Alle inzendingen over voorjaar

Een vriendin hebben die jarig is op Valentijnsdag Een vriendin gehad te hebben wiens ex Valentino heette Dan vrienden hebben die het zo’n beetje met mij vierden Nu jou en mij en met elkaar wel blij Hoe lang dit spel van jij en ik, van heel intens toch vrij van 't mens-zijn herontdekken van alle functies, alle plekken De merel hoorde…

Kille noordenwind Druppels langs dunne stengels Verwaaide rozen…

Dronken van leven renden wij door dag en dauw struikelend huiswaarts.…

Mooie goudgele zon schitterende gloed Zo strelend en warm goed voor het gemoed En de wereld is mooier een glimlach ontwaart Zomer gevoel raakt je hart en het is nog pas maart Laat haar vooral schijnen kriebelen over je gezicht En koester het moment dat ze het leven verlicht…

Wat zijn dat toch voor bloemen die daar staan te bloeien soms alleen, soms in een groep Zijn het narren die écht sissen? En zo'n K.R.O. kus, komt ie me écht kussen als ik roep?…

voorjaarsspiegeling haar gespreide kracht ontvouwt gans op het water…

de lentebloesem lucht die de koude ontvlucht mijn neus verlucht mijn trilhaar bevrucht zonnestralen dansen door ontluikende takken de ochtend mist glinstert over versluierde velden de herinnering aan die lucht die mijn wezen verzucht naar nieuwe gedachten in lentes liefdesvlucht…

ik neem me voor maar buig onder het juk van zware adem -nog even niet- zegt mijn ziel en rust in de gedachte van jouw zaligheid verblijft mijn tijd een poos ademloos frequent ben ik gekust door lieve lentedingen…

nee nee, ik zag hun kopjes staan fier, rechtop, boven de nog winterse aarde van onschatbare waarde voor wie uitziet naar het voorjaar de winter van zich af wil schudden de lepel uit de stamppot wil halen niet langer wil balen van regen en kou oh voorjaar, milde eerste…

zover je kijken kunt geen zicht, de stoppels op het land in onveranderd licht vol kleurloos onvermogen onkreukbaar boven ruwe aarde richt onverrichter zake deze zon haar warmte tot bij mij, want nu het landschap niet meer verder kon begint de wake dichterbij het voorjaar leeft al in haar ingeschatte waarde…

hoe snel het voorjaar vorig jaar verdrijft, bevrijdt van bange beelden ondanks mijzelf kijk ik vooruit mijn dwalend hart weet weer waarheen…

ik heb witte eieren geraapt ze glansden in het gras, dat dronken van een lauwe dauw nog lichtgebogen was in ochtendkriekend grauw en blauw lag er de morgenstond heel stil voor alles uit te glanzen, wilde ganzen vlogen hoog en ver, ze gingen herwaarts naar die ene ster die hoog en waardevol door niets meer dan een rijk gewelf, oogverdovend…

Lopend maakte ik een mooi gedicht een goed sujet en was alweer gezwicht voor rijm en dacht: 'k wou dat 'k dit onthou 't was ook vanwege Valentijn en jou Toen kwam ik iemand tegen die op iemand wachtte die niet kwam en die een slecht humeur Ik had rode rozen, chrysanten met geel hart tulpen, hyacinten en zette ze in vazen op het podium…

ploetert een hond in het zand het weer oogt zeer mistroostig zoals het huisje aan de waterkant ik wil er wel door blijven lopen maar het is modder die mij plaagt die blijft zuigen aan mijn laarzen en de broek vervuilt die ik draag alles blijft zich maar herhalen de regen,de boer die klaagt en ik wandel naar het boompje dat om het prille voorjaar…

Roze guirlandes ruiken naar het aanstaande dat zich niet vergist.…

Hij, een wankele gestalte met een koude rug die veel te vroeg naar het voorjaar heeft verlangd rilde van het koude water dat stroomt onder de brug. Blijft hij dan voor eeuwig tussen hoop en wanhoop geprangd ?…

de uren knallen nu champagne flessen vol met schuldgevoel het vuur loeit door de lichamen de drank mist nooit zjn doel het dooft de onlust en verstilt de vragen het brengt het knagen tot een vage rust het leven is te dragen als de nacht wordt aangemaand meer daglicht toe te laten het geweten wordt gesust ga de duisternis maar haten…

Het voorjaar geeft steeds, meer kriebels en glans. De zon krachtig opzienbarend. Fraai geef zij ons het licht wat wij nodig hebben. Vogels hoor je zachtjes fluiten Langzaam nemen we afscheid van de winter Het voorjaar…. een openbaring.…

ritmisch kloppend hart van 't geboren voorjaar omarmd door 't licht…

een vleugje voorjaar geeft de treurwilg weer wat kleur het gaat goed komen…

Onze Hemelse Vader schenkt getijden, waarbij verborgen bloei wacht in diepe rust, om daarna op bergen, aan elke kust ontwakend leven met pracht te geleiden. Wil Gods vijand deze lente bestrijden? Men moet afzien van stadsvertier en boslust, is zich van rond sluipend gevaar bewust. Ziekteduivels doen veel mensen lijden. Genezers en verzorgers…

Dat Onze-Lieve-Heer is opgestaan, Is voor bepaalde klanten aanstootgevend, Dat Hij eerst dood was en vervolgens levend, Daar doet de HEMA voortaan niet meer aan. Dus net als Zwarte Piet en Sinterklaasje, Is Hij uiteindelijk alsnog het haasje.…

Een gedicht zou altijd over het voorjaar moeten gaan. Is het voorjaar de nieuwe schepping? Of worden wij door het voorjaar opnieuw geschapen? Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt. Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden.…

net als een boom in het voorjaar bot ik naar alle kanten uit groen en slank van binnen mollig in de etalageruit…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

September storm volle maan slechter kun jij het niet treffen kom op het is zo weer voorjaar…

Zijn passie voor ons in handen van liefde weent nog Zijn stervensnood het voorjaar brengt beloftes de winter preekt geboorte…

Pas toen ik aan de oever Dante las Dacht ik wie ben ik nu eigenlijk wel of niet De plant herken je aan de vrucht voorjaar…

De tijd van dragen Is voorbij - de Rijpheid roept, De vliezen van Het voorjaar staan Op scheuren, De lente lokt…

Ik hoor mijn weegschaal soms vervaarlijk kraken En daarom ben ik op dieet gezet En mijd ik vanaf heden alle vet Om eerst maar eens wat pondjes kwijt te raken. Dus eet ik strakjes haring bij de vleet, Want dat past heel erg goed in mijn dieet.…