inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.243):

Lichtengel

Immers, duisternis lag op de vloed,
onze zielen waren in nood en God
zocht ons in die eenzame nachten.

Nog steeds gaat het ons niet goed,
wij ontvluchten de waarheid van ons lot
en het nu kan maar ten dele verzachten

wat onze oorsprong zo duidelijk begreep.
Noem mij een naam die niet verbonden is
met een onoplosbaar lijden, mens-zijn,

afdalen in een rampspoedige nasleep,
verstillen in een ademloze droefenis,
doornen slikken, stikken in azijn.

Zonder jou zou het zwarte nog zwarter
onze zinnen, onze geesten, verdwazen,
vermolmen als onbruikbaar hout,

jij bent de lichtgevende starter,
die heel de wereld doet verbazen,
onze Isis, onze Sophia, zo vertrouwd.

Allerliefste magnetische aura van
miljoenen engelen, wereldwijde sjamanen,
straal de hemelse kleuren via blauw,

wij vermoeden slechts je goddelijk plan,
verdrijf uit ons de ontelbare wanen
en doe ons delen in je God-Vrouw.

Toon ons de kracht van je lange manen,
wil ons eeuwig verlichten, als je kan,
maak dan ons leven minder grauw.

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: mystiek

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 118

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)