Alle inzendingen over woest

Of voelt ge u in dit woest geslinger Uws ondanks, machtloos meegesleurd; Beseft ge, wiens ontzagbre vinger De schepping uit haar naven beurt; Ontwaart ge in u de Aldoordringer, De nacht- en nood- en helbedwinger, Wiens lichtstraal aard en wolken scheurt; Die één, en zonder mededinger, Ook u Zijn zorgen waardig keurt?…

Dus na de Completen, eindigend rond negen uur 's avonds, sjokte ik vermoeid in mijn alsmaar zwaarder wordende, zwarte habijt de akelig stenen trappen van het dormitorium omhoog, waar de stofwolken alweer inhaakten, die ik iedere week moest zien weg te werken, maar eenmaal in mijn kloostercel smeet ik het habijt woest op de grond en ging ik in…

De woeste wellen breken zo lijkt het door elke dam. En ik lijd in de zwaarte van de donkerheid in de nacht aan hallucinaties van vele aard. Gezichten herken ik niet meer. Zelfs de meest vertrouwde gezichten worden voor mij onherkenbaar. De nacht is zwaar en haar donkerheid een spook gelijk.…

Of voelt ge u in dit woest geslinger Uws ondanks, machtloos meegesleurd; Beseft ge, wiens ontzagbre vinger De schepping uit haar naven beurt; Ontwaart ge in u de Aldoordringer, De nacht- en nood- en helbedwinger, Wiens lichtstraal aard en wolken scheurt; Die één, en zonder mededinger, Ook u Zijn zorgen waardig keurt?…

langs haar lijf "Oh jee", riep Greet "Guttegut daar gaan we dan" En ze kroop bij deze woorden Lekker dicht tegen me an Een lucht van mottenballen hing er om haar heen Dit was nou niet de wildste frisheid van limoenen En rond haar oksels was nog wel wat weg te boenen Gezien de grote klamme plek die daar verscheen Nu werd een tango woest…

zich ontroeren en vervoeren En stuurt zijn hand zich Door de streken over het gebroken wit Dat in onschuld het linnen bezit Hij breekt het wit, Laat het onvoorspelbaar sturende pigment Met streken op het linnen spreken Tot het leven wekt Het strijklicht bedekt En wrijft en spreidt Over ongetemde wolken tot ze kolken En uiteenstuiven in een woest…

Na Heleen is hij helemaal los gegaan met de vrouwen, woest om die afwijzing van Heleen keerde hij het om, benevelde zichzelf met opium en alcohol, wantrouwen jegens de brave burgers, kuise dames, die zijn oliedom.…

Nauw purperde ’t Oosten met rijzende gloed, Reeds snelde, Te velde, Met wakkere moed, Een jager, De plager Der hazen na d’oegst – Een jager zo woest. O jagerke, spoed wat uw gangen: Ras is er een haaske gevangen!…

Blank, scharlaken, woest en vredig, Franjig, strokig, effen, ledig, Wapenig, vol walmen; Staan zij naar de zomer luchtend, In een windeloze uchtend, Opgericht als palmen. 't Rusteloze vliegendom Gromt en glinstert al alom En beweegt zich vinnig Om het groene tonnetje Met het straalsgewijs zonnetje In elks midden innig.…

Eens, op een nacht met nieuwe maan, storm met de kracht van een orkaan, hoge golven en felle wind waarin een schip haar einde vind; in woest watergeweld vergaat, met man en muis ten onder gaat. Een zeer wrede terechtstelling onder de kust van Terschelling: hierna lagen er op het strand ruim honderd lijken in het zand.…

Het spoor des tijds met sprong en val Draait meest door laag en slijkrig dal, Op ruwe oneven gronden; Daar volgen, in de droeve loop, De smart de vreugd, ’t verdriet de hoop, En ’t naberouw de zonden; Daar tasten driften, woest van doel, In neevlen rond, met blind gewoel.…

Wanneer de maan hoog aan de hemel staat en iedereen in ruste is, komt mijn oma naakt uit bed en begint woest haar geile mis. Menig buur en ganggenoot wordt ruw door haar gewekt. Wanneer zij op haar hoge leeftijd haar beddengoed bevlekt. Al menigmaal ben ik ontboden voor een zorgoverleg aldaar.…

"Het bulder vrij op 't woeste meer Ik kijk eens buiten naar 't weer En ga dan thuis wat slapen " Tollens 'Tevredenheid' Ach! waartoe dat eeuwig klagen, Ontevreden, onvernoegd; God geeft niemand meer te dragen, Dan juist voor zijn krachten voegt.…

Vrouw met voeling ergens wat anders dan tal van woeste zeeën. De kat uit de boom kijken impliceert ... geduld Hoe gek ik ook van je was; gekrenkt worden, niet des Vrouws. Karaktereigenschappen, zowel positieve als negatieve Eigen aan de mens vermits ieder uniek is.…

Raad eens wie weer terug zijn; de woest ogende jongens die waren weggejaagd, ze zijn geen steek veranderd, nog steeds een grote bek, nog steeds gestoord; ze vroegen naar je, of je er nog was en waar ze je konden vinden.…

Wee de soldaat die lag te slapen, wee de wacht die zat te dommelen: vreeswekkend woest kwam de spookmajoor hen hardhandig wakker trommelen. Want zelfs als spook kon de majoor het niet laten de militaire tucht te handhaven onder z’n bange soldaten.…

- Of, wilt ge, als slaven, Zijn woeste trots en euvelmoed, Met siddrende onderwerping staven? De wreedaard redden met uw bloed?.... Uw voortgezweepte duizendtallen Opnieuw, voor 's vreemdelings belang, Op 't heer der wrekers aan doen vallen? Strijd dan - maar vind uw ondergang!…

't Is ál voor mij verboden grond: Ik zou geen zode durven steken, Ofschoon ik ook in woeste streken Een lapje dorre heide vond. “Voort!" zou het in mijn oren krassen: Gij moogt gaan beedlen om uw brood! Voor havelozen en de dood Is hier op aard geen kruid gewassen !…

Altoos zo woest. 'k Heb mijn gehoor, Geloof mij, zeker ik verschiet er Geweldig van: wat heb je voor? Wel, Wimpje nicht! ik kwam je vragen, Zegt hij, daar hij zijn hoedje ligt. Of ge ook in 't rijen had behagen, Ik ben jouw Neef, en jij mijn Nicht.…

Koning handhaaft moeders protocol en heeft vele agenda's overvol staat op de titel van 'Majesteit' daarvoor heeft Wilders geen tijd Vaak in 't heetst van de discussie jijt en jouwt ie gelijk percussie Willem krijgt daarvan de schijt en woest gooit ie Wilders d'r uit Het land in rep en roer, 'n ramp verdeelt zelfs het Koninkrijks-kamp…

Lachend brachten ze haar aan land waar ze tragisch stierf, op het strand. ’t Volk stond nog beteuterd te kijken toen van achter de dijken woest een zeemeerman met een vervloeking kwam: Schouwe, Schouwe, Het zal u berouwe dat ge geroofd hebt mijne vrouwe! Westenschouwe zal vergaan, alleen de toren blijft er staan!…

“De duvel zelf verliest van mij” riep Thijs in woest gebral; hij was een wijze spreuk vergeten: ‘hoogmoed komt voor de val.’ Die avond, twaalf uur, allerzielen, het spel is gedaan als zich een nieuwe speler meld om het spel weer aan te gaan. Zo’n mooie kans laat Thijs niet schieten, hij gooit meteen een zes.…

Op alles regenen zij hun koude spot In grimmige beweegloosheid verstard, Of door de beitel tot gebaar van haat En woeste wreedheid eeuwiglijk verstijfd, In houding die zij houden voor altijd.…

Hoe treurig blijkt het leven door de dood geremd, die woest om elke ademteug de vuisten balt, en van de hoogste toppen in de diepten valt, aldaar hartstochtelijk beminnen heeft getemd? II Het noodlottige uiteinde heeft ons als paar uiteen gerukt ons beider steile weg te gaan.…

Mijn zoon, geef op de Les uws Vaders, De wijze Les uws Vaders, acht: Het pad des woeste tuchtversmaders Loopt uit in ondoorkoombre nacht. Wie zult gij horen, wie vertrouwen, Indien gij hem uw hart ontzegt: Ach, prooi van schaamteloze vrouwen ! Verhangen in een hoerevlecht! Terug!…

Hun bloeiende landen liggen geslagen, En Holland leeft beklemd, met strijd bedreigd, Het woest geweld versmoort al smartlijk klagen En bedwingt de harten, dat elk man lijdt en zwijgt.…

… Daar slaat hij, met een woest misbaar, De linkerhand in ’t zwetend haar, En hijgt en steunt zo zwaar: Daar brengt zijn magere rechterhand De ganzenveder, die ze omspant, Stuiptrekkend naar zijn mond, Mond, waar zij ’t woeden van zijn tand Zo dikwijls ondervond.…

Zo drijft ge, in 't schoon Elysisch woud Daar zich der helden schare onthoudt, Voor u de woeste dieren henen! Zo hebt ge, in 's werelds morgenstond, Met al uw luister vroeg verschenen, Auroras teder hart gewond. Dit zag de wreevle Jachtgodin; Haar wrok ontvlamde om deze min, Zij deed u door haar schichten sneven.…

Zo ziet de top van grijzen Carpates, Wen 't eeuwig ijs de morgen voelt, Met woeste grootheid op der volken nacht In volle middag neer. Maar als uw lied, in englenharmonie, Gods eeuwge mensenliefde zing, En d'eeuwge bron der liefde, Jezus, zingt Door Jezus zelf bezield.…

Maar ’t doodlijk gif van een verborgen worm Vernielt in ’t veld de schoonste roos van allen; Het woest geweld van ene maartse storm Doet ook in ’t woud de kloekste stammen vallen. O Eedle roos! o knopje, jong en teer! Dezelfde storm heeft beide fel verslagen. Ik ben geen Gade, ik ben geen Vader meer!…