180 resultaten.
Balinese dans
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 160 Vingertjes gracieuzen rond het lijfje
groene zijde goudbrokaat
van het porseleinen meisje
dat trippelend het zicht uit gaat
de waaier en het knippen
van haar blikken laten briesjes na
wil van zoete lippen nippen
grond vergaat me waar ik sta
als zij tingeltangel dansen gaat
lokken ook haar mooie ogen
hang ik aan een zwakke draad
zij heeft…
weelde
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 274 er is vrede in mijn tuin
de boom kleurt rood, in waaieringen
langs kristal
avond zucht al, zacht en ongelovig
want de zon zweeft immer nog als nimphen
door mijn hart
zwarte rimpelingen rond het einde
van mijn dag
vertellen me van rouw
maar altijd is er dan die kleine vrouw
haar handen en haar kracht
ze lacht van witte wolken
van…
JIJ EN IK
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 261 Wijdbeens in al je schoonheid
mocht ik je betreden
in de ochtend,
dronken van geilheid,
als een waaier passie
na een etmaal rust.
Ik heb je bemind,
bezongen en gehaat.
We hebben gezwegen,
gevrijd en gepraat.
Trots als een koning,
gekroond door jouw liefde,
ben ik gekomen.…
Kruisdieren
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 124 Kussens onze troon
een waaier haren de kroon
...onze ogen licht in de schemering
Verlangen al wat danst en springt
onze lippen een kus die zingt
...keer op keer bezegelde betovering
van kruisdieren die strelen
en met elkaar spelen
...in opwindende verwondering
elkaar wild openscheuren
ons bloed oneindig laten geuren
...uit de golvende…
GEËTSTE PRENTJES.
poëzie
4.7 met 3 stemmen 475 in een nauwbewogen hand —
Daar achter 'n vrouwsgelaat in donker haar. —
Als 'k etsen kon zou 'k van dat vrouwsgelaat
En van die waaier in de slanke hand,
Van rode wijn en van wat zomerwarmte,
Met schaduw van een etsnaald schetsjes maken
Op koper — zo, mijn vriend, wie etsen kan,
Beproev' te vatten wat ik vatten zou.…
februari
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 302 verborgen onder
glinsterende kralen
aan natte takken
nog niet groen
zitten knoppen
verscholen
in een jasje
van lentegroen
na natte sneeuw
hagel hard
gure westenwind
en grauwe lucht
komt met stralen
licht en
warm de zon
een lentezucht
tinten teer
nog nooit gevangen
waaieren uit
brengen geur
alles komt
tot leven
een groot…
uit het zicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 zoals de taal van de
waaier het spectrum
van de liefde bestrijkt
de zwarte vogel het
onheil aankondigt
de zee telkens beetjes
zand wegspoelen zal
de in twijfels gedoopte
pen in drijfzand verdwijnt
de verbinding wordt verbroken
iemand zijn naam schrijft met
tegenstribbelende hand en we
tussen de tederheid en het
onaantastbare dobberen…
De vlieg
poëzie
3.8 met 5 stemmen 1.336 'k Sla met mijn waaier, links en rechts, vergeefs.
De Keizer houdt niet van mijn hekeldichten.
Hij heeft soldaten om mij uitgezonden.
De Hemelzoon stoort mijn gezoem de rust.
Ik ben naar deze schuilhoek uitgeweken.…
Elke seconde leeft voort
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 159 Daarmee zie ik van jou
de zorgvuldige handen,
bedachtzame gebaren,
de flits van een vraag
in ontvangende ogen,
elk onstuimig moment,
waaier van zwarte wimpers
op onschuld als je slaapt.
En jouw stem hoor ik nog
aftastend constateren,
mij op iets attenderen
dat jou bevreemdt of raakt.
Tijd heb jij in mij vertraagd.…
Nushu
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 702 Fonetische karakters op
Een stukje stof en een waaier
Vertelden haar verhaal
In een complexe geheime taal
Een glimlach gebeiteld op haar gezicht
Hij zag alleen haar vrolijke ogen
Doch in haar hart daar broeide iets
Een hart dat overliep van tranen
Het diepste verdriet dat mogelijk was
Kon zij nimmer uiten
En schreef dat in haar vrouwentaal…
Sevilla!
netgedicht
4.1 met 18 stemmen 617 De gele waaier van de zon.
Sevilla!
Het park van Maria Luisa
zindert levendig
onder de reflectie
van de gouden toren.
Talloze terrassen vol
rode parasollen,
ademen aroma´s van tapas,
lichte wijnen en vertier.
Orkestrivier!
Wervelende armen
dirigeren een denkbeeldige barbier
op de Puente de San Telmo.
Sevilla!…
Gewone Alikruik
gedicht
3.0 met 31 stemmen 5.591 Zijn verleden is zijn meesterwerk: kalken lagen
vormen wenteltrappen, waaiers, slagen.
Hijzelf, een paar gram snot zonder gehoor of gezicht,
bewerkt zijn tombe: geen dier van groot gewicht.
Hard het lot van de heremiet in zijn vochtige toren.
Gekookt wordt hij verkocht bij myriaden.
Zijn levenswerk is afval, een broze hoorn.…
De vrouw die in mij woont
gedicht
2.0 met 220 stemmen 33.272 De vrouw die in mij woont
kijkt uit het raam van een stil huis
en laaft zich aan de fado
de weemoed van de cello
het vuur van de gitaar
de waaierende zang
minstens één vergeefse liefde
kent ze, een val die haar deed
wankelen en misschien
een vijand in haar vlees
mooier is ze dan haar leven
zachter haar strelen dan haar handen
dieper…
Alsof...
netgedicht
4.7 met 38 stemmen 709 In het hart van een bloem
vond ik een nieuw verhaal
het sprak een taal
die niemand kon verstaan
alsof het langzaam zocht
naar woorden van betekenis
werd de wereld een waaier
vol letters van liefde
waar zoveel onzeker is
mag morgen nog dromen
in een dal tussen bergen
of vangen bomen
dan teveel wind?…
Een blakerende kust
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 118 met een waaier wit
golft de groenblauwe zee
het verre schip zweeft mee
caleidoscopisch krioelt
leven zonder rust
op een blakerende kust
flaneerders
bang voor plakkend zand
kiezen charmant de boulevard
pas avonds laat
verdringt de wind met zilt
de stank van frites en bitterbal
zakt de zon in zee
keert stilte terug met op
het…
nultijd
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 76 voor vergeten dromen
moet je verder
verder varen terug
in de tijd
luister in de vroege ochtend
naar de mist
vaar van meer tot meer
langs het grijzig mos
van de rotsen
vaar verder terug
vier de schoonheid
als de zon laag staat
haar betoverend licht
een goudbruine gloed legt
over de boomstammen
als waaiers van paarsblauwe
boshyacinten…
Antonio Vivaldi
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 106 Over het wijdse
piazza San Marco
ruist in de bladeren
weer een concerto
In gaanderijen
van de basiliek
vioolklanken tussen
de machtige zuilen
golvend akkoorden-
patroon in lyriek
Strijkers weerklinken
en echo's die galmen
klanken weerkaatsen
in de akoestiek
van gangen bij missen
en korengezangen
Waaierend over het
wijdse…
Mijn lief
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Ik zie het wel
in het isolatieglas
mensen dragen zichzelf
op hun rug
hun hemden zitten strakker
dan hun huid
kalkoenkerels steken hun waaier
trotser dan heer pauw
.....met gebonden handen
.....paraderen ze in de lucht
.....van hun droogwindige darm-
.....bacteriën en ze laten daklozen leven
.....van de natte muntjes
.....uit…
Stuiteren gestaag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 knikkers rolden
oppervlaktes bolden
licht klingelde in
transparante lucht
zij kwamen
van bovenaan
tevreden naar beneden
lieten zich helemaal gaan
een glazen waterval
die fonkelde in
muziek van de zon
tot de pot alles won
rusten samen
zonder geluid in
gelijkvormige kromming
tot er eentje verschuift
als een lawine
waaieren ze…
jij bent de regenvrouw
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 486 ze valt
voor mij of
ik door haar
we vallen met elkaar
zij in mijn haar
haar sluiers
waaieren en wassen
weerspiegelen zich
in grote plassen
verdichten zich in kou
haar schoonheid
als een witte deken
of kristaldoorzichtig
zwaargewichten dragend
op bevroren beken
jij bent de regenvrouw
die met mij wandelt
langs de regenbogen
je…
Chinees liedje in Europa
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 56 Het meisje waaiert
haar waaier, waaiert
de brug op, over
het koele water
De heren turen
terloops naar boven,
het vrije meisje
wil zich verloven
Het meisje waaiert
haar stille wenken,
de ruches ruisen,
wat zou ze denken?…
De kleuren vallen .....
hartenkreet
3.6 met 8 stemmen 1.260 De kleuren vallen als een waaier
rond jouw gezicht, de lange haren
van rood, bruin tot donker kastanje
omlijsten jouw gave lelieblanke huid.
Groene ogen geven het geheel
een herfstachtige tint.
Een verdwaalde paddestoel in
het zachte mos gaat spontaan blozen.…
Jouw charisma
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 jouw charisma
bloeit veelkleurig
vlindert in waaiers
die de horizon raken
daar waar rechtlijnige
perspectieven in punten
verdwijnen zullen jouw
ronde vormen verschijnen
het star rigide
van vele vertes zal
worden gebogen door
souplesse in zachte ogen
de eeuwenoude blikken
uit licht blauwe kijkers
zullen niet meer uren turen…
Ronde van Vlaanderen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.382 onder Zuidvlaamse wolken
met rauwe grauwe grijns
suizen ontieglijk vroeg
verbeten Flandriens
gekromd zoals de bomen
vernijdigt zich de strijd
over kasseien wegen
windop tegen de tijd
melkkoeien slaan op hol
door 't heuv'lend platteland
wanneer de waaier spint
en zich bergop verkrampt
lichtvoetig over muren
bemerkt de favoriet
hoe…
Een ufo
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 165 (voor Herman Brusselmans)
Te beseffen
dat zijn waaier
om verkoeling een ijsparapluutje is
wat nog altijd meer is dan Nix
en toch vermoed ik dat hij
de minst geile bromfiets van heel
Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen
te kijk zet aan een schandpaal,
terwijl hij van nature zo schuw is
als een misplaatste kangoeroe,
feit is dat men loslopende…
Geertje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 349 Als je uit gemeanderd bent
Je stroom stopt
Het loopt uit in een brede waaier
Een vlak meer
De horizon verwatert met het leven.
Als Eb en Vloed
Jouw Downs en Ups
Een lach een traan
Je krachtig verzet.
Wat was en niet meer terug komt.
Dan ontspant je gelaat
Alles wat ooit in je samen dromde
Komt tot staan en staat.…
Het klein carrousel
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 61 veegt nu
licht de restanten
naar de kanten
opwindend
trillen leuke dingen
in het gezichtsbeeld
terwijl donkere delen
bezorgdheid meekrijgen
het kleine carrousel
van deze ochtend
opent een veelvoud
in kleur en ludieke
muzikale bewegelijkheid
maar de regie tempert
snel door de modus
van noodzakelijkheid
verplicht aan te zetten
en waaiers…
LINDE
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 Op een stille plek in het bos
zie ik de dag langzaam ontluiken
als een waaier tussen de struiken
en de herfst schudt zijn veren los.
Ik probeer de vogels te verstaan,
maar ranke verzen houden mij aan.
In het bebladerd hemelgewelf
zie ik gelaatstrekken van mezelf.…
Ogen kijken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.388 Ik ben gegijzeld in de iris van jouw ogen
starend naar een hemelse eeuwigheid
de jeugdjaren zijn echt voorbij gevlogen
maar oh…jouw ogen voor sluitingstijd
Tussen de regen en zonnestralen door
gaan we samen aan het strand ogen kijken
onze wenkbrauwen waaieren in koor
trachtend de zee stiekem glad te strijken
Het spiegelbeeld van mijn eigen…
Met lichtpenselen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 210 het bos heeft jou herkend
geeft met het knappen
van wat takjes de paden aan
die jij gelopen hebt
het toont de mooiste plekjes
de eerste groene stekjes
die zich openend warmen
aan jouw liefdevolle blik
koel kabbelt water
in het net ontwaakte ven
waar al vliegen dansen
in schemerige waaiers zon
het bos geeft jou
zijn doek met lichtpenselen…