Tederheid?

Nu het najaar zich aandient
vernauwt de wereld zich door de
hals van een zandloper van stilte
trage voorloper van de schemering,

de losgebroken kettingwind rukt
aan de lage tonen van de maanden
als ijsberend roofdier zonder hol.

Te wonen in voetsporen van de
herfstviolen, hun muziek spint
draden in een zilver mozaïek, als de
herfstsporen zich boven ons sluit.

En onder de glazen stolp van de maan
ontbrandt een geweldloos gevecht
tussen verwachting en vernieuwing
rechter in een tijdloos niemandsland.

Te dolen door de dakloze bladeren, die
spreken, plekken waar niemand komt, seizoenen
als schimmen elkaar omhelzen, schuilplaats
waar we als dronken minnaars zijn vermomd.

De gezichten beginnen te vervagen, klank
in onze stemmen is bijna ontkleurd, sluimeren
geheimen van het leven, onze schuilplaats
draagt de tederheid zoals het werd gegeven.

... Illustratie: Bron: Saeflowers ...

Tederheid?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 78