Alle inzendingen over wonder OR koel OR duin

koel rollen de golven om hun kuiven vallen voor een heldere zon ooit hebben zij met vliedende vloed in een noordwesterstorm verwoestend toegeslagen toen joegen afvalhout en losgeraakte stukken puin langs het steeds verder afkalvend duin wie nauw luistert hoort berouw in het zacht gefluister over dit extreem geweld hun schoonheid…

Wij zitten bij de top van 't duin Hoog in de bocht van 't diepe pad.…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een blad valt niet het dwarrelt zoals ook jij het is, volstrekt niet logisch omlaag te vallen zo vond je mij…

Laten we even wel zijn het is geen kwestie van wel of niet er is geen optie zonder verdriet zodoende…

'S ochtends wanneer de dauw parelt aan het stille leven een halve zon dichtbij en een nieuwe dageraad stel ik me voor hoe je je ogen opent glimlachend met dekens speelt in de waas van afgelopen nacht 's middags bij dit weer, ontbreken grauw wens ik dat je veilig bent ongeschonden behouden hebt doorgebracht 's avonds laat zie…

Definitiever gaat het niet het einde van de berekening onder de streep in getallen eenvoudig om te zetten in gevoel wat minder wat bracht je er toe te weten wat beter is voor mij naar het blijkt heb je een rekenfout gemaakt bovenaan of in het midden ergens voorbij het delen vergeten de uitkomst van verdriet is het negatieve resultaat…

Uit geen inspiratie worden woorden woorden probeersels een indicatie in de zin van wat het moest worden welnu hier staat het…

Is er een woord typisch voor mij want zoals een acteur acteert zet ik in scene en filter gister was ik vandaag ben ik en morgen, wie weet de zuiverste versie van mijzelf…

Ik liet je liefde uitvloeien over de duinen vanaf mijn duin Verzamelde vuil uit mijn leven mijn tranen bleven steken in mijn koele hart hangen in de duinovergang voor het zilveren licht over de blauw grijze golven gekamt met witte koppen Tot ik eerst achteruit dan vooruit dit water verliet mijn eigen water de ruimte gunde Me liet…

Ooit in bepaalde kringen niet 'bon ton' Omdat hij slechts een zaal wou amuseren Is bijna iedereen hem gaan waarderen Met exposities en een Edison Dan werd hij ook nog 65 jaar Het is zoals men zegt: ' dik voor mekaar!'…

Waar het in Holland veertig graden was, Is het hier dertig graden in Toscane. Meer dan een week in het Mediterrane, Ik moet dat zien te klaren zonder jas. De zomer is hier niet om door te komen, Maar goed dat ik een trui heb meegenomen.…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee.…

Het is een echo die aan de takken hapert Mijn gespierde tong vindt zelfs geen lustige weduwe meer In deze koele hel…

nachtbad, dat verdronkene, dat daggat, dat rondom dauwig gevoel, mijn hoofd is zo lekker koel.…

Het wrede lot dat mij bestiert Onkruid dat zo welig tiert Veel gedaan en veel gebierd Met veel gevoel maar zonder doel Menige deerne heb ik versierd Ik was daar nooit goed in maar afdoende gespierd Zoals een duivel zijn feestje graag viert Dit is wat ik bedoel Ik leefde vol passie, maar 't hart bleef koel…

Wonderkinderen: bewondering voor de makers bewondering voor omroep Max bewondering voor de wonderouders bewondering voor mijn wonderdochter bewondering voor haar wondermoeder verwondering in mij, een blijvende dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn en zullen blijven bestaan verwondert u allen en Max herhaal deze documentaire: "Wonderkinderen…

nooit heb ik later die geur nog geroken de warmte gevoeld m'n dorst zo gelest als van de dennen het door de zon verhitte zand en de koele gepasteuriseerde melk de langhalsfles ingegraven onder de schaduw van de duindoorn…

de schittering van het gebroken schelpenpad dwingt mij af en toe een oogje toe te knijpen maar statige koningskaarsen weten mij tijdens mijn zoektocht naar het vurig slangenkruid feilloos langs de alom aanwezige duindoorn te leiden zonder daarbij te worden afgeleid door de lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen die het tot nu toe moesten…

zachtjes waaien klanken over duinen vang ik woorden in jouw voetsporen kleuren treden donker waar stemmen praten schep ik water in de nacht wijl zee mijn enkels drinkt huilen vissen het verdriet in het rode licht van de toren schaduwen flessen op 't zand rond mijn middel kiemen algen laatste stukjes huid reizen af de ochtend vecht…

door duinen omschorst; Wat u belaag' op de vloed of op 't land, Zwichte als de golven voor 't schuttende zand. ------------------------- uit: De Gids (1839)…

als de tijd zijn wonder verricht…

dagje strand wij zijn samen weggegaan op de hoogste duin keken wij om naar de verdronken zon en rode maan…

wolken witberen helder als ik de horizon aanschouw aan het verlaten strand alleen diverse vogels vergezellen mij op de wandeling er is een zoutzilte zeelucht dat zweeft in de lucht als een trotse veer ik wandel met voeten in maanwitte duinen met open grenzen dat maakt iets los in mij en ik herdenk: nu blijde de wonderlijke magie van…

Struikelend over de ochtenddauw zweef ik bodemwaarts naar het universum van het nietige daar groeien de wonderen van het onbeduidende voor haastige passanten de druppelen zijn er pover een kristallen kwetsbaarheid water in kleinverpakking het duin bedrijft toverij kneedt zand tot kleur oude wind tot steel in dampige sluiers ontmoet…

buiten schijnt de zon dagen lengen nog wat dagen natuur oogt fris en groen in duin gisteravond voor het eerst sinds vele jaren vele konijnen jong en oud ze springen weer om te knagen en te vreten van het helmgras opdat de wortels groeien de korrels niet verstuiven de poolse paarden prachtig allemaal alleen ja moeilijk uit te leggen wat…

En zo lopen wij door de dalen heen waarachter toekomst is, te weten aan de stappen in het heden…