Alle inzendingen over waan

Die mij behoedt voor de morgen waan. Ik leef voor het geluk van morgen Voor wat morgen gebeurt moet ik zelf zorgen. Ik zet veel op het spel voor het leven nadien. Maar ik vergeet wie ik ben voordien. Het leren vandaag beschermt de morgen. Beschermt het hart tegen onmogelijke zorgen. Maakt het doen zoals het kan.…

ontsproten verstopping stapsgewijs wijsgeer hovelingen onderdanen Denen Finnen ontginnen piloten grenadine tuimelaar moedermelk zoogdier rust bewustzijn fijn fijnzinnig rijp vrucht tijd gewichtsloos loos alarm sterrenwacht noodlanding maanwandeling aalmoezenier witbier promillage villawijk woningnood wit rood bruin zwart afkomst religie wanen…

omkoopbaar Vrede bevochten vrede Rust opwindende rust warmte ijskoude warmte Liederlijk Leven - lieven liefde Hé jij daar Laat je nu ook herinnering rusten Herken je ook oprechte echte lust Tot leven - zinnelijke beminnelijke levensjaar Zoekend vrienden vinden Latend - liefde - een beminde Wachtend verder gaan Warme armen - wat is waan…

Wij weten niet vanwaar wij komen, Wij weten niet waarheen wij gaan, - En enkel in vermeetle dromen Wanen wij 't leven te verstaan. Wij zijn getogen uit een duister, Dat duizend raadselen omving, Van vroeger uitgedoofde luister Herleefde ons geen herinnering.…

Je schilderde in blauw en geel de wereld aan je voeten Je wanhoop voor het leven versmolt met je eenzaamheid op de grens waar waan en werkelijkheid elkaar ontmoeten Je keek naar de sterren en de tranen bevroren op je ziel O wereld, bad je; heb erbarmen met mij, Vincent die al zwervend uit Gods handen viel Je korte leven werd een hel van niet…

Jantje zag Met witte lach Neer op al de boerenmaagden; 'k Wed, dacht Jantje in zijn waan, Dat zij allemaal me vraagden, Mocht een meisje uit vrijen gaan. Jantje keek Een hele week, Of ze niet verliefd en werden; Maar niet één, wie 't overkwam. Toen zij zich aldus verhardden, Werd het wijze Jantje gram.…

Ik weef een waan langzaam en bedachtzaam met het zilveren schijnsel van de maan mijn trouwe godin zo eenzaam, en met de resten van de zonnegod die verloren zwerven door de nacht. En dan...…

De ogen binnenin gericht, in het voorbije dat de toekomst is, waan ik mijn actueelste heden. De lucht van wensen bedorven als eieren, och longen, borst, een kast vol knerpend zand. Op de tast zal ik dansen als een zottin met tegenstelling onder zolderdak van schedel van waaruit niet langer de vlucht.…

Een leven als film aan je voorbij Flitsen onvermoed en vanzelfsprekend Soms terloops, soms velerlei 't Gevoel iets te hebben betekent Een wereld door 't lot bezocht Een leven in teken van de waan Ziekte, dood, een stille tocht 't Gevoel machteloos te staan Een kans sidderend van ongeduld De uitdaging zoekend, opgetogen Het idee, in goud…

Voor mensen soms en soms voor God, Soms voor een droom, een waan, - Soms in de gulheid van mijn bod Heb ik mijn ziel, mij zelve er tot Een toegift bij gedaan. Maar dan, wanneer ik binnentrad En 'k opende mijn schrijn, Daar lag, nog ongerept, de schat, Die ik vol vreugd verloren had, Al, wat ik gaf, bleef mijn.…

tracht te overleven op 't kruispunt van het leven je weet dat je nog vrienden hebt anderen je stiekem toch bewonderen soms als een bloem die is verlept maar ook in bloei, en wonderschoon het gewone soms zo ongewoon in kleine dingen te bewonderen ook als mensen je afzonderen je niet meer zien in hun bestaan teveel bezig met de eigen waan…

Allerliefste magnetische aura van miljoenen engelen, wereldwijde sjamanen, straal de hemelse kleuren via blauw, wij vermoeden slechts je goddelijk plan, verdrijf uit ons de ontelbare wanen en doe ons delen in je God-Vrouw. Toon ons de kracht van je lange manen, wil ons eeuwig verlichten, als je kan, maak dan ons leven minder grauw.…

De glorietijden zijn voorbij Waarin hij zich bemind kon wanen Ver boven staat en straat verheven Geen bloed, geen zweet, geen tranen Hij schreeuwt vol wrok en woede Dat Nederland hem nodig heeft En in protestmars van beschaving Wordt zijn Waterloo beleefd Dus bedelt hij aan ’t Binnenhof Ach Halbe, geef mij brood In ruil voor staatportret…

schilderende huurling van de kerkelite maar bij nader inzien zag ik je subtiele ernst en de aparte manier van vernieuwing in houdingen gebaren en attributen. je buigt vol eerbied voor de religieuze kunstenaars uit het verre verleden en waarom ook niet, hun ernst was even ernstig en wij wijken heel miniem af van hun kunstzinnigheden al wanen…

ontvangt en de erotiek verslindt de ellende maar er zijn ook nachten waarin deze formule kortsluiting veroorzaakt en dan kwijl ik bij de poëzie van Boutens terwijl ik hem nuchter een valsaard vind Er zijn ook nachten dat ik door mijn kamers jog en doe alsof ik een populaire marathonloper ben die door duizenden vrouwen wordt begeerd of ik waan…

uitlaatklep Laat dat masker, leer jezelf toch zijn bevrijd je eindelijk uit dit eigen web Snij jezelf, bestraf je foute reacties eiste haar aan snijden verslaafde lijf Haar hoofd bestreed ’t latent verlies nadien vond ze zich zo’n stom wijf Snij jezelf, ‘t zijn immers je tranen echte tranen laten het toch afweten Mogelijk kun je je wat beter wanen…

Onze stad heeft singels en banen, Waar mensen zich gelukkig wanen. Maar nu is er een probleem: 'De nieuwe tijd legt zo zijn eigen claim.' Gelijk de maatstaven van de moderniteit nu anders zijn, Blijkt de Domtoren inmiddels een maatje te klein.…

Zeg mij, wat tekens zal ik u toch geven, Dat mijn geluk niet slechts bestaat in waan? Gij mij verlaten? Heb ik dat te vrezen? Omdat ik op het land Gestadiglijk moet wezen? Geef mij uw hand, Mijn lief, geef mij uw hand, geef mij uw hand! Gij sprak weleer, ik wil hier buiten wonen.…

je tracht te overleven op 't kruispunt van het leven je weet dat je nog vrienden hebt anderen je stiekem toch bewonderen soms als een bloem die is verlept maar ook in bloei, en wonderschoon het gewone soms zo ongewoon in kleine dingen te bewonderen ook als mensen je afzonderen je niet meer zien in hun bestaan teveel bezig met de eigen waan…

Je wil nu breken met de waan. Tijden heb jij maar aan geleefd. Doel: jezelf veraangenamen. Gedaan wat verwacht werd, nauwelijks gedacht aan de sores van anderen. Daar staat je gids: in het onland. In zijn ogen lees je 'welkom, jou hebben we nodig aan deze kant.' Zwaar ademt hij betrokkenheid.…

Nu waan ik me bewaker van een schroothoop. Kan ik de mist wegblazen? Het moet. De borstveren van de speelvogel bewaar ik, ze ruiken naar jasmijn en verboden vrucht. Een minnaar begrijpt niet alle tekens. Ach. Een zuur oordeel van een milde rechter. Hartaderbreuk is de straf. Een traan die naar buiten wil en roept.…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind!…

Proeve van thans in onbruik geraakte dichttrant Op de burgwal staat de dame, Doek en wangen nat van tranen; Want een dame in de romance Moet zich steeds ellendig wanen. En de maan ziet op haar neder, ’t Stormt uit alle hemelstreken; Want in de romance mogen Maan noch stormwind ooit ontbreken.…

Geen waan, die ONS niet twijflings nacht omhult! Een Christenschaar knielt naast de Herders neer: Maria's Zoon is Gods Zoon, onze Heer! III Ja, Christnen, zinge ook UWE stem De Lofzang, boven Bethlehem De wolken uitgedrongen!…

haar vreemde schoot de schoonste schelpen rijk; en ook, misschien, voor wie de diepten door mag staren, dáar, waar de nachten al hun duister broedsel gaêren, zo voor zijn peilend oog de wâ der drabben wijk', wit, de paleizen van een teder feeën-rijk; - zó hadde ik in uw ogen, kind, gij, die, verkoren van wie het leven leed, een schone waan…

Ze kijken op al onze dierbare waarden neer, want dát is inmiddels hun dwaze identiteit, inteeltgedrochten wanen zich arrogant meer, maar ze zijn door geen wijsheid ingewijd.…

mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht sluit nog niet jouw mooie ogen doe ze vooral nog even niet dicht ze gooien bommen op de huizen vermoorden mensen zonder schuld wanen krijgsheren zich machtig wolven in schaapskleren gehuld mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht doe je handen niet voor jouw oren…

Mijn herleving ook zin van bestaan, zo om elkaar begaan Nooit in geloofd en hoeft dat - het was nooit waan -! Trillende neusgaatjes, fronsende wenkbrauwen en dat gelonk Oogverblindend en adembenemend liefje, géén schip zonk! Je net verlaten en ik mis je zooooo Snuffel je vacht toch zo zacht en smacht, Domino ofzo.…

Aan mijn balkon wappert de buitenjurk van de hoer die in mijn eerste droom ten onder ging aan mijn verloren wanen. Jij bent geen slachtoffer, ik ben geen dader we walsen de gele akker speels en vlijtig plat laten meeuwen in onze grijze luchten vliegen en dopen de bruine friet in kleffe mayonaise.…

Ik vlij mijn lichaam op het asfalt maak voor liefde weer ruim baan wanneer auto’s heftig toeterend al file rijdend langs mij gaan geen verbodsbord stopt mijn zinnen geen stopbord verbiedt mij de waan ik wil je hier op het teer beminnen toe lief geef mij voorrang laat je gaan kijk een zebrapad als bedstee zwart en wit als klank en kleur…