weelde
er is vrede in mijn tuin
de boom kleurt rood, in waaieringen
langs kristal
avond zucht al, zacht en ongelovig
want de zon zweeft immer nog als nimphen
door mijn hart
zwarte rimpelingen rond het einde
van mijn dag
vertellen me van rouw
maar altijd is er dan die kleine vrouw
haar handen en haar kracht
ze lacht van witte wolken
van haar liefde en de macht
haar kind te dragen
door de nacht
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 25 oktober 2011
Geplaatst in de categorie: verdriet