Alle inzendingen over walste

Alleen in Parijs walst een vlieg zoals een vlieg -- rondzwiert in Parijs.…

Water wast en walst Het zand glad en het strand plat Drogend in de zon…

dicht en donkergroen hangen takken naar de grond zwaar van lindebloesem voorzichtig walst zoete geur in de stille avondlucht…

een ijdel schildpad in maatpak gehesen walst kruipend in mijn oren hees bronstig voert het mij van manhattan tot berlijn zwierig en innemend zinspreekt hij van frivool tot weemoedig poëtisch lispelend walst schilderend hij met ouderdom en verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert…

ik vlij de zon op de brug van mijn handen en kijk met het oog van een wachter het wit in bollende zeilen en plooiranden van water dat walst op mijn netvlies in haar de zee wiens zog ik adem…

ze danste op het Vlaanderenplein onder oude platanen, tussen de tafels en stoelen, ik zag haar bewegen als een rode flamingo tussen gele herfstbladeren, mooi schenen je handen, teder je lach ik walste met woorden in je dans je paste precies onder mijn arm niets knelde, je vloog lachend weg dag Vlaanderenplein, dag vandaag wij komen weer…

Een kolkend woest schuim walst uitzinnig op golven donderend majem. Onder kil maanlicht opgezweept door herfstwind beukt de watergeest. Zijn titanische strijd ritueel tijd gebonden blussend door zege.…

Dit gebeurde overal: de koeien dansten door de straten net als hippe konijnen uitgelaten walsten en er was ook een kwal En hippohap, het nijlpaard stal de harten met een sierlijk ballet het aapje sjimpie had dikke pret Inderdaad, er was weer bal…

hij walst me in zijn boring uglyness naar zondoorstoofd koren de koekoek in de middag de geuren van mijn jeugd mijn tenen knipogen weerbarstig rouge we neuriën zacht: "how fragile we are - how fragile we are"…

Vroeger dansten rode schoentjes de hele wereld rond nu walst een rode rok de hele kamer door op de wals der verliefden niet te stuiten laat zij zich meevoeren in melancholie en blijdschap volledig dronken gedraaid geeft zij zich over aan de kracht van de verbeelding…

met de trein "fullspeed door Nunspeet" je verwonderen over het beleven van een innerlijke stilte het kan je zomaar gebeuren in een lawaaiig bestaan aan de andere kant van het raam walst het landschap aan je voorbij terwijl jij de stilte beleeft als een echo van weleer die je te lang geleden bent kwijtgeraakt…

aan de andere kant van het vensterglas walst het landschap aan je voorbij terwijl jij juist nu de stilte beleeft als een echo van weleer die je lang geleden bent kwijtgeraakt Lejo van Kuijeren…

Hij baltste, zij walste, hij danste, zij sjanste, hij lonkte, zij pronkte, hij praalde, zij straalde. Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

Soms draaide hij muziek Walste met haar de kamer door Fluitte met opzet hard en vals De man die zich op schilderles Afzijdig hield bij het pauzeren Zij bracht de stille kunstenaar Dan altijd koffie Met verbazing zag ik Hoe hij tijdens reünies Kleurrijk en met open blik Tapijten conversatie knoopte Voor mij bleef hij gesloten boek Batik…

Teder raak ik harde snaren van onbespeeld verdriet, zacht streelt de ondergaande zon noten op verbleekt papier het voorjaar walst licht nader in de verte hoort zij klanken van zwoel gezongen woorden, langzaam groeit tijd door de de dagen, op mijn naakte huid speelt kippenvel met trillingen van ooit bespeeld verlangen het laatste…

En haar mastodonten geweld walste deze woorden weg. De touwen gerafeld, de witte roos geplet..…

Jij, bloesem van Magnolia gehuld in witte lakens van een wankelende lentebloem, walst op de golven van een bries. Een zucht tilt je op, voert je langst honderd stromen, laat je rusten op wervelende paden, ijle rivieren van de lucht. Zacht dwaal je neer als naar de bodem van de zee waar je opnieuw zal bloeien.…

hier lig ik dan alleen omkaderd door een vreemd bed omringd door vier witte muren kleine witte kamer in groot grijs gebouw nu laat ik haar toe de vermoeidheid ze walst genadeloos over me heen als een bulderende sneltrein ze verwittigt me spot niet met mij aanvaard mij dus doe ik die starre poorten open en laat haar angstig…

Als de pijn In je hoofd Gewoon te erg Geworden is, Je het leven Dat over je Heen walst Geen weerwoord Meer kunt bieden Pak jij een schaar En begint op De tafel hier Voor mij het Tafelkleed dat Je met veel Liefde hebt Uitgezocht In stukken Te knippen En terwijl dat Wat je lief Was in zichtbare Stukken uiteenvalt…

De koperen klamheid van haar liefde bloesemt over de Agora, zoetgevooisd fluistert haar adem mijn naam, amandellikeur walst in een kruisloze panty voorbij, nat is haar knie, haar dij. Viginia's zegel, gebroken met vuur, met vaart, vol van vacante offergaven waarin verwenst verlangen verteert, paradeert, absorbeert, genereert genot.…

Woest walst de westenwind, de lucht geplet door donker dreinen. November kent geen genade alle zielen sterven zich dood.…

Tussen 24/7 en 24 uur 7 minuten Vlak na 't verstrijken van de middernacht Wanneer ik op een vocalise wacht Tussen 24 uur en zeven Minuten walst het ritme van de nacht Aan 't eind waarvan begin van een nieuw leven Van zijn of niet zijn in de lange nacht Van Maagdenburger mv halvebollen Een ritueel van 24/7 Als dageraad der…

vlak voor ik wakker werd heb ik een droom gevangen zij draaide richting het dak om mijn venster te verlaten ik groef een gat in mijn geheugen vond een koffer met oude geluiden over holland en molens aan de vliet ik kende het lied van vreemde hand het walste onder een scherpe nagel maakte geregeld rare sprongen over tussenliggend land…

Die tilde haar uit bed en walste door haar kamer. Ik dacht: de oorlog halveert mensen, maar kan hun vlam niet doven. De oorlog legt hele steden in as, schiet de mensen in scherven gooit ze op een hoop, maakt van hun sterven een cijferdans, maar kan hun ziel niet doden. Maar bekijk mij, intact en ongeschonden, wat weet ik daarvan?…

Waarom en wanneer walsten wij over je heen? Waarom nu de tranen, het verdriet... de spijt? Wij zijn tekortgeschoten. Bij alles wat we bijeen vergaard hebben in ons korte leven, bij alles waar we ons druk over maakten zagen we "iets" over het hoofd: ...jou!…

Soms kan je zo langs me heen kijken en toch blijf ik je zien Ik zie je graag Vlaams voor ik hou van je En van wie je houdt die wil je zien en mee gezien worden Soms denk ik was je maar wat minder knap en wat meer handiger Die gedachte komt primair voort uit eigenliefde en walst de puurheid plat de puurheid van jouw liefde, jouw…

Getuige iemand die zonder vrees en twijfel schaamteloos door het leven walst. Net als een ieder ander "zonder geheimen"…

De bladeren vallen vroeg dit jaar ze zijn het ademen doodmoe in mijn longen rookt de industrie walst het staal van hoogovens. Niets te laten dan een dubbele punt: Zoveel tijd moet nog worden in de prille ruimte van mensendingen met mijn handen raap ik scherven lijm ik eigen beelden in woorden.…

jij straalde als een opkomende zon op het groene gazon met in je hand de partituur van de natuur in de geur van pas gemaaid gras liep jij lichtvoetig door de eerst aanzet van de proloog onder een dubbele regenboog later walste jij in gepaste kledij de vierkanten in licht en donkere kleur afhankelijk van maaiers vleug in…

die elke letter omringt ben ik als een veer in de lucht gaan zweven heerlijke dromen die leken uit te komen vervlogen in de hemel als bliksemlicht die binnen enkele seconden verdwenen uit zicht waardoor mijn hart vol met geluk is ontnomen woorden die klonken als Beethovens meesterstuk waren klanken van een jankende wolf die over mij heen walste…