Alle inzendingen over vraagt

Een kast vol jassen Mogen wij in ons leven passen De één zit als gegoten In de ander word je uitgefloten Je wordt beoordeeld naar de jas die je draagt Er is bijna niemand die naar de inhoud vraagt Ga je een keer bloot Dan schrikken de meesten zich dood Zien ze je gaan Zoals je eigenlijk in het leven wilt staan Incognito is de jas…

Een identiteit die graag zuiver stemt omdat het daar in essentie om vraagt. Een wereld die wonderen schept in het bijzonder. Zolang het deel uitmaakt van wie jezelf werkelijk bent in een eenheid tot het grotere wonder.…

Zo helder is het werkelijk zelden, men ziet het riet wit voor de verte staan iemand klopt aan, vraagt water, het is een verdwaalde jager het antwoord is drinkbaar, zijn kromme weg uitlegbaar in taal in zijn weitas een bloedplas, het water verspreekt zich al pratend in wijn kijk, zegt hij, omstreeks het riet wijzend bij wijze…

het zijn van die dagen dat in alle lagen men vraagt om een antwoord op zingevingsvragen door Socrates, Jezus en Boeddha verwoord het gaat niet meer recht zo die gaat in de zaken wereld waar niets echt is zoals het nu lijkt 't is net wat u zegt we verzetten het baken we gaan overstag nu, het roer moet weer om we gooien…

onze ziek wil niet bedlegerig wezen, doch zijn voeten smallen bij iedere tree naar benéé hoe de dag zal voort gaan is als een reizende waterkoker die zich gedraagt als een traag voortgaande plaag al weken is het belopen asfalt de teer die ziek vertraagt en onbeholpen als een stumper aan de almachtige om beterschap vraagt ziek is…

ik voetveeg je omdat je hinderlijk bent je kinderlijk gedraagt en altijd maar om aandacht vraagt wij zijn een clubje strelen vaak elkaars gedachten wij willen niet dat jij dat zomaar gaat verkrachten wij zijn geen halfzachten maar schrijven poëzie die we met elkander vergelijken dan komt de grote kunst weer bovendrijven rot…

Wie moeite doet, heeft zich een taak gesteld, neemt waarde waar die daad en aandacht vraagt, geeft vrij gevolg aan wat het hart vertelt, gelooft in iets dat het vertrouwen schraagt in liefde die voorbij de pijnen draagt.…

De zon het groene gras die blauwe lucht van toen wij zelf de bron van plezier maakt akoestiek de kleintjes waren Zij staat voor me vaker staat zij daar misschien al ver voor deze zomer soms mag ik op haar handdoek passen soms weet zij mijn naam ik pas op dat is alles wat zij vraagt Zomerdagdromen lang ging het goed wij leken…

Toen bij de grenspalen van Juda De Heiligheid van God de wereld inreet met gebroken steen—aan tafel Het slotgebed begon En toen daarna het kruis en ja Ook minder veelbesproken spijkers Langs scheurend voorhangsel ontglipten Op weg naar nieuwe demoniemen Toen werd God ons tafelkleed Vader vraagt de rafels zegen Het hemelse flankeert ons…

Vraagt ze me plots Ik zwijg. en drink mijn drank Weer één met grove naam en klank Slik ik ze in, zon, huid en bank…

zoals een wandeling op het strand het schuldgevoel doelmatig afweert neem ik vrede met het keukenwerk en dis gedienstig het avondmaal op want ik heb zo waar de schijn tegen kan niet even schuilen voor de kille cijfers van éclatante gozers, slimmies en voyeurs die luidkeels op muizen jagen - ook ’s nachts wanneer mijn verbeelding vraagt…

Ik blaas de stof, die pijn doet in je ogen, weg, met één ademtocht en ik neem jouw handen in de mijne, zonder dat je ernaar vraagt. En ik zou willen dat jouw pijn oploste in mijn tranen, want dan zou ik huilen totdat jij geen pijn meer had.…

zeggen Hoeveel tranen er zijn geweest Een simpele zin Een simpel gebaar Het gaat niet goed Ik heb je nodig Je armen om me heen Is wat ik nu wil Vraag het niet Zeg het niet Mijn ogen smeken Naar een spiegel die niet kijkt Kan ik het je vertellen Zonder je te spreken Mijn gevoel Is wat ik wegstop Vergeet En nooit over praat Je vraagt…

waarom vraagt u dat aan mij en niet aan haar? hoge luchtdruk, hoofden rood stemmen hard en ogen groot een vermoeide man met een V komt het verkeer regelen de dame met het kind op haar arm mag eerst braaf sta ik beschaafd te wezen met blauwe haarverf in mijn handen…

O, wonderbare goedheid van de Heer, Die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, Die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

De gang is grijs Zoals de gezichten Afwachtend starend Naar blauwe deuren Grijs het linoleum tot Barstens toe gedweild Langs de gekleurde lijn Deuren openklappend Rolstoelen vanzelf Men komt en gaat Zwijgend gevangen In eigen gedachten Dood of leven Vraagt geen stem Alleen het kind Kan dwars door Zware stilte springen Breekt de…

Wat is het leven zonder kleur vraagt men niet aan een kleurenblinde de vraag houdt al het antwoord in: het zou niet echt de moeite zijn een kleur op zich vertegenwoordigt op zich wel een bepaalde waarde, de kleur daarnaast werkt erop in accentueertof zwakt juist af of rood of groen is om het even als wat men ziet hetzelfde blijft, geen…

misbruikt ligt zij na te branden Verminkt besmeurt zo gevoelde zij Zijn passieve lust wederom voorbij Mat ziet zij hem in de beslagen spiegel Ziet zijn hardheid en kreunt van genot Haar borsten pijnlijk hard en gespannen Voelt haar dijen vol intens verlangen En als zij dan gelaten zijn slip aanreikt Likkend aan verdroogde lippen en tanden Vraagt…

Ik heb nachten liggen huilen, Ik was aangedaan door dit verdriet Ik wilde ergens schuilen Maar dat lukte me niet Jij helpt me er doorheen te slaan Daar ben ik je dankbaar om Je weet zelf wat je me hebt aangedaan En je vraagt je af waarom?…

De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten…

Ze ontsluimert in het ochtenddauwen wazige dromen ontvluchten gejaagd het duister dat d’r voortdurend vraagt berustend haar vleugels te vouwen om het zielschrijnen teer te omdonzen met een zwachtel van vederverlangen waardoor smorende zuchten gevangen een gezang van melancholie gonzen doch zij strekt zich tot waken beslist verwerpt…

Deze vrouw, door velen bemind, om haar uiterlijk alleen, niemand vraagt wat zij ervan vindt, haar gevoelens, onbekend bij menigeen.…

ik heb mijn huid verschilferd in aanraking met de maatschappij soms is eelt een passende remedie tegen drukkende cohesie vooral op je ziel wordt vaak een beroep gedaan ik moet dat soms laten gaan nu ik met tweede huid herboren ben de gevoeligheden van mezelf eindelijk ken vraagt het geen bewapening wel een anders omgaan met emotionele…

Mijn dochter, wees soms op je hoede als men het beste uit je haalt en je, strevend naar het goede, warme openheid uitstraalt; totdat jij zelf wat medeleven vraagt, maar dan moet horen dat jij klaagt.…

weduwlijk beweegt ze richting marktkraam bestelt er kaas, een halve portie dat is voldoende nu zoals het tafelkleed net past op de hoek van het tafelblad en groot genoeg is om één bestek te dragen ze oefent in haar monologen waar vergissen nog menselijk is als ze zich omdraait en vraagt -vind jij die blouse ook mooi- en ze weer…

Als de dag zijn rapheid heeft gedaan de avond vraagt om kaarslicht mijn onrust zich naar beelden richt hoe zal de wereld er weer voorstaan bewustheid suddert snel in opstand mensen laten zich niet meer draperen als duivels en gezindte hen regeren valse beloftes aan een halsband de andere kant toont ‘t goede leven voorgeschoteld als ‘t…

En niemand die me zei dat sterven vraagt om stevige conditie, de vlucht omhoog naar vensterbank en hoe je daarna vallen moet: een salto voor de nieuwe vlinders - Maar niets spreekt vrij de nacht, het koude licht waar al haar pijn blijft spoken.…

Een sterke bloem en vol van vreugde, ze vraagt zo weinig en bloeit luid; ze siert de hoven, de terrassen en vindt wel duizend kleuren uit. Begonia, zo vol van klanken met i en a en o daarin, je zingt en danst en wil graag leven en bergt daarin een diepe zin.…

De dagen deze week zijn als de dagen van elke week, en toch is er méér stilte omdat er Iemand deze week herdacht wordt die moest dragen wat Liefde vraagt maar wat geen mens ooit wilde als lot en keuze, maar toch ging Hij door.…

de koppen hebben zich diep ingevreten totdat ze kloppend vol hun gastheer verlaten Stel dat er nog twintig mensen waren zou dat voldoende zijn om te blijven bestaan of zou met dat aantal juist het uitsterven beginnen onhandig en angstig in een groot woud waar het kleine welig tiert en luid Ben geen man van de wetenschap, maar toch je vraagt…