Alle inzendingen over voetsporen

loop de trap af laptop onder de arm in het stoffige voetspoor van stu denten om voor het eerst herkend te worden her opnieuw vereist een vorig bestaan in semantisch systeem van individu [ ] niet gelijk aan dat wil zeggen anders dan vroeger liep men op straat bananenschil rond [zijn knie en kamde zijn borstkas met behulp van speeksel stond voor…

natuur gaat flippen De ravage wordt enorm De zon zal verdwijnen Bloemen verliezen geur Door droogte geteisterd Het leven verliest kleur De liefde lijkt verloren De warmte wordt koud Eenzaamheid is geboren Niemand die van je houd Tastend in het duister In de uitzichtloze nacht Door een zee van tranen Geen mens meer die lacht In voetsporen…

Er ontspint zich een samenspel van melodieën, passend in een gemoedstoestand van parodieën van grootheden in wier voetsporen wordt getreden niet beseffend dat er een verloren race wordt gereden Bij de eerste toon worden melodieën opgeroepen Geen noot om zich erop te kunnen beroepen De blikken rusten tussen afhangende takken van bomen die…

een spektakelstuk lichtgewichtvezels om te zweven wankel wiegend op het lome licht het woont in vraagtekens en witregels zonder de keuze tussen hem of haar onder de verhulling en afscherming van vlekken en vegen slaapt onberoerd een geheim, stil en teer toebedekt hij trekt haar uitgaansmantel aan wist door sierlijk zweven en zwieren de voetsporen…

Pasen, Pasen, groen en leven, Jezus werd voorgoed verheven - vrouwen hebben 't ons verteld zoals 't evangelie meldt; laat ons in hun voetspoor gaan dan breekt Gods Rijk bij ons aan.…

Zie ook het snelsonnet 'Action' van Coenraedt van Meerenburgh _______________________________ COUNT...DOWN Apollo had geen mankement te duchten Bij hem was er geen vuiltje aan de lucht Maar voor zijn tweelingzus werd het een klucht Godin in 't voetspoor van haar broers maanvluchten Verslikte zich in nectar aan de dis Schoot met…

op jouw vereerd en begenadigd strand och kom, vergeet voorgoed die helse pijnen die onze zielen ooit hebben ontwricht laat weer de zon in onze harten schijnen in zoele warmte en gekoesterd licht het wolkengrauw dat onze hemel smoorde dauwt zich voorgoed in zeeën van gevoel zijn golfslag deint tot een zachte accoorde die jouw en mijn voetsporen…

Maar deze aanhouder wint de grond gaat langzaam zuigen, onder het droeve regenkind, dankbare dromen zijn haar volk waaronder het gras zich opricht in haar voetspoor, waarvoor de tijdgerijpte halmen buigen.…

kijk niet op of om geopende handen reiken maar raken niet ik wil vluchten in verloren klanken Jouw sprankelende stem, ooit zo onbereikbaar opent een nieuwe dag en neemt me mee vanuit een gerafeld verlangen gevangen laat jij mij leven door jouw warme lach Donker is jouw huid, naakt en onbevreesd kijk jij mij mooi, nog steeds kan ik jouw voetsporen…

Ik laat voetsporen achter in 't zand, de zee overspoelt woest het land. Schuimende koppen, brandende kou, Engeland, dat aan de overkant ligt, is niet te zien, laat staan te horen. Ik droom weg .. even níet storen. Ik droom en droom alleen van jou, mijn Noordzee, mooi als 'n gedicht, je laat mijn hart luider kloppen.…

drie jaar geleden op donderdag 23 november 2006 om half acht in de morgen de dag dat mijn wereld op zijn grondvesten schudde en de hemel naar beneden donderde de tijd stil stond voor mij in verdwazing maar iedereen verder leek te leven alleen jij was dood zo vaak liep ik huilend in jouw voetsporen terug stond voor jouw venster stil…

af John Lennon zijn stem klinkt door de kamer de man, de dromer die toch een deel van ons mensen in de ban van zijn muziek had zeventig zou hij zijn vandaag hij die voor de vrede sliep en zong werd wreed vermoord stel je voor geen oorlog geen religie geen honger stel dat we allemaal vrede in onze ogen, handen en hart en in onze voetsporen…

Morgen neem ik tijd om uren te verdromen om te dwalen in voetsporen waarvan de afdrukken zichtbaar zijn in het stille kloppen van mijn hart. Altijd maar het 'mens zijn' wezen, verder moeten gaan, maar morgen zo heel even ben ik van dat kleed ontdaan.…

haar eerste dicht als een woordenstroom niet te stoppen stoeien zinsbeelden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen de dichterlijke taal en maagdelijk wit ontpopt zich tot poëzie 's nachts droomt ze van gele letters op een hemelsblauwe achtergrond tot die ene ochtend bij het ontwaken ze volgt de voetsporen…

En ten slotte: omkijken in verwondering naar mijn voetsporen voor een keer duidelijk zichtbaar in het land dat ik liefheb.…

Jouw voetsporen liggen overal, mijn vriend. Travels with Charley is je mooiste boek. De Nobelprijs van 1962 je terechte beloning. Zes jaar later ben je pas gegaan. Voorgoed. Alleen de duvel is oud.…

Herpak de valide dromen in een oud valies als ik naar de onbekende oorden reis laat mij dwalen door de allerarmste teksten, ik neem alleen mijn lege taalhuis mee op een mistige morgen in het voetspoor van plat betreden woorden uitgezwaaid in dit verlaten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik de zwartste gaten van mijn horizon…

de nacht is het alsof hij de vlam dooft Het luiden van de klokken Een bekend geluid Vertrouwd Voor ieders ziel en geest Luiden En sluiten af dat wat er die dag is geweest Hij trekt aan de touwen en weet Er zijn altijd de geborene En degene die rouwen De klokken Een samenhang Voor iedereen, alleen, of met elkaar Eeuwenlang altijd in voetsporen…

Smeulende tongen smelten Innig rillend Draden in een bloedlauwe bries Welig speeksel van de dageraad Een bron van bruisbelletjes Een lelie zou in haar voetsporen groeien Murmelt de profeet in zijn baard (Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf) De dorst van haar vezels Bloeit roezig onder mijn vingers Het sap gloeit vol…

ik probeer een afdruk van je te vinden een blauwdruk die bewijst dat jij bestaat dat ik niet tegen windmolens vecht, maar ik word belachelijk ge- maakt, hoe kan het bestaan dat ik je overal vind, in de wolken in de zon die door breekt, in de bloemen en 't rillende gras maar geen voetspoor, geen haar, geen klank, geen gedachte die ik…

Te wonen in voetsporen van de herfstviolen en hun muziek spint draden in een zilver mozaïek tot de stilte zich weer boven ons sluit. En onder de glazen stolp van de maan ontbrandt een geweldloos gevecht tussen verwachting en vernieuwing rechter in een tijdloos niemandsland.…

Te wonen in voetsporen van de herfstviolen, hun muziek spint draden in een zilver mozaïek, als de herfstsporen zich boven ons sluit. En onder de glazen stolp van de maan ontbrandt een geweldloos gevecht tussen verwachting en vernieuwing rechter in een tijdloos niemandsland.…

in de voetsporen van Romeinen snoepend van een druiventros sluip ik met haar langs onpeilbare dieptes waar ik nog een salamander spot bestijgen we de steile trappen die tot aan de hemel reiken om van grote hoogte weer een gekleurde schat te zien alsof God zelf zijn dobbelstenen had laten vallen her en der tussen puntige rotsen om daarna…

plaatje bij het gat voor struiken die blijvend groen kleuren naast jou is nog een ruimte te huur, ik kijk naar de omgeving iets staat mij hier tegen, voel mij ontheemd kleuren lopen over in sombere getallen, gekerfd en gebeiteld af en toe gebarsten, schreeuwen geleefde jaren mij toe “leef” het zandpad telt geen voetsporen…

Onze levenslast was zwaar op vele momenten ook zacht zijn voetspoor zal ik blijven voelen dat is mij aangeboren. Oh liefde van mijn leven al die jarenlang verleidelijk je woorden klonken altijd zo innig sterk en zoet, het komen van ooit de laatste weken is onvermijdelijk wij blijven samen genieten omdat elk uur ertoe doet.…

Wazige beelden dwarrelen als dromenstof door de fluisterstille kamers , waar alleen de ruisende kledij van de gastvrouw ritselt als een overspelige beek, gespreid over de woelige lakens van het ontwaken, stromen voetsporen door het duister om dichterlijk bij haar ademtocht te raken.…

Maar nog altijd in de voetsporen van opa, om door iedereen te worden verstaan. Zó zou het gaan.…

zand, op het strand zandkunstenaars, de mediterraneo zee likken kinderen aan 't ijsje in hun hand glijden rolstoelen met de toeristen mee plezier en gevaar op de boulevard ruggelings schommelend op de golven uitgevaren op baren, niet bewust van 't gevaar bewoog ze ongestoord : onder 't schuim bedolven en dichterbij kwam hij, waar haar voetsporen…

o Wat raakt het en wat schilt het mij, die priester ben, dat ongedierte, redenloos, het voetspoor te bekruipen koos, en nijdig te bezeveren, die ‘t voorbijgaan van mijn stap hun liet! Vooruit, en niet eens omgezien, wat dat men durve of niet, of wien ik mij zie mede- of tegenstaan, van hun die ‘k al heb welgedaan! Vooruit!…

Amsterdan, lopen in voetsporen van verleden vriendschap in herkenning heerlijk weer even samen stralende ogen waar liefde en warmte elkaar ontmoetten dan het onverwachte omdat iets verwachten, je eigen verwachtingen teloor doet gaan Harry van gestel, een man ontmoet met niet alleen warmte en liefde als bezieling, maar ook uitstralend…