Grote mensen

aan Betsie


Ze trapten om wat ik bewaren wilde:
luchtkastelen en de schemer die nog niet wanhopig
leunde, me veilig door de late uren droeg.

Ze spraken nooit van hoe het duister invalt
en hoe dat bij de dieren gaat, dat ieder sterft
en weerloos maar genadig wordt.

En niemand die me zei dat sterven
vraagt om stevige conditie, de vlucht omhoog
naar vensterbank en hoe je daarna vallen moet:

een salto voor de nieuwe vlinders -

Maar niets spreekt vrij de nacht, het koude
licht waar al haar pijn blijft spoken.

Schrijver: Hans van Weely, 20 februari 2007

vanweely.grootplanet.nl

Betsie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 1.135