dreiging ligt
waarvan de ijzigheid mij diep benauwt
ik zie je vechten voor je zelfbehoud
na wankelen vind je weer evenwicht
toch zal de angst mee in het voetspoor…
mare
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 209 vreemde pijn te kerven
vragen vonden steeds weer gaten
nog luider schreeuwend dan het kind
dat in regen en rebelse wind
oog in oog stond met het achterlaten
ik liet geen enkel beeld onbeheerd
of dat wat zich met schaduw voedde
magie werd uit mijn lijf geweerd
en immer was ik op mijn hoede
maar nu de dood zijn stem verstrekt
zijn mijn voetsporen…
ze draagt taal
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 702 soms denk ik dat woorden zinloos zijn
zoals zomers die nooit meer stijgen
en slechts even trillen op vingers
van oude herinneringen
waar zeeën ophouden met bestaan
in armen en voetsporen, laag
begraven onder ramen en buiken
vol brakende honger
en dat een uitwuivende duin
de meeuwen met dode ogen zal
achterlaten, even vreemd als
het…