Alle inzendingen over voorwaarts

bezorgd en beschermend als je bent liet je me zien dat ik heel wat meer ben dan een lijdend voorwerp in een land van kraters en vulkanen ben jij het rustgevende meer als levensvoedende bron geef je meer dan alleen wat groen ik drijf nu veilig op de wateren van eindeloos vertrouwen op zoek naar de kracht om alleen voorwaarts te gaan…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

Voorwaarts wildernis van bijgeloof opgetrokken knieën treurende borsten schaamlippen gekneld door angstige dijen gedachten stuk getrokken door roest aangevreten een idiote hand tussen onaantastbare delen er zingt alsnog een blanke borst van koel helder water.…

Zoveel gedachten als vissen die stroomopwaarts zwemmen, ploeteren maar voorwaarts; niet te temmen. Zorg dat de vloed van je kolkend bloed weer eb wordt in je lichaam… Aangenaam: “Ontstressen” is de naam.…

In lijnen loop ik mijn weg over deze aarde zoekend de rechte baan maar kom mijzelf dikwijls tegen daar paden in cirkels gaan volg mijn leven in hoeken donker uit het licht blijf stug in schaduw zoeken naar zonneschijn en evenwicht geen wegen lopen recht, noch krom door vlakten of bergen en langs de waterkant kan niet de stroom verbergen…

Juist toen wij uitgespuwd waren lieten wij het lot verder varen Wij kwamen met kop door het kattenluik en de leeuw kijkt verder vooruit Een schreeuw in de leegte ruimtes zonder beleving denken aan waarom het zo ging Ga voorwaarts gaat onderuit waar wilt u heen er is er uiteindelijk geen…

uit de heldere rivier ontsproten Met een witte wolk die voor ze uittrekt gaat het volk voorwaarts O luister , luister naar hun stem de aanklacht de roep om erkenning van de genocide…

onderkelderd door kunstmatig zicht voorwaarts in herhaling graven het neolithicum voorbij ter plaatsbepaling naar de hals gegrepen met zachte dwangbuis doch doelmatig stevig ingesnoerd met monddode ogen aan gebeitelde verten doemt enig na de ander nader dan schaapachtig beton weliswaar verscholen achter ijzeren wil tenzij…

Toen wind het boord Scheerde, de golven voorwaarts braken en het zicht vernauwde. ---------------------------------- uit: 'Omdat alles vergaat', 1991.…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…

wij hebben gestemd NEE een andere partij gekozen dus geen PVV liefde zal overwinnen van deze haatdragende partij vast en zeker geloof ik eens weer Licht voorwaarts Christenstrijders met een vastberaden blik deze aankomende baasspelers zijn in mijn denkpatroon elkaar binnen vier jaar zat de enige zij die voordeel zal…

.' 'Welnee', antwoordt een ander, 'wij gaan gestadig voorwaarts.' Een derde haalt zijn schouders op. Die laatste heeft gelijk.…

De late middag in de avond leegt de gedachte die defaitistisch de noden kent van lege handen, ofschoon de regen het laken contourloos etst en jouw schrei die verloren klinkt alsof de dood jouw lichaam kent het gevecht om zielsbehoud met voorwaartse dromen vullen het glas dat zonder rand al gauw te vol geschonken wordt…

In een nacht Die weigert Zichelf in Een druilerige dag Te verliezen Schuifel ik Langzaam in een Stille stoet van Geluidloze blikken Beesten voorwaarts - Duivelsogen gevuld Met hels licht Staren mij grijnzend Aan, Eco-loss Incidentenbestrijding Kruipt mij tergend Langzaam voorbij - En ik voel mij Verloren in het Sombere…

Fraai gesitueerd aan de route van die mooie Express der Tsaren Lijkt een vreemd oord Brede straten van West naar Oost naar Noord Met die lijn kwam de handel Russisch, Siberisch en lokaal; tijd stuurt mensen en trein Hoorn met oproep in te stappen; voorwaarts naar het eind- station, zo'n drieduizend kilometer verder- op…

Want de lente in ruiten is als een mooie droom Hoe sterfelijk is voorwaardelijk ook het heden Is als levendige muziek daarbuiten komt op stoom We trekken voorwaarts en weg uit het verleden.…

de weg naar de toekomst is onbegaanbaar grote woorden barricaderen de blik vooruit een stap voorwaarts verzandt in frustratie het verleden biedt een uitweg herinneringen vormen vluchtroutes achterom kijken doet de therapeut gnuiven het heden staart zich blind doelloos hou ik me bezig met braille verzet de bakens verdwijn spoorloos in…

rugwaarts als symptoom van een lijdend ritueel traag, teveel mijd jij mijn dagen zelfs die van weleer ik wilde je van de wind vertellen en het wondere golven onder mijn borst hoe ik liep, licht als een vlinder door het gedicht waarnaar ik zocht onaangedaan, te diep trok jij de stilte scheef en doodde het spreken ook voorwaarts…

Langzaam gaat het leven voorwaarts Stap voor stap over al dan niet gebaande paan Wat gisteren nog nieuw was Is reeds vandaag herinnering En de vraag is waar wij morgen gaan ’t Leven is een trage ontwikkeling Van vele eeuwen rij aan rij Waarin geschiedenis wordt geschreven En zoekt steeds naar de balans Die ons uiteindelijk door hoger hand…

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

Het leven is een krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaarts dragen. Men tuimelt wel, en wonden krijgt men dikwijls, dichte en diepe… ‘t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt, of hem de dood beliepe!…

jij wees me 'n kant op die ik nooit meer op zou willen jouw kille blik deed haren rijzen aarzelend bewoog ik me richting het gevecht in m'n hoofd duidelijk zichtbaar middels parels de knoop in mijn maag trok samen deed me omdraaien en zette een stap voorwaarts "En als ik nou eens nee zeg" van nu af aan zou ik me niet meer laten leiden…

Landslakken worden nooit moe van de langzaamheid en nooit moe alles uit te leggen aan de machtige vooruitgang, de snelle wolken, de grote stappen voorwaarts. Zij vinden daarnaast nog tijd om niets omstotend iedereen van harte te groeten. en zij kosten haast niets.…

Voor geen machten wil ik zwichten, Met geheven hoofd steeds voorwaarts treen, Voor geen strijden, voor geen richten, Voor niemand deinzen, neen, neen, neen! Voor niemand buigen, voor niemand beven, Voor niets, al is het ook sterk in macht, Maar leven, leven, mijn eigen leven, In mijn eigen licht, in mijn eigen kracht.…

Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

Het is de tijd, het is het leven Sluimerend voorwaarts totdat de laatste adem wordt gehoord Het is de tijd, het is het leven dat wordt afgeremd, blijft steken als kreet in de kiem gesmoord Jouw masker verwerd tot craquelé ons leven daardoor in stilte in boeket bijeengebracht Het is nu tijd, dit was jouw leven dat jij ruimschoots hebt…

ben op het slappe koord gestapt de armen wijd en voeten dwars voor meer balans maar nog geen pas ik wilde wel vooruit had moeite met het evenwicht mijn blik hield ik in voorwaarts gaan op jou gericht heb duizend angsten uitgestaan de safetygordel in de haast niet aangedaan toen ben ik voor jou gevallen jij reikte mij de hand…

Symbool voor slechts het einde in overtreffende trap nieuw begin het volk ging voorwaarts, maar niet iedereen proefde toen de vruchten Gestudeerden blijven hangen in een tijd die hen niet kwijt wil maar toch is deze Nieuwe Tijd voor best veel van hen, echt een eeuwige strijd Dit mooi monument verzinnebeeldt staat symbool voor het verleden…

Wij kunnen niet anders dan wachten Wachten tot de tijd daar is En inmiddels gaan we in onze gedachten Voorwaarts in licht en duisternis Dwars door muren van ’t verleden Brekend in toekomstige tijd Over onzekere paden treden Waar het heden ons toe leidt En geruisloos gaan de tijden voort Van het leven slecht of goed Tot men op het einde…

Bekijk mij niet als mijn grimassen spiegels breken als ik me wend en keer naar venster, wand in slapeloze nachten als zelfs de lakens zuchten Of hoe ‘k mij voorwaarts tast blind geketend aan mijn pijn (want zelfs van die kun je nog houden) enkel te zijn als ik mijn verzen lees Ooit was er slechts één woord van jou genoeg om mij te laten…