Alle inzendingen over vogeltrek OR zwermen OR matuur

Als een rokje van oranje wordt bekeurd En dames op een stadionpleziertje De voetbalbond doet denken aan een biertje Wie weet wat er dan zaterdag gebeurt Zal de FIFA een zwerm toeters dan misschien Als reclame voor de Bijenkorf gaan zien?…

ze zwermen om haar heen willen dippen in haar honingpot zij ziet de bobbels in hun strakke broek haar zwarte jurkje omhult de onschuld van haar mooie jonge lijf achter haar zonnebril huivert zij een ogenblik…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

ze is stilgevallen spreekt niet meer ieder woord en gebaar moet ik thans raden een overzijde juicht nog zachtjes uit oud gras steeds zijn er zwermen grijze zwaluwen, te oud om weg te gaan stenigt ze mijn gelaat…

Ik vind troost bij het kijken naar kauwen, zoals ze uit het niets in zwermen komen aanvliegen boven verlaten velden. En bij het vallen van de avond neerstrijken in een rij bomen om daar de nacht door te brengen. Uit de kruinen klatert hun kakofonie.…

toen ik in het nest van mijn hoofd verwikkeld was gooide ik onwetend porseleinen eieren overboord als een zwerm vogels vloog de taal uit het ijzeren nest de zon schitterde van verlangen en vergetelheid op de poëzie van het gebroken porselein…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Elke spriet, haast barbaars, beknabbeld door een hele zwerm, die opvliegt in de morgenwind; alleen nog leegte nu, zo kil...…

als zwarte engelen zwermen bommen boven daken van de stad de hemel herhaalt zich in het water weet niet wie en wat hij wiegt in het lege landschap voorbij de verre verte verwaait het verlangen de werkelijkheid zo ondraaglijk dat er gebeurt wat niet kan…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

‘Dag dokter, ik zie steeds dezelfde koppen Op straat, in ’t hoofd en op het wrede scherm Het is een woekerende plaag, een zwerm van tetteraars, ze zijn niet meer te stoppen’ ‘Patiënt, ik garandeer u, u geneest als ’t strakjes 12 september is geweest’…

mijn gedachten vliegen vogels vluchten verder weg niet een kijkt om voorbij de horizon verzet de wet de klok en draait de wereld terug op weg en dan verdwalen en vervloeien in de wind die alle richtingen verwaait in een prisma dat het licht verdeelt, de kleuren scheidt uit geuren van het het leven gedachten zwermen tot herinnering…

In een hoge berk dicht bij de bosrand zingt een zwarte vogel zijn zoveelste lied voor die ene luisteraar op wie hij wacht maar helaas zij is reeds lang gevlogen met haar vriendje op de eerste vogeltrek in het havendorp vlakbij de boszoom wacht een vrouw nog op haar zeeman een kanarie op zijn favoriete luisteraar hij zou de orkaan hebben doorstaan…

zag een zwerm witte vlinders stil fladderen in bestaan alsof zij in al die kleuren niet wisten hoe te gaan een lichte wind in rode avondzon waaide wel geuren aan zij dansten als een witte wolk langs de wassende maan…

De vlinders die vliegen Met zwermen tegelijk Van boven naar beneden Het maakt me misselijk Maar wat voelt het goed Dit overweldigend gevoel Ik denk dat jij wel snapt Wat ik hier bedoel Die heerlijke verliefdheid Het altijd denken aan jou Ik hoop dat je begrijpt Hoeveel ik van je hou…

de wilde ganzen zwermen door de koele nacht gakkende wilskracht de vlakte wordt zwart duizend snavels roepen kaw op de wieken nu ruisende vleugels in een donderwolk verpakt de wilde ganzen een goddelijke ganzennacht op het water door donker bedekt…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

Ik heb mijn tuin besteend schommels klimtouwen draaimolens en wipwappen geplaatst kinderen zwermen binnen twaalf uur verzamelen ouders voor`t tuinhek genieten mijn speelse tuin ze zijn knettergek ik heb mijn tuin verbeeld bespeeld en koud versteend verzonnen.…

Zwermen meeuwen witter dan wit Krijsend fel fitter dan fit En ik kijk En ik luister En ik ben bang En ik fluister Maar de wind vangt mijn stem Op haar vlucht als een rem Sloopt mijn gedachten aan wat was En nu snap ik alles pas Ik ben niets meer dan een zucht In jouw leven vol met lucht…

Zwermen we om zon en maan, of zien we die dan niet meer staan? Gaan we verder in het heelal, het wordt zeker weten geen tranendal. We worden een ster, aan het firmament en jij, die het niet met me eens bent, ga de andere kant maar op!…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

De mensen die er wonen verhongeren, wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan. Toen en nog steeds.…

Diep in mijn gedachten zie ik ons samen je hand op de mijne elkaar teder aankijken wegsmelten in je blik eindelijk toegeven aan de zwerm vlinders die al zolang gevangen zitten in mijn buik en in mijn hoofd, en na al die maanden kunnen wegvliegen zachtjes naar je lippen liefdevol zoenen kon ik je maar zeggen hoeveel ik van je hou...…

Gezichten vervagen als een levende herinnering Stemmen verstommen tot er enkel een stil gefluister te horen is de gevoelens van het moment worden steeds intenser aanrakingen telkens weer herbeleefd de vlinders zijn in zwermen aanwezig laat mij nu maar gewoon genieten en uitkijken naar later ik mis je nu al maar ik ben op weg naar later…

en zij zwermen in glad gestreken formaties heen zonder omzien naar zwart zonder traan voor een verleden waarin naakt zijn helser was hun stemmen niet bestonden en een rilling was als lood de horizon een prikkeldraad waarin kinderen rimpelden de medemens een bloedhond bleek vergeven tot een kwelling werd de ziel verdwenen leek…

koud warm het waait in de gang wervelt langs de trap omhoog hoger dan ik kan zien het stormt nu kan alleen maar volgen in haar zwerm ik laat me meedrijven op de golven koester de zon en ga kom steeds dichter dichter bij die horizon langzaam op weg naar het ultieme einde…

En kijk en luister naar het geluid van rook in een zwerm. --------------------------------- uit: 'Parmentier', 12/3 2003.…

Dit is geen droom Toch zwemt een zwerm koeien Lustig door de groene lucht. Dit is geen droom Toch staan de bomen ondersteboven, valt een blaadje omhoog. Dit is geen droom Toch graast een trosje wolken Gezapig in het blauwe gras. Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag.…

ik zag je in de lucht was je wit je veren geschikt als een vogel in vlucht pennen op rij een snavel erbij om te happen en poten om wormen te trappen maar je dook uit de zwerm vloog ze voorbij wilden niet keren je voelde je vrij om het blauw met jou te verrijken voor niemand je vleugels te strijken…