Alle inzendingen over vriend OR winter

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

De winter die komen gaat is lang en koud. Hoor je de slijpsteen? Hij scherpt de zaag die verlangt naar het hout. Komt je sapstroom tot halt, dan bijt de zaag tot jij valt. Drink, mijn vriend, op de houtvester die ons allen kwelt. In ons bos worden bomen geveld.…

Je schreit je wanhoop uit om vrienden die verdwijnen om eenzaamheid en God om schoonheid vol met kerven verlatenheid en sterven en bitterheid om 't eigen lot. Ik weet mijn lief, de winter is op komst, de koude grijpt je aan, maar warm je aan mijn lijf.…

jij mooie man jij wijze man die het cement vormde tussen dat, wat toen nog in het verschiet lag maar waar ik nu dankzij jou de vruchten van pluk door jouw rotsvaste geloof in verbinden ben ik nog iedere dag dankbaar dat jij mijn vriend bent…

Om met geheven hoofd te luisteren naar het wonder van de natuur dat winter heet.…

Maar Koning Winter dacht dit jaar Niet alleen een echte AMBTENAAR mag volgens mij met december reces Dus accepteerde hij de wijze les Kwam niet opdagen, geen sneeuw, ijzel of andere winterpret Neen, Koning Winter is met reces, dus: DIE LIGT IN BED.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap. Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende…

Mijn liefde groeide sterker in de koude Winter, - Enkel zeer mooie bloemen groeien dan. - Daarom is mijn liefde ook oneindig schoon, Al is zij, - 't spijt mijn vriend misschien, - ook ongewoon.…

In puur blauw ijs van winters licht Vinden wegen rivieren steden Hun plaats opnieuw in het bekend bestel. Een oud man vraagt: Wie won de oorlog, vrienden? Het klinkt misplaatst en wreed. Langs de wegen staren uit magere knapengezichten Dezelfde ogen ons aan. Hunkerend. ------------------------------- uit: 'Roos uit modder', 1958.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

Men hoeft niet de deur plat te lopen om vrienden maken, men hoeft geen mens om te kopen om in hart en ziel te raken, want jij bent jij. Men hoeft elkaar niet af te branden om elkaar de waarheid te zeggen, tevens hoeven we elkaar niet uit te leggen, hoe belangrijk vriendschap is.…

Coronale kanteling woensdag 25 maart 2020 Op anderhalve meter schijn je verderaf dan ooit, ongenaakbaar voor elkaar, amper adem voor onszelf, mijn hand verdacht, jouw armen geweerd. Toch ben je op anderhalve meter dichterbij dan we eens konden dromen, samen in Wuhan, Bergamo, Brussel, tot stilstand gekomen onder een lucht die van ons hels…

Is dit een groet van lente al misschien of heeft de winter ook hen soms bedrogen? Maar hoe dan ook, ik kan wel zingen nu en even ook vergeten al mijn zorgen. ‘k Vertel dit aan mijn vrienden, ook aan u, en ga gerust op weg naar weer een morgen. Vandaag heb ik weer krokusjes gezien, Ze maken me zo blij, zo opgetogen.…

Een vriend is een kostbaar geschenk. Dit gedicht draag ik dan ook op aan jou. Ik schrijf het nu voor dat ik me bedenk, want gozer ik hou van jou. Echte vriendschap vind je niet gauw. Ik weet niet wat ik zonder jou zou. Mijn steun en toeverlaat. Een broer, die ik nooit zal hebben, en kameraad.…

Vriend een moeilijk Te zeggen woord Ja ik heb `t ooit gezegd Mijn vriend Maar Nu en door Moeilijk Zeer moeilijk Voor mij hoor Wees niet bang Vriend maar En Vriendschap maar Vriendelijk Blijf vriendelijk Vriend En Daarom moeilijk te zeggen.…

De weidse gebaren van jouw golfstroom beademen het voorjaar met nieuwe zomer in de stilte van die heimwee ben ik het kind van de duinen te klein om de horizon te aanschouwen te groot om de zandkorrels te tellen in de verte van dat grote verlangen zeevriend, leen mij de weemoed in jouw ogen laat het land van mijn hart jouw schip zijn de…

Ben, oude vriend, kom je me verlossen?…

Ziekte en dood mensen in nood , och hoe dof en mistig was de winter stil en vermoeid volgden we de persconferenties hunkerend naar kracht bibberend in de nacht uitzien naar de lentezon die maar niet wil komen onze kinderen weer zien vrienden weer in huis ontmoeten warmte voelen gevoelens en wensen op laten komen…

Vogels stampijloos hun nesten verlaten Ik las net nog het nieuws dat de winter De komende duizend jaar aanbreekt Luister niet.…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

zaten ze ineengedoken bewegingsloos leek het, toch balanceerden ze op hun vriend, de wind, met wie ze zo heerlijk konden spelen als de tijd daar was, maar nu bewogen ze nauwelijks daar regen neer kletterde, bladeren beschermden hen al even niet meer, daar de winter zijn entree al had gemaakt gelaten ondergingen zij hetgeen er uit de hemel kwam…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen. Rek zonder rekken - De lucht tikt…

Hooft begroet zijn vriend Vos(sius) door woorden van Vondel te citeren: 'laat zestig winters vrij dat Vossenhoofd besneeuwen, nog grijzer is het brein, dan 't grijze haar op 't hoofd, dat brein draagt heugnis van meer dan vijftig eeuwen, en al haar de wetenschap, in boeken afgesloofd, Sandrart, beschans hem niet met boeken of met blaêren,…

Wat doet een mens met zeventig, algoritme van de tijd, terwijl de zon westwaarts spreidt? Wordt het zielenmeer opstandig of een eigengereid verzaken aan het haasten? Gedachten verstillen bij het voorbije, de feestroes maakt hem tot een ongastvrije: verwachtingen worden gedoofd als kaarsen. Toch blijft het dwingend leven drummend aan deuren…

Ros Klowees haren Wortels uit Ninof Pastasaus in de mondhoeken Dutje…