Alle inzendingen over wat valt weg met don

bloeiden sta ik op vergrijsde voeten in een niemandsland, lidtekens van het loslaten gaan van hand tot hand, eigenlijk valt dan niets meer te wensen.…

Maan en aarde zwerven door stelsels van de sterren, wie dicht die leeft in een eindeloze baan van z’n legenden, er valt nog zoveel te erven voor we sterven.…

Gelukzaligheid gezeteld in de weke delen van het vruchtvlees hem gekweld, vervalt tot brede stromen, er valt een knipoog uit het paradijs en wordt bij de toekomst opgeteld.…

Er valt altijd wel wat te betreuren. Ons leven valt niet altijd mee. Wat we hebben blijkt soms niet voor eeuwig. Een trap die omhoog kan voert ons soms weer naar de laagste tree. Soms wensen wij een trap te nemen. In ons leven te stijgen naar wat onze ijdelheid verwent.…

Wij hebben heus de mooiste proefballonnen! Wij bieden echter echte rookgordijnen! Wij laten strakjes jullie zorg verdwijnen! Wij hebben nog wat luchtbellen verzonnen! Dus landgenoten, nou niet verder mauwen Op ons kunt u met groot vertrouwen bouwen!…

Steeds meer word ik Don Quichot de droeve ridder die met onwankelbare hoop als evenwichtsstok op de dunne koord danst tussen waan en werkelijkheid tussen komisch en tragisch in de dooltocht naar Dulcinea, onbereikbaar als de einder wie streeft naar het ongrijpbare in een waanwereld lijkt een schertsfiguur voor wie met beide voeten…

Je mag homo’s voor zieken uitschelden Dat bepaalde vorige week de rechter Daarop protesteerden de homo’s echter Door zich massaal ziek te melden Toen ik maandag op mijn werk verscheen Was ik helemaal alleen…

Het CDA wil nieuwe wegen aan gaan leggen Van de 11 eurocent van Kok Dat veroorzaakt bij de VVD echter Amok Want het is goedkoper na ze zeggen Dat een jaar nadat de euro is geintroduceerd Het kwartje letterlijk wordt uitgekeerd.…

De beveiliging is toegenomen Nu het land alweer gaat kiezen Houden bodyguards alles in de smiezen Om een aanslag te voorkomen De nieuwste beveiligingsplannen presenteerde de kamer pas Het hele gebouw krijgt vliegtuigwerend glas.…

Mijn voornemens voor elk nieuw jaar Beginnen vaak al te vervagen Na slechts enkele dagen Zelden maak ik echt mijn woorden waar Dit jaar zal ik er echt voor gaan Ik ga extra veel roken, en kom 15 kilo aan.…

De morgen van zijn honderdste verjaardag Kreeg opa een beschuit bij zijn ontbijt En deden alle zusters even aardig: Per slot is honderd jaar een hele tijd. Hij mocht de hele dag bezoek ontvangen; Er werden stoelen rond zijn bed gezet En roodpapieren slingers opgehangen; Dat gaf meteen zo’n feestelijk cachet. Om half elf kwam de directeur…

Geen vriendjes in de zandbak Of na schooltijd plaatjes ruilen Maar een jongeman die steeds moest schuilen Achter een stropdas in een pak Nu de Prins zichzelf mag bevelen Kiest hij voor een weekje spelen ......Prins Willem Alexander zal voordat hij op vakantie gaat een week lang de olympische spelen bezoeken.…

Als een druppel valt in een grote lege plas dan is er plots weer roering en valt de stilte weg.…

Ik leg mijn eigen gevoel, in het hoopje klei. Mijn handen en vingertoppen, tasten naar een aanknopingspunt. Wat het zal worden, weet ik niet? Ik had een schouderklopje van mijn muze gekregen, dat de tijd rijp was, om mijn geest ingrijpende momenten te laten beleven. Ik zie een vaag beeld in wording. Een gezichtje van een kind…

Speelse, zachte dons dwarrelt in onze harten liefdevol gestoei…

We volgen geen weg naar een doel, we aarzelen -- en drentelen wat.…

dat drijvend dons met die gestreken halzen die twee zwanen daar slapend dobberen ze de oktoberdag door…

Koud dons, zo zacht, zo mooi, bedekt de sneeuw de dorre grond. En ziende zijn de ogen blind, maar wat niet is kan toch bestaan. Onder de laag van koud vernis leeft laag op laag. Sporen leiden ons weg van het vergaan. Maar in de zomer, wacht maar, in de zomer komt de warme grond tot leven.…

elkaar korte namen en toen na jaren kwam je mij weer tegen in een miezerige regen wie er van ons begon weet ik niet meer zij brak onverwacht het wolkendek die lieflijk warme ons omarmende zon en bescheen het nu fonkelende voortkabbelende rivierwater en we geven elkaar nu opnieuw weer koosnamen en vervolgen samen de lange oneindige weg…

Als ik bloemen plukken mag pluk ik ze midden uit het rijpe graan hun blauw verwoordt de hemel het wit een stille traan waar sterren bloeien in de nacht en rond de maan waar zonlicht lacht pluk ik een wilde edelweiss daartussen laat ik de klaproos stoeien in een jodelblij bestaan zal ik de mooiste bloemen plukken want liefde mag uit vreugde…

Als maffiabaas noemt hij zich De Don Om in die hoedanigheid beter Van Leers te kunnen trekken Op mij komt het over Als Verbale Masturbatie…

je zegt gestaag aan mij te denken, of dat bij mij is aan jou is je vraag of valt het wel mee ik zeg 'ja en nee, want... dat valt niet tegen: al huis je in mijn hoofd het ging lichter wegen'…

Zij aten wit brood en sliepen op dons. Nu moeten zij naar.... la France.…

Stem die klinkt Als uit de eeuwigheid Snaren die doen wat Jouw gevoel wil laten horen En klanken voortbrengen Vanuit de hemelse gerechtigheid - Mijn handen open gevouwen Naar de muziek en naar jouw stem Doorleef ik mijn eigen Geestelijke pijn met Rillingen over mijn lijf Als jij Starry, Starry Night zingt voor hem Die het…

Tussen kale tak en twijgjes woont een onzichtbare kleurenmenger hij pelt omgekeerd -tussen bladeren van 't verleden en de koraaltjes van heden- wanden in donsbruin de schorre zang als een pilaar onder de stilte vragend kijk ik haar aan ze trekt haar geschubde pantser op alles toont ze wat ik al lang vermoedde dan vleugelt ze ijlings weg…

wees zacht m'n lief laat mij nog wat wiegen in het dons van vermeende gevoelens voordat de werkelijkheid als zoutzuur haar grenzen trekt…

Waar stro tot dons wordt verzacht. Omdat nooit zoveel échte liefde in één nacht werd gebracht.…

Het is over, voorbij Er valt niks meer te redden Alles ben je kwijt Waar het heen is gegaan zal je nooit weten Het is weg Weg gesleten…

uit het open raam het valt op de harde grond tussen de oren en spreidt zich als een wolkje uit verscholen in het struikgewas toch blijft hij geloven in een soort rechtvaardigheid die niet van deze aarde is hij kromt zijn rug, schommelt komt geruisloos overeind…

Wat valt er nog te zien nu het laatste streepje helend licht is weggevallen en de zwartgeblakende schaduwen te voorschijn komen. Wat valt er nog te horen nu de slotnoot van het psalmengezang gezongen is en het gekrijs van de eenzame zielen wordt opgedrongen.…