Alle inzendingen over wekken

Je brief vond ik in de brievenbus verfomfaaid door regen Ik vond 'm zwaar wegen de woorden als stenen op m'n maag Door het schrijven van de brief had je onenigheid -voor jezelf- opgelost Ik zag je -diep verborgen- in je kraag de straat oversteken Na weken.... geen schim van je te zien misschien?…

geen pijn zo zou ik het niet willen noemen maar dat lege gevoel dat wat was en dat wat soms nu al wordt gemist lege straten schone luchten volop in – en uit kunnen zuchten liefst zonder hoesten want dan is er echt sprake van wee het ongestoord rusten schichtig winkelen eens in de week er wordt nog niet mee gezeten wacht maar…

Op een zomernacht Ontmoetten zij elkaar Zij werd week van hem En hij werd hard van haar Ze kregen beiden zin In een spannend avontuur Al was het maar voor eens En slechts van korte duur Negen maanden later Zag hij haar tot zijn schrik Ze was nogal veranderd Vooral haar buik was dik Zij bleek acht maand zwanger Dus hij rekende terug…

Geef deze jongen nu eindelijk wat hij wil, zijn honingpot is al weken leeg en zie daar drijft hij af naar dwaze lethargie.…

een stralende konijnenboer vlak voor kerstfeest geldgrage ogen voelt zich stoer ja zijn fokkerij Is immers beter dan Frankrijk en China Schattig hè mensen baby konijntjes net geboren alleen Rijp Om na 11 weken niet genoten dood te gaan dierenrechten nee voor deze schitterende diertjes geen beschermend bestaan…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

de nacht is zacht en zonder onderscheid ik weet dat je nog kijkt in het licht van onze liefde nog kijkt naar sterren in mijn ogen, handen die je warmte beloven in het wachten op de zon je fluistert om geen schaduwen te wekken de woordjes voor ons twee stilte luistert zachtjes mee zo wil ik met je praten uren hebben dan niets in…

Verlangen sloeg neer in weke aarde toen hij ging langs het smalle pad een vlucht van wilde ganzen zocht verre overzijden. Ruimte zon en wind in korte vlagen schreven een nieuw begin in hem.…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

Toen ik begreep dat ook ik ooit sterven zou voelde ik mij zeer alleen En om deze schok te verwerken, bezoek ik elke week zijn grafsteen.…

Hoe een hart vol liefde leeft, minuten, uren, dagen, weken....…

Geluk en verdriet, Die emoties liggen dicht bij elkaar, De ene valt vaak bij de andere in het niet, En zijn op te wekken door een enkel gebaar. Iets kan met geluk beginnen, Je voelt je intens gelukkig, Maar verdriet kan dat gevoel verdringen, Beiden kunnen zijn heftig.…

Verborgen is mijn wereld in het slenteren van de tijd, ik probeer de minuten te wekken achter de muur van mijn strijd. Ik open en sluit de deuren van bezeerde dagen, en zoek naar een hemel waar ik kan bedaren.…

Het CTG heeft deze week beschikt Dat wie haar maagdenvlies laat repareren 't Niet als iets anders meer mag declareren Want economisch geldt dit als delict Nu ben ik zelf geen moslim en geen maagd Maar 'k vind het een en ander godgeklaagd -------------------------------------------------------------- .....Artsen declareren de hersteloperatie…

Zit daar nog steeds mee met dat 'vergrijpen om' met 'aan' handtastelijk aanvallen zich wederrechtelijk trachten toe te eigenen Walgelijk ontroerend hoe jij de nostalgie weet te wekken af te doen als niemandalletje dat niemand anders kan op je hoofd gaat staan je laat verwonderen hoe zwaartekracht je jurk overvalt mijn stem die spreekt…

Nu preekt het en doet huisbezoek, En voor de variatie, Houdt het 's winters, driemaal in de week, Lidmatencatechisatie. Ik bezweer U, mijn allerliefste vriendin! De draak hier niet mee te steken; Er zit wezenlijk zo iets aandoenlijks in, Dat een hart er wel van mocht breken.…

ik probeer de beelden in mijn hoofd met woorden slechts te schetsen dikke diepe strepen dagen van de nacht mijn hart is donker de wereld zwart lichte smalle lijnen springen uit mijn ziel ze kronkelen en draaien door zomerlicht versierd dan zijn de zwart-wit tekeningen de dagen door de week uitgevlakte grijze meren eenvoudig uitgebeeld…

er gaat geen dag voorbij of zij denkt aan mij en hoewel we elkaar nog steeds veel vertellen zal het in ons niets herstellen er gaat geen week voorbij zonder dat ik enigerlei een moment slagzij maak en zinkend in verdriet denk aan de dag dat zij mij verliet er gaat geen maand voorbij zonder een herinnerende bladzij omdat zij daarop…

Rank en lieflijk zijn de klanken die mijn zintuigen weer wekken tot een staat van kunnen danken, kunnen horen zonder spoorslags te vertrekken. Wit als sneeuw is de welgevormde mond die mij nieuwe sagen brengt en mij leidt, de wereld rond, mijn droom en dag verzengt.…

Vingers plukken stralend zacht van gitaar bespannen snaren zomerseizoen melodieën wekken zegepralend rozen op stam dan… nog één keer zijn gebogen rozenbloemen heft stralend lachen naar de zon maar na prachtige melodieën beseffen ‘het is tijd wij moeten nu vertrekken buigen voor de gitarist’ onbetwist illusionist verdwijnt…

ik wilde de volheid bezitten een leegte ontvluchten met zoveel donkere muren en mijn armen doen strekken naar luisterende luchten om de vullende verwachting blindelings op te wekken die tot in eeuwigheid zou duren verdwaasd trek ik me op langs dode takken de handen geschuurd nu vol met blaren zocht de eenzaamheid te bedaren die al…

Het bleef niet bij die ene keer Want een week later ben je er weer De tijd is kort het verlangen groot Ik sluit m'n ogen en geef me bloot Met jou beleef ik dit gestolen moment Het voelt zo goed als je bij me bent Maar in de stilte komt het verdriet Je bent al weg en ziet het niet Voor jou de lol voor mij de pijn Mijn hart…

Ik zit voor het raam en sluit m'n ogen Slechts twee weken terug in de tijd Daar fiets je met je rossige haren Een glimlach die sombere dagen openrijt Een kaarsje ontstoken om het licht te wijzen Vandaag eindigde jouw levenstaak Nooit meer fietsend door de straat Zwaaiend naar allen en iedereen Mijn koffie is bitter…

ook mijn zilvergrijze Rolls is goed voor een uur of twee maar neuken copuleren als u wilt door velen ook vermomd als sex of door de jongeren onder ons of beter opgeleiden thans gespeld als seks vermag niet meer te genereren dan hijg en oh en soms nog ah voor een minuut of twee gepaard aan ernstige vermoeidheid voor de resterende week…

de tuindeur gaat weer open er sluipt geur van voorjaar binnen in de tuin zie ik vooral groen heel veel groen de beukenhaag waar ik vorige week nog zó doorheen keek is in mum van tijd dichtgegroeid onneembaar voor vreemde ogen als een privédomein hier ben ik thuis voel ik me veilig... laat de zomer maar komen…

keer op keer roep ik je op zolang de harteklop mijn handen stuurt met mijn muziek lukt het je uit de winterslaap te wekken te laten nestelen in ongesproken taal mijn adem, maar vooral ook het verhaal, waarvan de tekst voor eeuwen is geschreven je te verleiden met de klanken intonatie, passie, dynamiek voor luttele minuten even samen…

Het orgel speelde jarenlang de klaagzang van de dood de organist, een oude man had nooit geluk gekend de aula was zijn arbeidsplaats iedere week weer werk zo somber mogelijk, speelde hij de trieste nummers van de dood en door zijn eigen tranen heen zag hij zijn kist hij wist het al die jaren lang geen orgelspel alleen gezang…

En elke week tik ik even tegen dit gras en hoor de door vleugels gebroken stilte.…

haar naam is Sarah ze is gisteren geboren het kleine vrouwke dat drie weken geleden zo heel plotsklaps haar papa verloor acht pond weegt ze en ondanks het diepe intense grote verdriet is ze zo welkom de kleine Sarah kleine prinses ik wens haar een leven vol kleurrijke bloemen en alle liefde die er voorhanden is…

Een simpele week, een simpele omgeving, een simpel woord, simpel eigenlijk zou vanzelfsprekendheid een simpeler woord zijn, omdat we vanzelfsprekendheid als vanzelf simpel aannemen, en simpel is gewoon, gewoon is iedereen, maar niet iedereen voelt zich als simpele ziel een vanzelfsprekendheid, tenslotte is gewoon maar gewoon en niemand…