Alle inzendingen over vraagt

de koppen hebben zich diep ingevreten totdat ze kloppend vol hun gastheer verlaten Stel dat er nog twintig mensen waren zou dat voldoende zijn om te blijven bestaan of zou met dat aantal juist het uitsterven beginnen onhandig en angstig in een groot woud waar het kleine welig tiert en luid Ben geen man van de wetenschap, maar toch je vraagt…

Waar zij in mijn buik zo snel en welig tieren maar niet verder willen stijgen vegeteert mijn hopeloze hart en vraagt vertwijfeld aan die dieren zal ik een van u ooit krijgen?…

het theater gaat mij nu verleiden en stuurt al sexy ingevet een wasbord naar mijn scherm Wat windt je op, vraagt mijn vriendin, en brengt voor jou de stoute fantasie zijn het die gladgeschoren lijven of moet het veel subtieler zijn zoals de grijsbehaarde pols die heel voorzichtig zoekend van het stuur afglijdt een overhemd dat kierend…

Wordt de andere dag uitgerust wakker en vraagt: 'Heb ik iets gemist?' [Stephen Dedalus is de hoofdpersoon in het boek van James Joyce 'Ulysses'. Het boek gaat over zijn belevenissen op 16 juli 1904.] ------------------------------------- uit: 'Ivoren toren te huur', 1997.…

En je blijft het bij hem houden stuurt zomerse buien over stapels liefdesbrieven je vraagt een aap de grond te kussen geeft een giraffe drinken uit jouw hand is als spelen in het zand en onze jurken trillen worden doorzichtig in de optrekkende geilheid verliezen we het zicht op een omhelzende werkelijkheid en zweven samen zachtjes…

vermoeit verlaten elke stap die schreeuwt om dichtgeknepen ogen alsof ik er niet ben; de uren met jou zo vreemd de kus met tussenpozen jij kijkt op, neer mijn woorden en stenigt het geluid van uitgeteerde stilte de steeds herhaalde vrees tussen waarheid en waan en alles wat ik daarbuiten nog ken de vogels zwijgen en jij vraagt…

Een mooi gedicht groeit niet aan bomen, het komt je zomaar aangewaaid; misschien dat 't nestelt in je dromen en dat het je daar even aait, maar 't vraagt geduld en soms hard werken, het laat je ziel dan ook niet los en doet zoveel tot je gaat merken de stille krokus tussen 't mos.…

de tijdsoldaat voorbij de lege ruiten nestelt zich in parallellen en meridianen en vraagt mij om de ogen te sluiten doch in woekering en met psalmen kreunend durf ik mij niet te uiten de spiralen van het universum reiken mij meermalen de sluiers van het stof maar ik zet tegen beter weten in steeds weer de rouwmuur zonder vensters neer…

zij brengt stilte mee in haar verschijnen een gereserveerdheid waarin de lach langzaam lijkt te verdwijnen de causerieën over allerhande en niemendallen verzanden al snel men kijkt verbaasd als zij kordaat de kring in gaat aandacht vraagt met ogen die iets spectaculairs beloven haar zachte stem boeit van begin tot end als…

Van mij zult u vandaag beslist niet horen Wie waar gesignaleerd is en met wie Dat die het heeft gedaan en ook met die Ze hebben mij geheimhouding bezworen Maar als u 't precies wilt weten, nou Dan vraagt u 't toch even aan mijn vrouw ? ----- AMSTERDAM – Vrouwen blijken echt geen geheimen te kunnen bewaren.…

Liefde vraagt niet, maar geeft ’t Is liefde, die je fouten vergeeft En niet omziet naar het verleden Liefde richt zich op het heden. Liefde die je ogen doen stralen Liefde is met geen geld te betalen Het is een bijzondere gave van God Die altijd betrokken is bij ons lot.…

er is hier en er is nu maar ik vraag me af hoe ik later de stilte kan herinneren zou ze spoorloos verdwijnen of zou er plaats zijn om ze als meeuw te verwekken om ze uit het niets te schrijven bovenop de seizoenen en de vergane hartslag van de tijd er is hier en er is nu maar maak me wakker als de stilte me ten dans vraagt…

alhoewel mijn lijf de verte draagt en ik het komende in lengte van dagen ontzie is het dus niet overmorgen die verder vraagt om het even wat ik er nu zelf mee bedoel daar zelfs wat was, schijnbaar niet opdaagt vandaag ervaar ik, dat wat is geweest als jaren verzameld lijkt in slechts een beeld waarin begrip enkel ledigheid leest ik ben…

Het gegeven is bekend hoewel nimmer toegegeven het westen is gruwelijk verwend vervreemd van natuur en samenleven Brood en zorg minzaam aangereikt het meedenken gewraakt tot zwijgen de massa volgt indolent in het menselijk zijn verwurgd is de tolerantie alles te verkrijgen In Soedan vraagt een kind om water in een leven waar het nooit voor…

't Vraagt nieuwsgierig, hoe het zit: 'Stop je deze in de grond in een land met goed klimaat, komt er dan, m'n lieve oom, heus een sinaasappelboom?' Oom zegt, dat het echt zo gaat: 'Plant de pit maar eens in Spanje én heb jarenlang geduld. Boom ontstaat met fruit, oranje. Blaadjes zijn natuurlijk groen.…

zenuwslopend is het niet; vraagt het de wolken. ze drijven mijn geest vooruit als een spook wit en zacht.net een kaars die Halloween speelt voor mijn eerste pop te doen schrikken. het detail groeit. ze brandt niet; noch het blauwe speelgoedjurkje, noch de vlam. die toch oranje is.…

Je vraagt me stilte, maar hoe kan ik je die geven als woorden nodig zijn om neen te zeggen, om weer te weten hoe we niets bezitten, enkel maar de rentmeesters zijn die de wacht betrekken? Hoe kan ik stilte dragen, koesteren, als steeds opnieuw de drukte komt en ’t moeten draven van hier naar daar, vergaderen en plannen?…

Vriend, ver weg en toch dichtbij Ik weet me veilig in je armen Schouders sterk, je zwaard in handen, Trouw, verzekerd in je lijf Je kijkt naar me, wel eeuwenlang Je vraagt me vaak waarheen ik wil Mijn tranen worden zacht en stil Rollen zacht over jouw wang Reizen, nachten, dagen ver Waar ik ook maar wakker word Ben je vast vooruit gesneld…

Ze vraagt enkel geduld. Er is niks toe te geven: slechts overgeven aan; voor nieuw Leven en diep Beleven. De kracht in elke capaciteit... óver elke daad van agressie... ik kan zeggen, met alle krachten én trots: het dééd me ten diepste verder leven !…

ongewoon krachtig het water beroeren onder een harde zon en ik zag jou met je hoofddoek en je zonnebril op de foto in een paradijselijke tuin je wou laten zien hoe je er zo uitzag, en straks weer in Afghanistan in juli de wind en de groene tuin en jij zijn zoiets als het leven en daar zeggen heilige boeken niets over als je het mij vraagt…

vredig lijkt het huis vanavond lichten worden gedoofd na kinderwensen te hebben gehoord alleen de klok lijkt opgewonden Mientjes mandje troont naast de schouw netjes naast elkaar: een wortel en wat suiker met een briefje erbij als zondagsruiker ze vraagt niet veel Sint en is U trouw vanuit het bedje staren wakkere ogen het is toch niet…

een nieuwe buurvrouw die domweg tussen neus en lippen door vraagt of jouw rimpels in je genen zitten of dat het een restant is van een losbandig leven?…

vlijmscherpe blik Fileer je mijn Aanwezigheid in die Uiterst steriele Apotheek van jou - Wegkijken lukt nog Net niet, maar wat Had je het graag Gewild - Mijn smoezelige jas, Ongeschoren kop, Mijn tandenloze mond - Je walgt en kijkt Uit verlegenheid naar De grond, je schaamt Je dat je zoiets goors Moet aanschouwen vandaag, Vraagt…

Ik zag met eigen ogen wat mijn handen deden en hoe ik ook mijn spijt met inkt beklaag: geen hond die twee keer om een klaaglied vraagt. Ik hang vijf zomermaanden voor mijn raam. Ik verf mijn haar en leef zoveel ik kan. En komt de herfst eraan:¡no pasarán! *) *) Je komt er niet doorheen!…

Als men me vraagt; wat vind je van deze prachtige jurk, blouse, plant of wat dan ook, verzin ik geen smoes of lieg erom, wanneer ik het niet mooi vind, zeg ik eerlijk dat het niet mijn smaak is! Dat eerlijkheid niet altijd gewaardeerd wordt, blijkt vaak uit de reactie, en toch zeg ik het, om DAT soort dingen, lieg ik pertinent NIET!…

Warum ist das Licht gegeben Dem Mühseligen, Vraagt Brahms zich af In de gedragen klanken Van zijn Opus - Verrassend is dat niet, Muziek wekt mensen tot leven Waar zij in hun gedachten Al gestorven waren - Wat muziek vermag Is ook aan dichterlijke Woorden gegeven: Dat sprekende gedicht Dat op die stomme muur Is aangebracht…

O, wonderbare goedheid van de Heer, die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

steen op rode steen gestapeld in wild verband Ons land door monnik, broeder,pastoor bestuurd met milde en ook strenge hand Geen vreemde kracht -van buiten- werd ingehuurd gearbeid werd er 'aan den lijve' Even zoveel gebeden verhoord en onverhoord Nu resten muren als stenen tekens van een rijk verleden een wandelaar vraagt…

En later op de dag opkijkend van mijn boek staat hij daar, onveranderlijk in zijn blauwe kiel vraagt hij met ijle stem hoe het nu gaat met de kinderen en of de merels nog patrouilleren op regen- en zondagen.…

Meer diepgang vraagt om persoonlijkheden en die zijn niet zo erg in trek. Grijs zijn dus de avonden onder het schijnsel van een schemerlamp; Met uitdrukkingloze gezichten zijn wij nietszeggend zonder enige weerklank.…