de weg
Ik tik mijn zinnen in het
late avonduur
dat al naar enen loopt
met zekere gelatenheid
De weg die mij altijd voor ogen stond
die weg die zeggen ze die ben ik kwijt
Mijn trots kan mij niet veel meer schelen
Hij wordt langzaam door hen gesloopt
Stond hij nog recht en fier
voor wat ik dacht dat ik presteerde
nu is hij slechts een vage schim
die in de nacht verteerde
En schelen kan het mij ook eigenlijk niet
Ik houd van binnen toch mijn eigen waarden aan
Daar buiten is de uiterlijke schijn
Ik zal mijn eigen weg maar gaan
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid