Alle inzendingen over woelde

Terwijl zij woelde en woelde van rug naar zij en weer terug sponnen haar hersenen starre stekende spinsels de een na de ander en ze stapelden een hoge Ijzige ondoordringbare brij toen sprong de kat op ‘t bed perste natte neus tegen haar koude arm en legde zachte voorpootjes midden op die grote zere plek…

Niet het verstand Herinnering is de band Ik verzakte naar diepere lagen Jij woelde naar luchtige hoogtes Samen op reis Wat een afstand…

Zomers lichtzinnige koelte buien als penseelstreken aan een rozig firmament alles verzamelt zich in het eerste warme licht ik blijf binnen en wacht, ik ken het de deur stond altijd open maar wat binnen woelde was niets van een welkom, eerder een wensen kromlopen door het gewicht van felle onwetendheid God wees jezelf leg aan, dat schot -…

Zijn laatste winteruren woelde hij peilend in de gelaagde vlakte. Spittend in onze gedachten rust hij nu op eeuwige velden.…

ging langs hagen de kraag weer op stilzwijgend zwart herinnering betrad de paden waar zijn steen in ruste lag voelde hoe hij woelde in de donkere grond wist dat hij zijn rust nog steeds niet vond de bloemen uit mijn hart zijn nu voor samen en nooit meer apart…

de nieuwe maan die in een lijn komt te staan langs de horizon, het water woelde de zee om en raakte het harde zand storm van golven hoog schuimende witte koppen kijken de branding aan, de nieuwe maan de eclips heeft het gedaan…

Toen het dak was gevallen knalden de vensters uit zijn hart braken zijn ribben in snikken en zoog zijn adem hem slurpend leeg Met een jas die niet van hem was liep hij weg -met de hond- naar een plek in het bos om zijn ogen te laten rusten in het zand De tijd was niet van hem evenmin het zand dat woelde hem was alles ontnomen hij had…

loom de dagen beide blagen lagen in ‘t gras bij ‘t zoemen der bijen de seringen bloeiden flauw in zacht blauw waas bedreven liefde op het dak paaiende vissen woelden in ruisend water fluitend gleden zij uit en in de zon de broek en de japon…

Toen sprongen ze los door het stoeien, die dartlende haren, Ik woelde er doorheen met mijn vingers, Ik warde met woelende vingers.…

heb met eigen handen een monument gemaakt restaureerde zand met water als cement modelleerde naar verhalen uit hun herinnering die ik opving toen ik woelde en het vroeger leven voelde geen luchtkastelen maar een vaste burcht met muren en kantelen vergeten waren tijd en plaats tot ik de zee zag komen mijn monument weer…

Jij woelde door mijn haar. Ik weet nog dat jij teder was en mij heel diep beminde, al kende ik de eenvoud niet van dat gebaar. En dat jij zei: een ster, zij valt. Doe maar een wens met je ogen dicht. En dat ik met mijn ogen toe daar zat en alles wenste wat ik had.…

toen we onsterfelijk waren al wisten we het niet rolden de woorden uit onze monden met de snelheid van het licht op een dag haalde de tijd ons in we hunkerden naar vertraging woelden te hooi en te gras naar brokstukken van toen we zagen hoe op zee een storm opstak onze woorden bereikten het het uiterste licht niet langer we oefenen…

Ze was maar een droom, maar wel een dagdroom Ze droomde constant, in woord, daad en blik Ik droomde haar lach, haar lokken, die benen Toch droomde ik niet vaker doordat ik niet sliep Ik woelde, het stormde dan ook in m'n hoofd Ik heb nooit durven stappen op dat mooie pad Van mijn droom die stilletjes aan mij is ontglipt Ze was mooier en echter…

't Liep onder, boven, hier en daar, En 't stropte dikwijls aan een haar, En 't weerde en 't woelde zich half dood; Dan riep het eindlijk in zijn nood: ‘Och God! och God! wat is de wereld, Wat is de wereld toch groot, toch groot!’…

ik zag het warme welkom in je ogen je stem zong en je lippen openden in vochtig rood ik hoorde geen woorden maar danste naar binnen was gek op je lijf en dolde je zinnen lichamen woelden handen kroelden in honger en dorst ik rustte uit met jou op mijn borst maar je verdween ik had geen oog voor je geest, koos voor je lijf…

jij wilde spelen in zee met emmertje en schepje schelpen en zand maar op het strand woelde het water in golven en schuim jij werd bang alles bewoog nam mijn hand als enige troost heb je terug gezet aan de voet van de duinen in de zon en het warme zand water en schelpen gehaald schepje en emmertje jij wilde alleen die troostende…

slaap maar doe je ogen dicht de maan is vol en bolt verveeld zijn menselijke trekken ogen hebben je geraakt op plaatsen waar geen handen komen ze woelden in je bloed vingers voelden dromen was je laten gaan het enige dat telde je ogen dicht remmen los zinnen laten gelden de wrange smaak van feest druist nog in je geest het…

Kon ik maar iets veranderen aan de kleuren van de wind Kon ik de richting maar verplaatsen Maakte de kracht mij te kleurenblind om het wilde spel terug te kunnen kaatsen Kon ik maar zwemmen in de aarde Dan verdronk ik niet, diep in haar klei woelde ik zelf in zijn gebluste waarde De reddende oever steeds dichterbij Kon ik maar rennen op…

o droom, zelfs jij sprak mij ervan onstuimig in nacht en ontij woelde ik de droom, jij brenger van beelden van heden en verleden want was er geen pad in het duister tussen bomen in stilte slechts mijn angstig gefluister en twijfelende gang dwaalde er geen waanzin tussen het lover op zoek naar mijn adem in een krankzinnige dwang o droom…

waar zou dag heen gaan die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende…

Die, wanneer hij met mij speelt In mijn droom, de wang mij streelt; Die mij dekt, woelde ik me bloot; Die mij wekt bij 't morgenrood. Ik bedank hem op mijn kniên, Schoon ik hem niet moge zien, 's Morgens vroeg en 's avonds laat, Als mijn beê tot Gode gaat.…

hoe de doden in haar woelden 's nachts ijlde ze hun namen af henriëtte, fanny, vader, mams serah, simon, martha, sem! ik amper dertien beluisterde angstig ademloos die dodendraf in haar onmetelijke stem dan stond ze op lopend dromend trok de koffer van onder haar bed verwilderd krijsend: razzia, razzia!…

De jonge grijze muis, een spring in ’t veld zich van gevaren niet bewust, ging spelen in ’t hoog gewas, vergat wat was verteld van 't kwaad der stille jacht of pikhouwelen ze dolde, woelde, wilde alles delen met vriendjes even grijs en piep als zij maar ’t zoet van muisjes ging al snel voorbij omdat gewiekste rovers 't leven stalen en groter…

Als water woelden in de nacht de landen Onder het huis; wij voelden hoe een groot Waaien ons aangreep, hoe de wieken van de Vaart van de tijd ons droegen naar de dood.…

Alsof verlatenheid door mij woelde, een oog die geen toekomst ziet. Een pijn die kliefde mijn hart. Mijn handen met boeien gebonden. Mijn hoofd bonzend van smart. Zo had ik nergens rust gevonden. Geen mens die zag ’t lijden. Geen mens die dit begrijpen kon. Nergens vond ik een bevrijden, terwijl steeds meer strijd ontspon.…

Terwijl ik verzen ploegde en op het ritme zwoegde en in de woorden woelde en me steeds beter voelde, leek de deur minder dicht. Er kierde zelfs weer licht. Ik stond op van mijn werk en blikte in het zwerk, een luchtig archaïsme.…

hoog in een glazen kooi aan het stuur van een maaidorser haalt de boer zijn wenkbrauwen op om wat ogen niet geloven lussen, cirkels, lijnen verweven tot een groot klaverblad iets woelde door de halmen dwong de aren naar de aarde al snel strijkt een zwerm neer perslui klappen hun laptop open fotografen klikken de breedhoeklens vast…

kom bij me zitten zei je onverwacht je blik was open en je ogen zacht verliefd sloeg ik een arm om je heen en kuste je je lippen namen mij apart en gaven zo de smaak van liefde terug je lichaam raakte mij verwachtingsvol jouw handen woelden door mijn haar sprak lieve woordjes bij je oor als een…

Jouw handen woelden door mijn haar. Mijn lieve woordjes bij je oor, als een intiem gebaar. Ik streelde je, heel teder en gevoelig. Wellustig zocht je naar houvast. Je opende heel schuchter. Zo, liefjes reagerend op mijn tast. Verenigd keek ik in je ogen. Ik zag mijn liefde terug in jou.…

Zon schaterde tegen witte gevels Wind woelde in het lover Het Jubelpark stroomt vol... Een rouwstoet van rebellen In de staart dragen ze een gipsen vuist verbijten de razende traan Een verzet tegen smog en hoogverraad Want bos wijkt voor beton Een roettong likt aan de groene long.…