Alle inzendingen over wijsheid

zetelt de grote voormalige boerderij herboren als spijshuis De Wilgenhoeve noodt met zijn warme wit-rode huid de liefhebbers van gezellig smullen knipoogt voortdurend fijntjes _ vriendelijk naar het zorgzame woonoord Bertilla waar zieken een goed bestaan genieten het weidse gebouw De Karmel vraagt ieder wie diepe bezinning mint recht en wijsheid…

Ik denk dan; bezat ik de wijsheid dan had ik hen niet nodig, hen woorden om te leren lopen, want lopen deed ik al vóór mijn wedergeboorte alleen begrijpen doe ik het nog niet. misschien wel nooit......…

Bescheiden wijsheid klinkt fijnzinnig, tóch straf: "Behoud der oude reine schepping daalt op 's vaderlands geschonden bodem af, hernieuwt wildernis, door mensen bepaald." Dit heb ik (Han Messie) enige jaren geleden geschreven ter ere van het honderdjarige bestaan van Natuurmonumenten, opgericht in 1905.…

een zenuw een herinnering geleden schikt zich zijn dorre geest doorbroken wanden blauwe beken schimmelt de huid stromen vol van jaren achterom in zijn ogen waait geen vuur vonkt nog even als de wind hem raakt geen heden geen terug mistnevel dwars over oog getrokken compromis in zijn ogen getekend leven met rode linten omfloerst wijsheid…

verleppen Die getuigen van een blijde tijd De tijd van actie is verkeken Nu is het wachten, hopend en vol nijd Maar voor wachten moet met rusten Toch mijn hart rust niet als zij zingt Ik kan zo dus niks beginnen Als mijn hart haar zo bemint Verdronken in de kennis van het leven Als een wrak neerstrijkt op de koude grond Vol met liefde, wijsheid…

Verwachting stort gaten in het gewelf, perst licht uit de longen van de wijsheid, omarmt het weer in eb en vloed, en uit de schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden op een verlaten strand, wedergeboorten in één hand, de tong op de zilte lippen die een bijsmaak geeft van zelfbevruchting en in het proeven onderscheidt,…

je voelen bij mensen echte mensen met harten van goud zo raceten we gevierlijk door de jungle van Drenthe om ons in de stromende regen te laven aan de schoonheden, die hun dierbaar waren je kwetsbaar opstellen in alle veiligheid waardoor diep zielenleed ter tafel mocht komen omlijstte deze dag met een gouden griffel dankbaar voor alle wijsheid…

maar dat had ik niet in de gaten, ach zo jong al, al het vertrouwde te moeten ruilen, was een stap voor mij in een groot zwart gat, het was zo vertrouwd bij jou te schuilen, als ik weer eens wat had, vaak mis ik je aanwezigheid, gewoon even om mij heen, maar door jouw raad en wijsheid, voel ik mij niet echt alleen, mijn zuster, mijn vlees…

gisteren nog maar lijkt het leerde je de hoed met pluimpjes staat dan wel koket en kittig maar brood met boter is beter gisteren nog maar lijkt het leerde je blauwe hoedjes blauwe hoedjes heeft iedereen als eens de hemel op ons valt gisteren nog maar lijkt het leerde je de grootste hoed is niet voor het grootste hoofd hij wordt met wijsheid…

Met vrienden door een wormgat vanaf de toverboom naar de grot in de zee en over de drempel in de armen van de octopus die me onder zeesterren beschermen met een teken op ons voorhoofd We delen brood en water zingen en dansen over koralen van vriendschap in de tuin versierd met blikjes en glas langs paden van zilveren schubben en schelpen…

onbekommerd liedje Wanneer ging dit alles verloren werden de bomen voor jou te hoog je gevoel bekneld met angst voor straf waren de vissen je veel te vlug af het gras giftig dat je destijds zoog Je bent je blijde kinderjaren kwijt je jeugd is voorbij en snel vervlogen het leven zelf heeft je veel geleerd je glimlach is door weten verweerd de wijsheid…

o Vloeit dan, mijn Zangen, In 't midden van 't prangen Bij tranende wangen Van 't innig verlangen, Van innige vreugde De pijnen Verdwijnen Met dwaaheên der jeugd; Verdrietig Is 't nietig Van wijsheid en deugd; Naar 't hogere leven In Jezus te streven, Zie daar wat verheugt!…

o Vloeit dan, mijn Zangen, In 't midden van 't prangen Bij tranende wangen Van 't innig verlangen, Van innige vreugde De pijnen Verdwijnen Met dwaasheên der jeugd; Verdrietig Is 't nietig Van wijsheid en deugd; Naar 't hogere leven In Jezus te streven, Zie daar wat verheugt!…

De wind jaagt door de straten en leest een oude krant uit de tijd dat vrijheid als hoog goed om de hoek lag En wijsheid op trotse benen liep en de wind je vuile was schoon blies en de dieren nog in mensen geloofden maar daar zijn ze van teruggekomen (refrein) Het is niet de regen daar kun je je op kleden maar het is de wind die geen…

Mensheid, deel van de natuur met de minste wijsheid; hoewel gij de enige zijt die kan spreken, zult gij niet antwoorden. Deze vraag is te groot voor u, ze omvat teveel waar gij niet bijkunt. Waarom zijt gij dan de enige met het spraakvermogen?…

De planeet wordt beroofd en ze vergeten wat is beloofd, want wijsheid in hun hoofd is al eeuwen uitgedoofd door hebberige nukken, men ziet nu belastende stukken. Wat zal blijken: men gaat over lijken die niet wijken. Er heerst haat en geweld, al loopt men op de tenen. Men neemt van armen geld en dan neemt men de benen.…

Ik wil niet religieus gaan spreken En zeer zeker geen moraalridder zijn, noch een loze preek hier af staan steken Want niemand heeft de wijsheid in pacht Al zegt menigeen tijdens het happen van de hostie, en na het nuttigen van een glaasje “heilige” wijn "Ik voel toch werkelijk zijn Goddelijke Kracht, ‘k ben een beter mens dan zij, die niet…

morgenster verscheen vandaag ontwaakte ik uit mijn oude droom, ik overzag de bergen, de wouden, de Gele Rivier, en huiverde, zover ik kijken kon vermolmde oude geesten voeren het bewind en knechten nog steeds, alsof zij de ware keizers zijn, mijn oeroude volk dat aan kleur en schoonheid bouwde in terracotta, stenen en karakters, door de wijsheid…

ziel mijn naam is Apollo, zonnegod, het marmerbeeld doet mij denken aan Artemis, mijn zusje, jachtgodin, de eerste vrouw die ik ooit stil en roze, ja naakt zag baden in Delphi's warme, bruisende bron, wat ik nooit durfde vertellen ik ben Apollo, de zonnegod, ik bespeel mijn gouden lier ik schenk sinds de Oudheid, naar men zegt, de wijsheid…

Jouw pijn mijn pijn Woorden onze woorden Gedragen door de zee Vervlogen langs baaien Samen uren slenteren Voeten vol met blaren Maar het deert niet Je schouder geeft troost Veilig in jouw warmte De golven die deinen In het ritme van rust We voelen ons goed Samen met de stilte Je bent lief en oprecht En wijst me de weg Ogen spreken wijsheid…

dekt hij de bodem af met plastic en keien, vult de vijver met zeewater uit de tank, tiert dat de golven zijn ingestort; ‘het is windstil', troost ik hem; bij vlagen waant hij zich op zijn schip; dat schrikt mij niet af, ik hoef ’t niet te begrijpen leerde ik door lezen en schrijven van gedichten wat m’n geest oprekte en aanvoelt als wijsheid…

fouten ontbreekt hen steeds de moed publiekelijk iemand nagelen dat was oprecht hun enig doel "je kunt nu mee draaien en keren zo niet houd dan je smoel” er is hen geleerd niet te liegen ouders hadden het goed met hen voor zittend op het pluche gaan zij door met bedriegen achter hen staat toch het "leugenaarskoor" ik wens hen heel veel wijsheid…

(Een epos in 4 delen) Verbannen is op zoek gegaan Heer Alpha naar de wijsheid van krachten oud en ongekend, de wortels van zijn wezen Hij heeft de Goden raad gevraagd, de sterren leren duiden langs bergen, boom en beek gegaan, las ziel der kleine luiden Gelouterd door de IJzerbron nam lichtkracht toe tot aan zijn mond Zijn steengeslepen…

Ik hou ‘t geloof in wat ik zie, in wat ik hoor en wat ik voel; en wat ik zelf ervaren heb, da's best een heleboel en wat ik van mijn vrienden leer, wier opgedane wijsheid ik vol blind vertrouwen respecteer. Ik hoef geen leider die mij stuurt; Ik zal mijn eigen richting gaan.…

We zijn de vrienden in een lot, we zijn van een gelijk ras, de een gebogen in z’n denken waarin hij het meest gedijt de ander vlecht de loten met lemen voeten in het gras, we drinken uit dezelfde wijsheid en ademen zelfstandigheid.…

- Hij heeft, boven menig ander, Grijze wijsheid in zijn jeugd! Ach! indien ik kon beminnen!.... Mooglijk is de Liefde zoet! Daphnis zou mij wel verwinnen, Want hij heeft een eêl gemoed. Daphnis, ja! ik moet u achten.... Zacht! - zo dit eens liefde waar?.... Neen! dit moet hij nimmer wachten!…

de ander vlecht de loten met lemen wortels in het gras, nectar vloeit uit kristalen wijsheid te ademen uit zelfstandigheid zijn we vrienden in een lot? zijn we van een gelijk ras? krom gebogen in z’n denken waarin hij het meest gedijt?…

Heer, wij bidden U voor de machthebbers op aarde Wilt U ze begrip en de nodige wijsheid geven Dat ieder land in alle rust in vrijheid mag leven Dat er vrede en gerechtigheid mag zijn op deze aard.…

Leren wij de gestage Gang van het continuo Kennen en dorsten plechtig Naar talloze wijsheid, want Zonder berusting is haast Geboden, niet langer zijn We verzekerd van een plaats Onze honger te stillen. Hoe somber klaagt het sober Koor, hoe ongehoord het bast De bond uit schorre tong en Kelen van verkommering.…

zijn vier de vrienden en vriendinnen zoals zij ook jou huldigen om wie en wat jij hen bent omarm in elke klus en karwei vooral de bezige bezigheid die jou meedoen laten doet in het stil ervaren weten dat meer dan de jaren ons tellen wie jij bent en wat jij doet dat ook na vandaag de jaren tevreden en afgeladen zullen zijn met wijsheid…