Alle inzendingen over voorheen de dakloze

Het is zwoegen en zweten voor ons recht maar eerlijkheidshalve dient gezegd dat wat de mens ook mag verzinnen het oprecht gedrag zal altijd winnen. Dus doe je best om mens te blijven en tracht het kwade te vermijden. Leef je leven vol mededogen al voelt het vaak of je wordt bedrogen. Uit deze gedachte komt mijn wens te willen leven, zo…

op de stoep er is altijd een dakloze er zal er altijd een zijn dit is een stad een dakloze stad…

Alléén in mijn gedachten kon ik eens gaan wonen maar nooit vond ik ergens onderdak Een eigen bed en huis voor mijn gemak Doch slechts onder struiken mocht ik dromen Alléén in mijn gedachten kon ik ooit nog wonen Zolang ik wist dat in de stadse wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis…

Hij eet zijn Russische brood op een koude bank onder de gesloten kerk. Bitter is het voor hem om ontzien te worden of bekeken als een engerd. De kruimels waarvan hij smult, zullen op een dag het ware goud zijn, dat beloofde de priester hem. Sommige honden raakt men ook niet meer aan, denkt hij, zichzelf herkennend in hun ogen. Dus lacht…

opgedroogd zijn al zijn dromen verslaafd is hij en stijf en moe onder het loze dak vleit hij zich neer de donkere hemel dekt hem toe…

Zwaar klinken de slagen ter middernachtelijk uur Over ’t verlaten plein, door lege donkere straten En in de stilte weergalmt de echo van muur tot muur En in regen ondergaat de stad ’t duister gelaten Lopend in het donker mis ik sterren en maan Kijk slechts somber naar ’t glimmende wegdek In zwarte etalages kijk ik slechts mijzelf aan Verder…

Nergens te kunnen gaan geen deur die voor mij blijft openstaan geen mens die om me ziet... in het straatbeeld heet ik vuil en vies. Niemand die om mij komt vragen slechts storm en regenvlagen die me bedaren niemand die me ook wil horen mijn woorden gaan in het ijle weer verloren. Er is geen plaats voor mij ook niet op de achterste rij…

het dakloze bos opent zonovergoten vogelpodia…

ik schuur een vinger over de grove steen kan niets zeggen jij bent weer koud als voorheen…

Slapen onder een deken van sterren Saamhorig met lotgenoten Allemaal verschillend en verstoten We komen tot elkaar en van verre We drinken omdat we bestaan Ze zien ons komen en liever gaan We pinken om verloren tijden regelmatig een traan Ik kan geen huur betalen, ik heb geen baan De misere begon toen ik niet meer lachen kon Mijn vrouw…

Daklozen op straat Voor velen haast onzichtbaar Niet voor hen die zien……

zoals jullie, Een dakloze zoals wij, Een dakloze als ik…

Ik heb hem altijd als dakloze geweten. Al jaren leefde hij op straat. Gerespecteerd bij zijn vrienden, met zijn baard en pretlichtjes is zijn ogen, een dakloze zoals de mensen hem graag zien, eventjes toch. De tijd van een toegeworpen munt, misschien. Hij verdroeg nog slecht een dak boven zijn hoofd.…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg. Dat hij vervuild verweerd vergrijsd is kan ik helemaal…

Religie is gevaarlijk Zegt Erik Muis Opmaat naar oorlog Naar moord en dood Hoe anders kijkt De onderkant aan Tegen het wonder Van het kruis Leg je oor te luisteren In het daklozen opvanghuis Hoe ver ze ook zijn gegaan Hoe diep ze ook zijn gezonken Hun liefde voor Christus is zonneklaar Hij is een van ons Een dakloze zoals…

Een dakloze in Hongarije liet z’n hond geen honger lijen maar toen ie zelf aan eten toe was ging het beestje door de goulash.…

voorheen keek ik niet achterom steeds vaker nu wandel ik langs oude wegen het verleden binnen waar de nestgeuren binding geven aan alle losse delen van het boek dat toekomst heet ik blijf het lezen opdat ik niet vergeet…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

elke dag is het een beetje warmer in de kamer die geurt in besloten kring de planten krijgen water bij elke aanwezigheid geen lucht, daarvan is niet genoeg zweet staat op de muur gemaakt van stof en stiksels op verstomde kasten staan snuisterijen uit zelfgemaakte landen dieper dan een boom wortelen kan klinkt hier schuld en twijfel…

En weer is een legende doodgegaan, Een jeugdheld is dit weekend overleden. Een bokser, die door velen werd aanbeden, Alleen de Dood wist hem nog neer te slaan. Geliefd, icoon en mondiale held, Uiteindelijk voor eeuwig uitgeteld.…

De oude wijken met hun allochtonen, de Pauluskerk, de opvang voor daklozen zijn niet voor een bezoekje uitgekozen. Nee, daar zal Máxima zich niet vertonen. Als Sinterklaas en Kerstman rijdt ook zij bepaalde huisjes stilletjes voorbij.…

Het ging ze maar een beetje om het geld Maar meer nog om het menselijk-sociale Men wil of kan er niet meer voor betalen De dagen van het Straatnieuws zijn geteld We weten al precies hoe of dat gaat: De dakloze staat morgen weer op straat…

alleen de zon zag dakloze tranen die tevergeefs zochten naar een warme woning en kwam vurig achter donkere wolken vandaan om ze in het hemelblauw te laten verdampen…

het dekbed opgevuld doorgestikt met pijnnaden en opgedroogde tranen je hangt het elke morgen uit het dakloze raam om door te luchten met frisse wind de beklemmende lucht hangt als een ijzige koude winternacht…

U woont niet híer? Dan bent u welkom hoor, al dient u dat wél aan te kunnen tonen want als u ergens anders niet zou wonen dan moet u dáár zijn, eigen volk gaat voor. En da’s: wie niet woont op óns grondgebied. Wie niet niet híer woont helpen wij dus niet.…

Hij is niet gewoon, dakloos, en hij doet alsof – hij is zoals ik.…

Ik denk dat wij dat daklozen-WK Wanneer we het de spelers vragen zouden Ook best een keer in Holland mogen houden Althans: op Amsterdam en Arnhem na Daar voelen ze zich niet op hun gemak Want daar hebben de stadions een dak…

Als je mij verlaat waar stralen dan de sterren als voorheen. Jouw kracht die mij verlicht schittert als het hemellicht. Als je mij verlaat wie ontsteekt dan het licht zoals jij voorheen. Continu met mijn ogen dicht overleeft jouw gezicht. Als je mij verlaat dan staat de tijd weer stil zoals voorheen.…

de winterkoude bijt door de huid van de dakloze die op straat leeft en enkel een dun dekentje beschermt hem tegen de kou terwijl wij warm binnen zitten huil ik tranen om de kinderen wier leven de straat is…

stilte zoveel vrijer dan voorheen…