Alle inzendingen over water

Zo verzinkt de jeugd in water en pas vele jaren later, sijpelen met het droeve water beelden van een puberende schoolverlater.…

Diep in mij...rust, berusting..., alsof de zee zijn golven inhoudt rimpelloos aanvaarden dat er geen rotsen zijn. Zou een Vlinder kunnen zwemmen? Zolang de wind blijft liggen zal het gaan, tot aan de overkant. Misschien ben ik een Vlindervis die onpeilbaar diepe gronden bezwemt of Notabene van Zeeuwse komaf, Luctor et Emergo, You never…

Over de wateren zweeft de twijfel, ziet ons, grijpt ons, maakt ons genadeloos tot wie we zijn. Dat is dus alvast goed afgelopen. Nu nog slechts van ons af te slaan zij die aan ons vooraf bedoeling wensen te zien. Nog stuurlozer, nog zwalkender gaan wij. Kijk maar. Nergens heen. Het is de bedoeling bovendien dat wij daar niet aankomen.…

in het zoute water lig je daar heel alleen in de donkerte en kou van de Grote Oceaan maar echt alleen dat ben je niet kijk eens goed rond en zie wie daar zijn maak je contacten en zie wat er van komt want met 'verlegenheid' blijf je enkel liggen daar in de Grote Oceaan zie ik je iets bewegen vertwijfeld kijk je rond, én je aandacht…

Een zee ach zonder water waaraan ik me ontwring als aan een natte rok... is dat al een te zwaar bestaan? Niets is zo waar. Wie draagt me daar die vreselijke vrijheid in? Wat moet ik in dat naakte licht, onzienlijk? Liever blijf ik tierend ten ondergaan. ----------------------- uit: 'Thule', 1991…

zonder vooraankondiging wordt de tuin bediend bloemen buigen voor eigen leven verduren de kracht van het helse hemelwater vol verlangen wachtend om zich weer op te richten na deze zwaarvallende maaltijd…

voor anker wordt zij wiegend in slaap gesust languit ervaart zij verbaasd: de boot ademt mij dan ontzwemt zij ‘t middellandse warme water op stralen licht -als door ‘n vergiet, denkt zij later- in vissenscholen, zweeft zij zich van lichaam vrij met vliezen, bril en kalmte verrijkt en uitgerust…

Maar morgen, of misschien later, zal ik uit deze nare droom ontwaken, zal ik er vast weer iets van maken, ben ik niet de vlinder op 't water.…

Ook de grotere vis lijkt nu gevangen In de netten van het winstbejag En hijst de schipper een andere vlag Zijn koers bepaald door de belangen Worstelt men, hoe komt men boven? De winst vergroten, matroos beroven?…

Ik bewaar dromen op sterk water verzuring zal ze houdbaar maken verstand verdringt alle persoonlijkheid het duistere puntje in het licht reikt haar charmante hand naar mij uit ontkenning stroomt langs mijn aders terwijl ik kloppende onjuistheden opsom openen haar gesloten ogen dichtheden vertrouwde geborgenheid verscheurd mijn hoofd draait…

aan de overkant de glimmend witte toren van lui lekkerland…

groen is de dag hij spuwt mij wier in mijn betraand gezicht en ook het zwoele zware middaglicht dat schimmig blinkt in ’t goud van zon twaalf uur schuimt in het riet en ’t kolkt en klokt uit diepten zijn adieu ’k lig roerloos stil in ’t vochtig natte en wil niet luisteren naar de lucht waar ik jouw ogen vind en witte wolken fluisteren…

Wanneer je niet gehaast maar vol aandacht naar de luchten kijkt die uit de verte lijken op het blauwe water of de bergen die je ooit zag in Zwitserland of Oostenrijk dan weet je dat dit eindeloze heelal niet eenzaam is maar gekend en bemind; dat de mensen die luisteren naar een symfonie van Beethoven en dit doen met overgave, gelovig kunnen…

zwarte tranen vallen als zeldzame parels langs zijn wangen dwalen traag over zelf gebaande paden omlaag waar langzaamaan de kostbare waterlanders verdampen en neerslachtige wolken zwaar van smart watervallen braken…

Het huis van een kennis, die met vakantie is, leeg halen. De schilderijen, meubels, tapijten, kachels, het servies, grammofoonplaten, kleding, spiegels en ander huisgerei fotograferen en op ware grootte afdrukken. De gefotografeerde dingen eventueel met een standaard in de rug - denk aan de meubels - weer op hun oude plaats terugzetten…

In de diepste kamer van mijn ziel verborgen in het oneindige Is de liefde veel te groot overdondert steeds de grenzen Alsof je met je hele ziel mijn binnenste omsluit Onwerkelijk, verdwaasd en loos de weg naar jou is ver in tijd, in daden, in onze naasten in onze kinderen en dromen wachtend steel ik bij wijle je tijd minuten zijn uren…

vraag ik woordeloos in jouw taal die ook de mijne is daar, zeg je zwijgend, lang geleden ging hij weg, dook hij onder we vlogen in water op zoek naar vet en zout en vonden elkaar steeds terug naar jou, daar op zandplaat in zee altijd weer die vraag – zwem jij met me mee?…

lichtend voorbeeld dwaallicht en schijnoplossing…

Wat maakt het uit dat mijn haar vergrijst ik heb geen tijd om me daar druk over te maken als ik me kan verwonderen om de schoonheid van een bloem en mijn gezicht glanst als de zon op spiegelend water.…

We reden onder luchten, bevoeren de golven raakten bedolven door wat werd voorgeschoteld en ingeschonken We werden niet moe, en maar niet dronken: we hebben vanmiddag -aan twee kanten van water- de zon gekust.…

De witte Zuid-Afrikaanse wijn krijgt straks wellicht een blekere schijn. Met zo'n belofte zullen bruiloften misschien weer zoals in Kana zijn.…

jou bijna vergat en ik bijna opnieuw verliefd werd kwam jij weer op mijn pad en hebt mij de weg versperd Eindelijk liet jij jouw hart spreken jij wilde opnieuw beginnen ik bleef jou elke dag steken ik zat veel te diep van binnen Jij wilde mij niet verliezen sterker nog, wat vaker bij mij zijn het is aan mij om te kiezen jij doet jouw water…

er rolt leven naar het droge zand ze krult rond golven in haar zilte spoed te willen zingen uit een dode schelp hoger, boven witte duinen, struint een meeuw de toppen tot verwaaide dromen in mijn hand een lieve bloem ik noem de wereld kleiner dan mijn eindeloze schreeuw om dichterbij te komen…

Drie futen drijven vanzelf mee met stroom en wind, slapen ongestoord. Eikenloof hangt dof, glanst opeens; dat geeft trek in een hap boerenkool! De mestkever kruipt over een mierenhoop, wordt betast... Overleeft!…

Gedichten zijn als vissen in het water dat kalm en vredig stroomt of klaterend van rotsen stort en alles meesleurt in een dans, een ongekende werveling van krachten.…

tussen toeristen, souvenirs en koopjesjagers ging ik er bijna aan voorbij dat onbestaanbaar wonder op een verouderd schilderij hij was het die daar liep over een woelig water en ik stond stil in een onrustig tij zoals zo velen tenminste wachtend op de hoop op beter…

Champagne bruist en kaviaar blinkt op zilveren schalen. Verguld is iedere zin, elk gesproken woord. Rokkostuums, avondjurken gaan in het rond. Gouden colliers en bloedkoralen kettingen vullen decolletés. De wals, de tango, maar ook rock en roll in een uitgelaten sfeer van feestvierende lieden. Kostbare drank wordt geschonken in een dampende…

Niet terugkerend op mijn schreden, sporen trekkend in het zand, wroet ik even in mijn verleden. Zomaar ergens, op het strand. Niet spannend, niet spectaculair, zwart-wit beelden gaan voorbij. Het leven, niet altijd even fair, het liet zijn sporen na bij mij. En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant. De wind…

Mens die uit Lichaam en geest Bestaat, en verder Uit water, naast Wat vlees en bloed - En toch is het De ziel die Die je maakt Tot wie je bent, Die dagelijks Je gedachten Stuurt, en je De schepping maakt Die je bent…

nog zijn de meningen verdeeld over schietlood en kompas tot averij komt het niet meer een eigen koers in oude klompen niet giftig opgetuigd met woeste tijden van weleer ze deinen in broos water de golfslag al voorbij het laatste zeil gehesen overstag was er nooit bij lager wal zal hen niet raken hun vrijheid is te groot zo ver uit…