Alle inzendingen over waan

Aldus wie zijn geluk in 't noden van een teken gelijk een geurig brood meewarig-blij durft breken, en nut de zuurste zemel-korst in heil'ge waan; om bij het heil dat weende en 't vreemde leed dat lachte, en in de hoede van uw deemstren, o Gedachte, eens, als een schone vraag, glim-lachend heen te gaan.…

Luister naar de woorden van de Vrouwe, de Heerseres, de Godin der Wanen: Lust en liefde, seks en sensualiteit, hierover heers ik. Het orgastisch genot is mijn geschenk, ik geef het graag, ik geef het gretig. Talrijk zijn mijn minnaars, ik behaag hen aan mijn borsten, ontvang hen tussen mijn benen; zij bekoren mij.…

Borealis aureool Waar is die gouden zonnegloed gebleven De heerlijkheid, de glans die haar omstraalt Aurora Perestrojka parabool Ze noemde hem haar kleine man, idool Door supermaan bezeten, idolaat En dwangneurosen, lichte paranoia Geobsedeerd en manisch-depressief Sprekend en publique in 't offensief Gedreven, voortgejaagd door wilde wanen…

Leven in een waan. Op een kruispunt in mijn duister sta jij, een lichtpunt, helder stralend. Als enige troost in een lege vallei. Spontaan maar nooit voldaan. Ach, bleef je maar hier bij mij. Maar zoals zo vaak, moest ook jij weer gaan. De gedachte aan je lach, je geluid, je gezicht, doet me bijna stikken. Ik wou dat je hier was.…

" "Hard drukt de spijt om noodloos lijden," "Om glorie, door een waan gemist"... De aard was zo licht, toen ik moest scheiden, en zoveel schoner dan ik wist.-…

Nu het vocht oplost en transparant weerspiegelt leven zintuigen in wanen De geur van amber ontspant mij door het droombeeld. Jouw gesproken woord fluistert zacht in mijn oor. De smaak van appel siert onze verboden vrucht dat was altijd jouw metafoor.…

overvallen door een stilte zo intens dat ik me bijna terug tussen de mensen wens doch, net op tijd versta ik 't geruis van het blad dat ritselend neervalt op mijn pad ik hoor, in deze Hof van Eden stemmen uit een lang verleden mijn raadselachtige geest, gedrenkt in "toen", laat mij vreemde dingen doen achter die oude deuren en ramen waan…

Nos poma natamus Zo hopen dwaze paardenvijgen, Die, daar ze in 't stinkend stalvocht staan, In hun vermeet'le drekhoop-waan Hun afkomst onbeschaamd verzwijgen En zweren dat ze uit zwemmen gaan, Door al dat graad'loos bluffen slaan Tot hoger glorie nog te stijgen, Een eretitel te verkijgen, En, recht met 's Landsheers bruiloft…

Iets geheims gedaan Niet gedaan in slechts een waan Het was een moment wat ik nog nooit had gekend Iets wat ik altijd had gehaat Zag het als een laffe daad Toch is het ook mij gebeurd Mijn geweten nu besmeurd?…

Wat kan ik, dan mij vrij te wanen: mijn prins komt, op zijn magisch paard. De draken zal hij sidderend splijten, mij zegenen met machtig zwaard. Ons wachten wolkenoceanen ivoren sterren in het haar en eeuwigheden samen zweven, niet lang meer nog; een dag, een jaar...…

zoeken en al maar door zinkt en al maar door zoekt diepe zeeën blauwe zeeën diepe blauwe zeeën diepblauwe zeeën zinken zoeken naar de omgekeerde sterren tweemaal blauw en tweemaal bodemloos Wanneer vindt het blauwe lood in de blauwe zee de groene wier en de koraalrif Een dier dat door het leven jaagt naar een gedachte vrede –een wanen…

verhuizing van volkeren is als van bibliotheken boeken die zich lang misplaatst weten of wanen trachten zich met alle geweld een weg te banen in de plankorde waar niet alleen wordt ingekeken op het oosterdok kwamen meteen wanklanken van temerig zeuren tot smartelijk kreunen je zag ze wringen ontsteunen plots leunen ieder die poolshoogte…

wie is het die deze koers bepaalt je raakt maar al te snel verdwaald tussen profiteurs en criminelen hulp die standaard faalt ze zijn hier met zo velen vreemden komen en gaan in dit beroofde land met hoon en zij die bleven staan zijn veelal heel ver heen wanen zich van smetten schoon een koning zonder troon zien in kiezels edelsteen…

vermomd tussen tovernaar en bedelaar, toch beschreven in gewone mensentaal, een gedreven prins te paard, die menig onstuimig hart deed verleiden, om toch in het ontwaken uit te glijden over ongedroomde dromen, ver van huis en haard een stilte die laat zwijgen, als twee witte zwanen die geruisloos hun wegen banen en zich op diep water veilig wanen…

[Romeinen 8:35 en 38-39] Noch ‘t brullen der ontmensede tyrannen, Noch zwoege dorst, noch snaken naar het brood, Noch lichte vlam, noch zwaard van bloede rood, Noch scherpe bank, noch ketenen gespannen, Noch goedverlies, noch knevelen of bannen, Noch hoge macht, noch diepe waternood Noch tijdsbeloop in leven of in dood Noch wan-geloof…

gerijpt onder het gesproken licht De wereld is geboren in een eindig aantal vruchten Uiteindelijk zullen we verstenen in een filosofische schoolslag terwijl alles wegdraait in het blauw en onze beenderen te bleken liggen in het witte licht van de geschiedenis Zie ze daar liggen met hun honderdduizend jaren van zichzelf herhalen in de waan…

glinstert ligbankgewijs het flikkert allemaal binnenkamers tot in de donkere krochten van mijn schedel waar de inspiratieloosheid heerst de mens zittend van zijn fundament gescheurd er is een wellevendheid in het virtuele en het inloggen het interactieve het spiegelbeeld tussen het fictieve glas en wat hersenplaten die zich buitenaards wanen…

mijn geliefde Here Jezus we zijn nu 2000 jaar verder en nog hang je daar en kijk je uit over het landschap het is een fraaie kerk maar het lijkt me geen lolletje één keer sterven aan zo’n kruis dat is toch genoeg al die graven / al die doden om je heen waarom laten ze je in die waan jij hebt je steentje toch al bijgedragen?…

lust In feite besefte ze het niet dat ze weer controle zocht Dat zij niet at..uit verdriet bij gebrek aan..ogenvocht De bloem had hij gestolen en daarbij haar levenslust In haar bleef hij ronddolen, wurgde haar gemoedsrust Opzij van haar weegschaal zat dit meisje zonder tranen Nimmer eten, was haar taal om zich gelukkig..te wanen…

De storm veegt de tekens van de rotsen en ik laveer tussen waan en waarheid rond het speerpunt van de nacht waar de straffe wind ijlt, met tegenwicht mijn gebeente bijeen houdt in de storm der gedachten waar mijn heil verankerd ligt in het ongeneeslijke der natuur hier, kabbelend op dit laatste uur Illustratie: ' Het broertje…

Zo heerlijk me niet zielig alleen te wanen Paradijs te toeven in al deze warme armen. Familie kies je niet maar zalige vrienden gelukkig wel Dames en heren, ik vergeet jullie beslist niet snel. Het paradijs maken we allen zelf en zo groeit dit machtige spel Geliefde Schatten slepen me geduldig door een hel.…

heeft: Terwijl de kolkende zaterdagdrukte Van wat toen nog de Duitse hoofdstad was Zich eindelijk te ruste begeeft, En anonieme mensen weer gewoon Mensen worden met misschien wel Een heel gewone naam die tot dusver Nog nooit iemand was opgevallen, Bepaalt het gebeier van de zware Klokken het einde van de chaos Van de dag, de waan…

heeft: Terwijl de kolkende zaterdagdrukte Van wat toen nog de Duitse hoofdstad was Zich eindelijk te rusten begeeft, En anonieme mensen weer gewoon Mensen worden met misschien wel Een heel gewone naam die tot dusver Nog nooit iemand was opgevallen, Bepaalt het gebeier van de zware Klokken het einde van de chaos Van de dag, de waan…

Haar beste beschermers Dat zijn wij (Wie zal haar beschermen Haar beste beschermers Dat zijn wij) Want zij lijdt Zij heeft pijn En zij strijdt Om te zijn Haar regen en tranen Zijn de oceanen Dat zijn wij Want wij doden en vermoorden haar Denken zij is toch wel altijd daar Maar dat is niet waar We moeten stoppen met die domme waan…

Ik heb nooit in U geloofd en kon U niet raken met mijn vuisten, moet ik U ooit ontmoeten, ik bevecht U met menselijke waan, met mijn stinkende adem, mijn hoogmoed, mijn lafheid en mijn puisten tot mijn uitgerafeld hart van schrik plots tegen mijn ribben zal slaan.…

Toevend in rijpe gras en bovenop genietend van de volle maan Kussend kon ik alles bij je kwijt, douchen werd voluptueuze waan. Marseille, ik was de koningin der prinsessen, openbaring zo top Plage Napoleon, bloot onbegrensd genot, passies laaiden op.…

afgebroken zuil Het fluistert zacht, het fluistert hard Mijn traan, gewordt een huil En ik zie, begrijp en snap De sluier van geluk, waar hij zo fragiel de reis, stap voor stap voor klap een lijf, een leven, een ziel Mijn knieën week en ik zak door De wind raast en maakt baan het suist, roest en vindt gehoor geluk illusie, liefde waan…

De zomer lonkt, de zomer wenkt, de zomer komt eraan boven de zee het zwijgen van de zon, de dag breekt aan zinderend en vlinderend een flinterdunne waan van ozonrafels in het zenit, van hun laag ontdaan zwoele erogene zones zwellen af en aan op zwaar gezalfde zonneheuvels van hun top ontdaan, zuchtend onder monokini's zwoelheid -…

Als Theseus zonwit zeilend naar Athene Zijn brits 's nachts deelt met prinses Ariadne Blindvarend en verraderlijk verruild Verlaten op een Dionysisch eiland Waar zij, door god der wijn versmaad, nog huilt Ontroostbaar en onstilbaar is het leed Haar op het eiland Naxos aangedaan De flirt van Bacchus liet haar in de waan O Thisbe, schoonste…

onverwerkt verleden het vruchtgebruik van de tijd is volbracht onbestemde roerselen verlaten in zijn kracht gevangen zich oprichten als de wind de staart van de weerhaan op de toren raakt een gulle kastelein mij het laatste drankje schenkt tegelijk met de eerste krant uit de spiegel van de nacht, dwingende actualiteit waarin de waan…