Alle inzendingen over woestijntocht OR dagen OR nachten

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Steeds minder herkenbaar kwijnt het leven nog voort de zin reeds lang vergaan er is de wens niet meer te blijven toch houdt iets haar nog vast is er nog een drempel voor de allerlaatste stap ach moedertje ga maar naar je eeuwige dromen laat de laatste draad nu maar langzaam los…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

De schemering schuift de dag opzij Duisternis druipt langs het vensterdak Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet Visioenen fladderen door mijn hoofd Dromen openbaren zich weer niet De klok tikt donker urenlange slapeloosheid tot De ochtendzon struikelt over haar stralen De dageraad dringt zich op De donkerte voorbij Een dag lang wacht de schemer…

er scheen geen maan maar het leven lichtte ons bij met haar kleur kleine takjes knapten en hun muziek vertelde van het volgende pad op het zachte mos voelden wij de vochtige veerkracht in een zuigend gaan maar er was meer ook op het stille web onder de grond roerde lichtsnelheid zijn info in tal van processen werd zonne-energie…

als bode van hemel stormend zonnekracht Na jaren dwalen in de schaduw ongekend en ongevoeld geen dag, geen nacht maar schemering was mensenleven zo bedoeld?…

Schuin aflopend, het strand Vlak onder de duinen Ik zit droog, zand Vloedlijn, jutters struinen Langs Noordzee, oplichtend In lichtgroene golven En achter het duingewelf begroet Oranjerood de nacht de zon Omdat het altijd zo moet.…

De wereld maakt zich op voor een nieuwe dag, waarop alles weer gebeuren mag.…

Doelloos dwaal ik In het koele maanlicht In de zwoele zomernacht Geen stem leidt me Geen voetstappen volgen me Alleen en de sterren Alleen en de bomen Door het bos zie ik ze Door de duisternis voel ik ze Doelloos dwaal ik In de koele ochtendmist In de eerste dauwdrupjes Geen pad leidt me Geen angsten volgen me Alleen en de luikende nacht…

Bij het open raam Tuur ik in het niets van mijn handen Voorzichtig heb ik ze opengevouwen Dan fladdert de nacht uit mijn palmen op Vrolijk dansend verdwijnt ze uit mijn zicht En terwijl ze opgaat in zichzelf Bedenk ik vast dat ik ooit De dag ook in mijn vingers krijg…

Daar slaat de bel voor de volgende ronde duisternis stormt uit zijn blauwe hoek, in extase klapt de wolkendonder voor het flitsende voetwerk van de nacht. Daglicht haalt uit, vermoeid en gehavend, de rode handschoenen nèt iets te laag een klap, een draai met rollende ogen en plotseling wordt alles zwart.…

Ik zie wat geluid galmt En door misten zingt Wat de dag ontspringt En in de nacht valt Een omarming van het land Van horizonloos, op de mens lijken Maar de dag is mij te plesant Om hier stil het niets te bekijken…

Dag stilte, tot straks. Wanneer de zon weer verdwijnt en de maan verschijnt. Dag stilte, tot straks maar weer…

ikzelf geef niets om een nieuwe dag niks voor de dageraad verhaal niet over de frisse merel of van de prille beiaard ik zie niets in de ochtendnevel van een gouden morgenstond waarin mistslierten worden geboren boven de klamme heidegrond die tijd laat ik voorbij gaan en verlaat mij aan de nacht daar zijn de uren zoveel milder zolang…

nachtblauwe schemer de verduistering van licht dagblauw ontkomen…

de nacht vermoord…

Vogelengezang doorklieft dra het donkerzwart de dag gloort in goud…

Elke dag zou ik willen oppoetsen zodat hij glimmend voor mij ligt, dan draag ik hem zorgvuldig tot het weer avond wordt want mooi opgepoetste dagen zijn er te weinig in deze wereld. De nacht verlicht mijn leven want door maan en sterren kijk ik verder door het leven.…

licht in, licht aan de duisternis valt in daglicht valt weg en de zon kust de zee sissend valt een vlammend betoog mij ten deel, licht uit donkere wolken, oplichtend water de dag gedoofd een verschil van dag en nacht…

deken over de dag, zacht maar zeker de knop om en ik slaap, wel licht…

donker duwt de avond het laatste daglicht voor zich uit in het langer worden van schaduw verliezen kleuren hun huid nog schijnen spaarzame stralen hun lijnen van de laagstaande zon in het langzaam doven van boven speelt nacht zijn speldenprikkend spel in een voortdurend bewegen komen lichten elkaar tegen in een vast decor…

Midden in de nacht Ik doe geen oog dicht Buiten is het stikdonker In m'n hoofd brandt nog licht En de schapen die ik had willen tellen zijn al lang gaan slapen Mijn hersencellen malen nog op volle kracht over dingen waar ik overdag geen moment over nadacht en geen gedachte die wacht tot na de nacht…

Fluisterwind brengt zwaargewichten waar zonnewarmte mee jongleert terwijl maanlicht bijna bezwijkt onder loden last van gevallen sterren Breng de horizon maar dichterbij wellicht valt het tij nog te keren als oude angsten weer verwaaien in de frisse wind van verse morgenstond…

de nacht prikt nog in je ogen als de dag al kleur bekent…

Toen de nacht de morgen met vogelgezang wekte, luisterde ik en verheugde me op een nieuwe dag vol leven.…

de dag en de nacht kussen elkaar gedag zegt de nacht ga lekker rusten ik hou vannacht de wacht…