Alle inzendingen over we

keuze uit zesentwintig letters daarmee maak je een gekozen woord en toch weet jij mij te vertellen iets dat ik nog nooit heb gehoord ik kan het alfabet zo opnoemen daar is echt niets aan maar wat jij mij net zei kon ik gewoon niet verstaan…

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…

had je gedachten al bespeurd lang voordat ik jou zou ontmoeten jij was als een lichte tinteling voelbaar in het spanningsveld van entiteiten sprankelend waren je speelse ontladingen in vorm en kleur met een warm na-ijlen zonder direct personifiëren beloofde contact al meer dan het ludieke passeren van vele anderen we…

Niemand ziet de ander staan iedereen is alleen met zichzelf begaan Mensen sterven eenzaam en alleen onrechtvaardig, onmenselijk gemeen In deze wereld worden mijn kinderen groot daar waar mensen zinloos worden gedood Maar de wereld hoeft niet ten onder te gaan Zolang er mensen zoals ik zijn....we gaan er tegen aan !…

Laten we doen Alsof alles normaal is Laten we doen Alsof er niets is gebeurd Laten we doen Alsof ons hart Licht en vrij is Laten we doen Alsof niets Ons hart Donker kleurt Laten we doen Alsof geluk Alledaags is Laten we doen Of we gieren Van de lach Laten we doen Alsof praten Abnormaal is Laten we doen Alsof alles Al is…

ook in het nieuwe jaar zijn ze er weer de kerk en het vuurwerk de A-vier en de A-negen het geloof in zegen de zure regen de files op de radio het recht op zelfbeschikking schuift weer een stukje op van je wieg tot je graf steeds meer bepaal je vooraf zelfzorg is nu dat vaststaat via welke clausules uit welke ampules je zelf de pijp…

Roepen we, roepen we om nog meer wijn de avond te bedwelmen. Loochenen de hete pijn, het razend knagen van hierbinnen. Roepen we, ja, roepen we, dit krijsen overstemmend. Roepen we om nog meer wijn, de pijn, de pijn... In memoriam Ton B.…

kunnen we het niet voor een keer eens zijn met zijn allen waarempel woorden lijken wel omgekeerd neem de doorzakker de feestfiguur met 't ochtendgloren ziet hij lakens als hij lakens ziet gevraagd waarom antwoordt hij in triomf ik pluk de dag mijn diepste wezen carpe diem bevlindert dagen de keurige rijtjesmevrouw half twaalf…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

Laten we verder kijken dan de leugen lang is Laten we zon en schaduw als familie beschouwen Laten we geen dubbelgangers van elkaar zijn Laten we mekaars naam vergeten en de lach onthouden Laten we traag reizen en elke korrel zand bewonderen Laten we de tuin omplooien tot een wuivend korenveld Laten we de woorden van elke dag…

Je aankijken en genieten van je lach, Want je bent er niet meer We missen je!…

het is geen dag vandaag geen stemmen slechts aangevreten uren bol van sterven en verkleuren niemand kleedt zich aan hier kermen kale vogels geen duiven wel waait er een toevallige wind over een dubbelzout meer zo vind ik je kleren  het is geen dag vandaag en als ik je ooit zie verweekt, vol van vrede kleed ik mij aan…

er klinkt een echo in het geweten die zijn weerga in de geschiedenis niet kent we moeten allemaal ons best doen niet meer vliegen en vaker lopen.…

de vergiftigde das ligt in het gras en denkt met heimwee aan hoe het vroeger was en dan wij de mens wij trekken geen grens wij denken niet aan die hulpeloze das die ligt in het gras en die met heimwee denkt aan hoe het vroeger was we zorgen ervoor dat wijzelf aan onze trekken komen maar denken niet aan die das die lag in het gras…

ja we gaan en verdwenen allebei in het grijs - ‘t spoor bracht ons samen - lieve ogen warmden winter kou verdween koffie met geklets glimmende koontjes - een schater lachte ons toe - de verlate kok bakte wat moois en lekkers van het vers gesneden vlees en net gevangen vis - blikken wisselden met woorden - tevreden tikte de…

door dreiging in verre landen welt de onrust op zijn we vergeten dat het as sneeuwde van verloren zielen die tussen hemel en aarde blijven zweven zijn we vergeten de hologige wezens die verdwaasd keken toen de vrede kwam hun "weten" diep weggestopt op een plek waar geen licht schijnt zijn we vergeten de woorden die toen gesproken…

Ook ik ben bij de paters schoolgegaan En dus loop ik nu bij de psychiater Omdat niet één zo’n pedofiele pater Mij indertijd als jonge knaap zag staan. Ik ging in alle onschuld door een hel: Waarom ik niet en al mijn vriendjes wel?…

in de pruimentijd deden we ons tegoed aan sappige vruchten die in overvloed voorhanden waren nu zou het ons zeker smaken maar ze zijn er niet meer hadden we er toen maar jam van gemaakt…

moeten we blij zijn met in het nu te leven en hoe blij is de vraag zo’n abstract gegeven waaruit bestaat die beleving zo’n moeilijk te omschrijven gevoel zo persoonlijk en zo moeilijk te meten maar onderuit hangend in mijn eigen stoel in mijn eigen huis voel ik me goed valt blijheid te beleven warmte droogte behaaglijkheid vrede…

langs koude kust verwaait de wind het vast stramien verrafelt meer en meer de rand van waar en hoe we moeten kunnen we besloten nog morsen met de tijd op deze plek ergens…

We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van ons begrijpen. We zijn ontgrensd en leven met onstilbare verlangens, met oneindigheid.…

We geloofden de leeftijdsgenoten die zeiden dat God Niets was en door onze punkkapsels shockeerden we de brave burgerij terwijl we overtuigd waren van een nucleaire wereldcatastrofe ja, al in de zeventiger jaren wisten we dat het kapitalisme not-done was we dweepten kwaadaardig met het communisme en bij het graf van Karl Marx legden we te…

ik weet het, liefste, de hitte verstrijkt onze weinige uren en al kijken we diep uit onze ogen, het maakt ons in wezen niet uit. straks als het afkoelt, en donkere motieven de aanblik bepalen - de vrolijke rimboe van het karkas - zijn we net zoals afrika. men is daar één met de natuur, men wacht er al jaren op regen.…

Als een mens toch van te voren weten zou, wat of er gebeurde, zal ze dan een andere weg inslaan, als een mens van te voren precies weet wat er mis gaat bij het inslaan van die ene rechte straat, wetende dat er ongein te wachten staat, neemt ze dan nog die ene rechte straat? Als een mens van te voren weet, wat er gebeuren zou, als het…

We moeten meer hoelahoepen We moeten meer springen We moeten meer krijten op de stoepen We moeten meer kinderachtige dingen…

Zullen we samen naar boven klimmen hand in hand zoals we vroeger bedachten? Zullen we dat doen? En als we dan daar boven zijn zullen wij dan drinken tot het laatste glas wijn? Zullen we dat doen? Kom klim mee. Het is mooi, de weiden zijn uitgestrekt en groen. Zullen we dat doen?…

Jongens waren we, we tuurden naar de stenen -- en naar de sterren.…

We hadden er op gehoopt dat de wereld zou vergaan. Please Wereld! Verga! We hebben genoeg van je gezien! Maar nee, hoor niets, kon het hier nog, was het in Australië inmiddels te laat. En zo zaten we wat te kletsen in de kroeg wie weet toch een beetje extra blij.…

Waar zijn we nu ? Zingt de zanger. En hij zingt nog heel veel meer, maar wat ik blijf horen is die gezongen vraag : Where are we now? Where are we now ?…

dan zien we uiteindelijk ons eigen spiegelbeeld…