Netgedichten

netgedicht (nr. 63.502):

Dakloze

Zwaar klinken de slagen ter middernachtelijk uur
Over ’t verlaten plein, door lege donkere straten
En in de stilte weergalmt de echo van muur tot muur
En in regen ondergaat de stad ’t duister gelaten

Lopend in het donker mis ik sterren en maan
Kijk slechts somber naar ’t glimmende wegdek
In zwarte etalages kijk ik slechts mijzelf aan
Verder is er geen mens geen hond die ik ontdek

Zo loop ik hier diep in mijn kraag en weer en wind
Zwelgend in zelfbeklag en zwaar medelijden
Omdat ik in heel de stad nergens warmte vind

En kan alleen maar mensen bij de haard benijden
De klokken zwijgen en de stad is uitgestorven
En nog geruime tijd heb ik doelloos gezworven