Alle inzendingen over witte piano

Totdat zich een opening vormt, helblauwe lucht ver-schijnt – snel weer bedekt door nieuwe wolken gevolgd door opnieuw – een grijze massa, waarna een stralend witte wolk zijn opkomst doet, begeleid door lyrische vioolstreken die de piano tot zwaardere akkoorden aanzetten.…

Ondertussen is mijn piano zo gevoelig voor stemmingen dat ik niet meer kan verbergen wanneer in mijn hart de gevoelige snaar is geraakt…

De buren spelen vals piano maar wel met gevoel. Zó wil ik leven, vals maar met gevoel. De piano houdt op en mijn bange norse vriend begint in slaap te vallen --------------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003…

Zie u zo nog zitten Op dat krukje bij de piano Lange, dunne vingers razend snel Glijden lenig over toetsen Spelen een vertederend mooi spel Bracht iedereen in ontroering De piano was uw thuis De stilte is beklemmend Nu u er niet meer bent De melodie werd onderbroken Maar in gedachten gaat ze door En deze melodie… klinkt even prachtig…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

piano hele halve zwartwitte bespeelbare toetsen sleutel in hoorbare noot weerklank tonja 16.07.03…

Het licht hangt als een stofdoek over de piano. Ik hield ervan je te horen spelen - Satie! – en het zwart van je haar met het zwart van de vleugel te vergelijken.…

Een roodbruin gebouw met witte randen kon er niets aan doen dat het....gestopt door een gesprek met een allerwelwillendst mogelijk nieuw familielid, 't tikkeldidomt, tikeldidomt van de piano ver- zadigde accoorden die naar een hemel rijken, terwijl zelfs de aller onemotioneel ontwikkelde weet dat het hier om niets meer maar ook niet…

Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's.…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

Jij bent de wolk in het moment Een piano klinkt en drinkt mijn zucht In een teug adem ik uit en zweeft lucht Dit moment omhoog en terug…

' "Naar Piano nobile, eerste etage" Zeg ik voor l'ascenseur vertrekt naar één Als hij daar stopt zingt zij 'de deur gaat open' Ik dank en groet haar, kan niets doen dan hopen Dat zij mijn stem herkent - 't hoeft niet terstond - Als ik zeg "naar BG, begane grond"…

Luister lieve strijkviertelbewoners Komt vrienden, ridders van de kousenband En spoed u naar piano nobile Eén woninglaagje boven de parterre Daar komt de Sint en Piet loopt met me mee De wind draait steeds in cirkels over pleinen Zijn mijter zoekt beschutting in de stal Bedekt zijn kale kruin, dat klinkt halal Maar liever duikt hij onder…

warme straling van je andere hand in mijn nek jij wist feilloos alles van nemen en geven we speelden quatre mains op de piano van het leven…

die doorgaan en zij blijft zingen zing door piano speel omarm mij wind en muziek de aalscholvers gaan evengoed hun eigen vlucht weet ik, weet ik wel nu mijn tranen vallen…

een bloedmooie adonis uit Sittard haren glimmend als satijn en pikzwart reed in een groene porche ze noemde hem Georges speelde voor zijn liefjes op de piano Mozart…

de portier is weg en het huis is leeg op één piano na tingelend op ivoor hoop ik op gehoor in vain het innerlijk rondeel behelst alleen de aangeslagen toon…

Mijn hart is zo Als 'n piano, Die luid klinkt en toch zacht Haar klanken strooit over de mensen, Die langs de vensters van het salet Voorbij gaan, in trage tred. De piano, zij klinkt alleen Voor de mens die haar bespeelt, Voor die over haar zijn vingers heen En weer laat lopen, haar bestreelt.…

Voor mensen van vroeger ben ik nog steeds de dochter van Maar voor mensen van nu zijn jullie slechts een verhaal Een zwartwitte trouwfoto op de piano. Een piano wiens snaren jij ooit beroerde. Nu speel ik nog, soms, als ik dicht bij jullie wil zijn Verlangend naar een tijd dat ik nog een kind was.…

hoor de trompet en de piano ergens ver weg en lang geleden denk ik ja dat zijn wij we zijn vrij zo dichtbij de volle maan in een blauwe lucht maar ook zoveel heimwee naar hier…

maan schuift in haar laatste opus in c in do dus serenadeboogje in een zwarte plas piano wat ooit forte was spiegelkomma aan een hoog plafond straks weg en afgerond…

Zijn aandacht kon hij vast niet goed verdelen, want hij was bezig met piano spelen.…

Sierlijke grillen fladderen op Onder de vleugel die stram openklapt Het klavier gebiedt de hamers De snaren door vilt gedempt Een labo van klanken waar hij woekert De vrije vorm koppelt aan het vingerspel Op zoek naar de fijne, tere toets De verbeelding op de spits gedreven Geschreven voor salonkringen Verdiept, verinnigt hij het stuk…

Als je stil bent hoor je een piano zachtjes spelen Alsof vingers de donkere wolken aaien, vangen, bestormen, strelen Als je stil bent hoor je jezelf en je gedachten Alles waar we nu niet van slapen Alles waar we vroeger om lachten…

Zijn hand daalt traag Neer op het zwart en wit Zachtjes wiegt hij met zijn hoofd De schelle toon Van een hard aangeslagen toets Schalt door het Victoriaanse huis Een terts Verandert de harmonieuze muziek Tot een ongemakkelijke compositie Een zacht gekraak Van de houten trap Doorbreekt de melodie Vol bewondering kijkt ze toe Naar…

Voor Jeannet Heb vanmorgen weer Die band om mijn hoofd, Deken van grijze wolken Die hoofd, ogen en oren Op het eerste gevoel Zo maar verstopt - En dan hoor ik halverwege Deze lome zondag ergens Ver weg zo maar die Prachtige pianoklanken Die in slechts een handvol Minuten mij wakker maken Door de eeuwige kracht Van de muziek…

Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd met een zweem van streling, snaren klonken. Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast…

oma las geen noot, maar spelen kon ze wel haar favoriet: Johan Strauss walsenkoning het klonk altijd opgewekt in haar woning eerste noot twee tellen, tweede noot een tel zij leerde haar stukken feilloos op gehoor even proberen dan had ze er weer één ‘t ging altijd zonder moeite, zo ‘t scheen na één keer luisteren had ze het al door in…

Een vriendelijke, vrolijke melodie klimt door het open raam naar binnen en streelt mijn ziel die droevig is omdat zovele mensen lijden en niemand troosten kan. De noten van de muziek dwarrelen als rozenblaadjes van rozen die nu natuurlijk nog niet bloeien maar geuren doen vermoeden. Tussendoor een woord, een blik, even stilte en alles lijkt…

Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen aan de piano door het lichter gevooisd stemmen. Haar hart klopte in haar keel, haar stem begeeft, het geluid dat in haar ogen brak, intonatie geeft. Pianomuziek vulde haar eenzame dag, weerklinkt, een glimlach omspeelt haar symmetrisch gezicht.…