Alle inzendingen over weg

de maand is op onze relatie ook ik ben moe jij uitgedoofd als een ster schijn je op me neer maar ik wil meer meer meer alles wilde je voor me doen maar alleen dit kleine ding gewoon bij me zijn en mijn hand vasthouden me een knuffel geven of een zoen de maand is op jouw lichtje ook het is donker…

voorrecht je te leren kennen nu je weg bent zal ik eraan moeten wennen maar je hebt me voor de toekomst iets gegeven dat genoeg is voor mijn hele leven…

Jij kijkt me steeds weer aan met woede en wanhoop in je blik alleen voor mij bedoeld alleen voor mij omdat ik niet verder leven kan met een liefde die verdwenen is de bel gaat, jij moet gaan en je laat me staan, alleen in de gang. De deur valt achter je dicht met een klik als een dreun in mijn hoofd ik heb nooit geloofd dat jij echt zou…

Je bent weg, verdwenen, voor altijd uit mijn leven. En toch, je bent hier bij mij, voor altijd bij mij in mijn hart, in mijn herinneringen, daar zal je leven, eeuwig leven.…

Mijn weg voert (langzaam) mijn werk mijn leven uit.…

Zelfs de zon komt niet tevoorschijn door de dikke zwarte lucht. Telkens weer om water vragen, iedereen is op de vlucht. ik heb blaren op mijn voeten, want we lopen al zo lang. als ik jou maar stevig vasthoud ben ik helemaal niet bang! Hoever gaan we nog vanavond – ik zie hier alleen maar puin. Zal ons huis er thuis nog staan – en de…

de zilveren stralen van de maan schitterden zachtjes op de tekenen van mijn verdriet in de gouden zonnestralen verschenen de lijnen die jij bij mij achterliet nu zijn de tranen gedroogd de lijnen vervaagd maar de pijn is gebleven, al zie je die niet…

al lopend vanaf daar vanwaar je vertrok kom je er achter dat wat je vergeten was wilde vergeten wederkomt telkens opnieuw zou je kunnen huilen zou je weg willen kruipen diep weg daar waar niemand je kwetsen kan onder de dekens van jouw verdriet aangedaan door hem de pijn de angst de nachten zonder slaap de teleurstelling…

Ze moesten weg, zo was voor hen beslist. Het wachten was alleen nog op een kist...…

We bellen nog drie woorden één futiele zin Maar hoe ik ook wacht en luister het is alles wat nog tot mij komt je lach, je geur, de blik in je bezielde ogen ze lijken nu al eeuwen heen Men zegt: je sterft als je bent vergeten ijle lucht – slecht doorbakken bovendien je bent weg drie woorden: al wat blijft in ommezien Toch kan ik jouw…

aan de wind dan waaien ze vanzelf weg Een kaarsje in de donkere nacht verlicht je huis je lichaam je ziel..…

ik ben het spelen verleerd vingers en handen doen alles verkeerd waar vroeger fantasie snel gestalte kreeg blijft de vloer nu akelig leeg ik filosofeer denk en probeer maar de spirit vonkt helaas niet meer mijn geest is bezet met tal van structuren zonder ruimte om bij te sturen ik moet weg de ballast overboord naar zand…

Zijn wijzer wijst je welke weg en welke weg. Stenen dragen het gevolg van overwegen zo geordend dat een route ontstaat. Ik hier. Jij weg. 02-03-2006…

Ik tik mijn zinnen in het late avonduur dat al naar enen loopt met zekere gelatenheid De weg die mij altijd voor ogen stond die weg die zeggen ze die ben ik kwijt Mijn trots kan mij niet veel meer schelen Hij wordt langzaam door hen gesloopt Stond hij nog recht en fier voor wat ik dacht dat ik presteerde nu is hij slechts een vage…

je ging weg en nam de zon mee en een stukje van mijn hart alles lijkt wat grijzer maar tòch ben ik wel wijzer dan te zitten treuren ik maak mijn eigen kleuren en die zon komt ook wel weer terug met jou…

een halve bol met touwtjes en daaraan wolken waaronder witte koeien grazen nee, nippen als met champagne van het gras voorzichtig strekte god zich hier uit voordat hij als een herfstblaadje verfrommeld werd en knisperend verdween de hemel is niet boven…

er is een jongen weg het dorp is in rouw voor die jongen met zijn auto eens vielen jongens uit een boom of van een polsstok in de sloot nu vinden wij jongens heel vroeg langs de kant van de weg en zijn ze altijd dood…

Al was hij op de terugweg in de buurt Zijn routeplanner was fataal voor hem, Want na Zuidlaren hoorde hij een stem Die hem voorgoed het bos in heeft gestuurd. Nee, ondanks zijn behulpzame TomTom Kwam Berend Botje ook nu niet weerom.…

is om niets te moeten Gewoon even weg van hier Doen wat ik zelf wil Alle gedachten in mijn hoofd Laat ik varen met de wind En zelf vaar ik mee Totdat ik mijn eigen plekje vind Ik lijk ver weg Maar ben toch heel dichtbij Want ik neem iedereen mee Voor altijd in mijn hart…

Zinnen zweven door de lucht Niet uitgesproken woorden Geen geluid bereikt mijn oren Wanhopig oog en diepe zucht Stilte scheurt door helse hoofden Zeg het, zeg het, verdomme dan Samen wetend dat het niet kan van ons valt niets meer te geloven Er is niets uit te leggen of uit te spreken Maar over, uit, de liefde klaar Ik hoor de deur…

Mijn zintuigen breken, ik duw mijn hoofd tegen het koude glas, en buiten hoor ik dof de mensen spreken. Traag rijdt de auto door. De berusting komt met de ochtend, rijen bomen wekken me, dit contante ritme is wat ik hoor. De opkomende zon brengt een rode gloed, het valt over de wereld als een deken, het geeft licht, warmte en nieuwe…

Ontploffende granaten De wereld vergaat Kinderen alleen gelaten Allen gestorven Vroeg of laat Geschiet van geweren Iedereen rent Het tij zal niet keren Ik leef in een wereld Die niemand meer kent Overal waar geen Regel meer geldt Voel jij je alleen Word je door De eenzaamheid geveld…

Ik heb de deur niet open horen gaan en ook niet dicht Nu ik wakker word lig ik hier alleen en is het licht Ik weet niet eens of ze hier echt was of in mijn dromen Sterker nog, ik wil het niet eens weten Ik ben dus niet droevig, en ik heb ook geen pijn, omdat ik weet dat ze vanavond weer bij me zal zijn Maar hoe moet ik in hemelsnaam…

kwam ik alleen te staan Maar later kreeg jij spijt Jij nam het verkeerde besluit Het is je eigen schuld Jij wil terug maar ik doe niks Want het is over Het is over en uit Ik heb je niet meer nodig Ik hoef je niet meer te zien Je bent nu overbodig Ik heb het te lang aangezien Verdwenen uit mijn leven Verdwenen uit mijn gevoel Blijf weg…

De wind heeft mij mijn wil ontnomen, Het water heeft mijn ziel, Het vuur heeft nu mijn mooiste dromen, De aarde bleef stabiel.…

Weg, gewoon verdwenen. Alles achter gelaten, jij nam de benen. Laf, dat vind ik er van. Ons leven overhoop, zeker voor je kroost. Maar we zijn er niet aan onderdoor gegaan, We zijn er weer boven op, vergeven je besluit. Terug naar je vaderland, je wou weer naar huis.…

Misschien met jouw empathie voelt de weg daartoe niet zo lang.…

Verdriet heeft altijd een weg, Die weg kan lang zijn, of kort. Die weg kan breed zijn, of een heel smal paadje. die weg doet altijd pijn, hoe lang hij ook is. Maar onthoud ook, dat er altijd een weg van vreugte en vriendschap is.…

In de wieg van het leven leg ik mijn grootste schat. Ik zal het voeden met nemen en geven en wikkelen in deemoed totdat.…

Moet ik mijn eigen weg gaan Maar waar moet ik dan heen Moet ik mijn pad volgen Maar als ik het verkeerde neem Sla ik straks mijn vleugels uit Maar stort ik dan niet neer Zal er iemand van mij houden Of doet hij me telkens zeer Vragen tollen door mijn hoofd Mijn hart lijkt stil te staan Alles is opeens zo anders Ik wil hier ver vandaan.…